Julyz

Ιούλιος 2003

Μετά από 6μιση μήνες ταραχώδους και παθιασμένης σχέσης μαθαίνω ότι το πουτανάκι με κεράτωσε. Βρε ουστ, τηλέφωνο και τέλος. Μετά από μία εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι θέλει πίσω το δαχτυλίδι που μου είχε κάνει δώρο γιατί ήταν λέει δώρο από τη μητέρα της.

Ιούλιος 2006

Φοιτητής. Τελειώνουν οι διακοπές στην Πρέβεζα, μία θυελλώδης σχέση βρίσκεται στο τέλος της και κατεβαίνουμε με κάτι πορτογαλίδες Χανιά. Οι πορτογαλίδες στην πραγματικότητα ήταν παρέα από εράσμους αλλά εσύ έχε στο μυαλό σου ότι τις γνωρίσαμε, τις συγκλονίσαμε και είπαν να μας ακολουθήσουν με τον κοντό στο μακρινό μας ταξίδι για την Κρήτη. Στο καράβι βρίσκεται και το αντικείμενο του πόθου μου η οποία δεν είχε καταλάβει καν ότι φερόταν σαν βλάκας και ήμουν στα όρια να την χωρίσω. Ας είναι. Περάσαμε 20 μέρες όλο τρέλα, κατά τις οποίες συνειδητοποίησα την απώλεια οποιασδήποτε συνεννόησης και επικοινωνίας. Προσπαθούσε να με πείσει ότι ο Φλωρινιώτης είναι θεός. Αλλά είχε μεγάλα βυζιά οπότε βρισκόμουν σε δίλλημα. Μετά έφυγε και δεν την ξαναείδα. Τον ίδιο μήνα με πήρε τηλέφωνο η τύπισα του Ιουλίου 2003 να μου ζητήσει ένα λεύκωμα το οποίο λεει είχε ξεμείνει στα χέρια μου από την τρίτη λυκείου. Ξαναβρεθήκαμε να της το δώσω και όταν με είδε έπαθε κοκομπλόκο με τους κοιλιακούς μου και τα πρασινοκαφέ μου μάτια. Συγνώμη μου ζήτησε για την τότε συμπεριφορά της.. Ανώτερος εγώ, εννοείται λέω, περασμένα ξεχασμένα. Ποιος χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο τώρα, μπίατς;;;

Ιούλιος 2010

Κατεβαίνει η ζαργάνα μόνιμα, οπότε τέλος η απόσταση. Επιτέλους θα έχουμε χρόνο να κάνουμε αυτά που ποτέ δε μπορούσαμε, όπως να πηγαίνουμε στη λαϊκή και να μάθουμε ρούμπα, να είμαι μπροστά την ώρα που θα δοκιμάζει κινέζικο για πρώτη φορά και να βρούμε μία όμορφη κρητικιά για τρίο. Θα πάμε στη συναυλία της Αλεξίου και του Μαραβέγια.

Το πρόγραμμά μου καθημερινά περιλαμβάνει μπάνιο, όπου συνειδητοποιώ κάθε χρόνο και εντονότερα πως το τριχωτό πρότυπο άντρα εξαφανίζεται πανηγυρικά και ότι οι συζητήσεις μεταξύ αντρών είναι πια πολύ πιο ουσιαστικές. Εχθές, ενώ ένας 25-27 χρονών άλειφε με baby oil το άτριχο κορμί του (φουλ έξτρα άτριχο) με το μαγιώ ανεβασμένο στον αφαλό για να χτυπάει ο ήλιος τα πόδια του, έλεγε στο φίλο του: «Εμείς ρε συ στα δεκαοχτώ μας ήμασταν πολύ πιο προσγειωμένοι..». Η νέα γενιά των αντρών, την οποία και εκπροσωπώ επάξια, εξελίσσεται λαμπρά.

Ενημερώθηκα για το νέο trend πως υπάρχει παγωτό με γεύση τζατζίκι και αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια.

Τώρα τελευταία που άρχισα πάλι να κυκλοφορώ βλέπω πως δεν έχω χάσει το τατσ μου, μιας και παλιές και νέες γνωστές μού λένε πως περπατάω σαν μοντέλο, θα μπορούσαν να με αναγνωρίσουν από μακρυά, ότι έχουν ακόμα κρεμασμένη την αφίσα με μένα στο προσκεφάλι του κρεββατιού κι ότι όποτε τρώνε φράουλες με θυμούνται. Είναι όμορφο να ξέρεις ότι έχεις συγκινήσει μερικούς ανθρώπους.

Οι καινούριες μου θεωρίες περιλαμβάνουν πάρα πολύ την συναισθηματική νοημοσύνη και το πώς η έλλειψή της επηρεάζει τους πάντες. Είναι ακριβώς σαν την νοημοσύνη, όλοι νομίζουν πως έχουν υπεραρκετή, αλλά εσύ ως πιο ανεπτυγμένος θέλεις να τους τρίψεις το συνονθύλευμα συναισθημάτων σου στα μούτρα μπας και το καταλάβουν. Γενικά νομίζω πως έχω κλείσει τόσο ως άντρας όσο και ως άνθρωπος, οπότε από τούδε και στο εξής δεν θα γράφω για προβληματισμούς μου, μιας και τους έχω λύσει. Απλώς θα σας ανακοινώνω τρόπους αντιμετώπισης. Κάτι σαν τον προσωπικό σας γκουρού. Άντε πάλι τυχεροί!

Ιούλιος 2017

Το μπλογκ μου έχει μεταφραστεί σε 39 γλώσσες, θα έχει γίνει ταινία με τον στραφταλίζοντα Ρόμπερτ Πάτισον καθαρά λόγω ομοιότητας. Η ζαργάνα (μμμ… Νάταλι Πόρτμαν) θα είναι μονίμως στο σπίτι να μαγειρεύει και να καθαρίζει μη μπορώντας να καταλάβει πως, με ποιον τρόπο κατάφερε να τυλίξει ένα κελεπούρι σαν κι εμένα, τη στιγμή που εγώ την απατάω με την τύπισα του Ιουλίου 2003 (βλέπε φώτο).

Not enough time

Είναι μεσάνυχτα και είμαι τελείως καμμένος. Ήρθα στο γραφείο να συνεχίσω τις προσομοιώσεις. Μέχρι την Κυριακή ελπίζω να έχω τελειώσει. Πρέπει να ακολουθώ αυτό το πρόγραμμα βέβαια, κάθε μεσάνυχτα να έρχομαι στο γραφείο, να κοιμάμαι στις 3 και να ξυπνάω στις 8μιση, να πηγαίνω στη δουλειά από τις 11 μέχρι τις 7, να επιστρέφω στη σχολή, να τρώω αμέσως μετά.. Έχω χάσει κιλά πολλά. Σκέψου ότι από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το απόγευμα τη βγάζω με 2 κρουασάν μόλτο. Αν έχω χρόνο μετά, παίζει να χτυπήσω και μια κρέπα. Και αν στη συνέχεια της μέρας αγχωθώ, ξεχνάω να φάω το βράδυ. Το αποτέλεσμα είναι να χάσω τέσσερα κιλά. Ναι ναι, πρέπει να ηρεμήσω, το σκέφτηκα κι εγώ. Θα βαρέσω τιλτ σε λίγο και θα αναρωτιέμαι από που μου ήρθε. Σήμερα δεν είχε δουλειά πολλή. Στις 7 θα ερχόταν ένας άλλος να αλλάξουμε βάρδιες. Κάθε φορά ο συγκεκριμένος με στήνει ένα τέταρτο. Από τις 7 μέχρι τις 7 και τέταρτο ήρθαν 7 πελάτες και κάτσανε σε τρία διαφορετικά τραπέζια. Ένας μου ζήτησε ελληνικό με γάλα. Γέλασα, νόμιζα πως μου έκανε πλάκα. Να σου βάλω και αφρόγαλα; χαχα. Το βλέμμα του ήταν αρκετό για να φύγω. Είμαι πεπεισμένος πως δεν θα μου άφησαν τιπς. 🙂 Το πρωί ήρθαν έξι παιδιά παρέα και κάθισαν. Μάλλον ήπιαν τον πρώτο καφέ της ζωής τους. Τέσσερα κορίτσια κι δύο αγόρια, γυμνάσιο πρέπει να πήγαιναν. Πήγα, ρώτησα τί θέλουν. Δευτερόλεπτα απόλυτης σιγής. Ένα κορίτσι που «ήξερε τί ήθελε» μου είπε φρραπέ γλυκό με γάλα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούστηκαν 4 «κι εγώ». Πήγα έξι φραπέδες γλυκούς με γάλα. ΠΛάκα είχαν. Η τελευταία κοπέλα μου είπε ότι θα πιει καπουτσίνο, το είπε με το στυλ ότι «έχω ξαναπιει καφέ, έχω πιει πολλούς καφέδες μάλιστα στη ζωή μου». Πήγα τους καφέδες και μετά από δύο τρία λεπτά άκουσα την κοπέλα με τον καπουτσίνο να παραπονιέται γιατί «παντού μου βάζουν αυτόν τον αφρό από πάνω και πάντα τον πετάω.. αφού δε μου αρέσει καθόλου». Πλάκα είχαν. Αυτές οι μέρες δεν περνάνε εύκολα, τα σημάδια στο πρόσωπό μου είναι μόνιμα πλέον, απλώς μετακομίζουν από το ένα μάγουλο στο άλλο (το μέτωπο το έχω πάντα καθαρό thank you very much). Θέλω να έρθει καλοκαίρι. Να πάω για μπάνιο, να παίζω τάβλι πίνοντας μοχίτο και να μην έχω τίποτα να κάνω. Οι υποχρεώσεις μου αυτό το σύντομο καλοκαίρι θα είναι να κυλιστώ στην άμμο με τις ώρες, να κάνω γυμνισμό με τους 27 κοιλιακούς μου σε μία παραλία μη γυμνιστών για να ξανανιώσω το συναίσθημα αποδοχής του πλήθους που τόσο μου έχει λείψει, να περάσω πολύ χρόνο με τη ζαργάνα και τον κοντό  που θα μου λείψουν ούτως ή άλλως αφού μέσα Ιουλίου θα πάω Ισπανία (Θεού (μη) θέλοντος), να πάω σε θερινό σινεμά, να κάνω διαγωνισμό με τον εαυτό μου πόσο μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου κάτω από το νερό, να δω πόσα παγωτά μπορώ να αντέξω, να πάω να δω τον αδερφό μου εκεί που θα κάνει παραμεθόριο, να σπάσω το ρεκόρ στο σεξ με τη ζαργάνα, να σπάσω το ρεκόρ χρόνου στις σχέσεις μου (είναι πασίγνωστο πως οι ερωτικές μου εμπειρίες περιορίζονταν σε απίστευτες στιγμές πάθους μίας-δύο νυχτών), να πάρω πτυχίο και να νιώσω κι εγώ εκείνο το συναίσθημα «όταν τελειώνεις είσαι τρομερά μπερδεμένος και δεν ξέρεις προς τα που να κινηθείς», να κοιμηθώ, να ξυπνήσω, να καπνίσω, «σ’αγαπάω» να σου πω και να κοιμάσαι. Κάτι τέτοια έχω στο μυαλό μου, αν και πρέπει να τα χωρέσω σε λιγότερο από ένα μήνα. Ας είναι. Ούτε να ονειροπολήσω δεν προλαβαίνω.

Τελειώνει η προσομοίωση. Είμαι λίγο λιώμα. Θέλω να πιω λίγο κρασάκι. Να θυμηθώ να το κάνω κι αυτό το καλοκαίρι.

ΥΓ: Δεν προβληματίζομαι να θα πάνε όλα καλά, το ξέρω ότι θα πάνε. Πάνε ήδη καλά. Δεν έχω χρόνο να το ευχαριστηθώ μόνο.

Γεννέθλιο ποστ

It’s been a long long long long time από τότε που έγραψα τελευταία φορά.. Αλλά έτρεχα και δεν έφτανα.. Τώρα που έχω βγάλει φήμη και γένια, έχω γίνει ακαταμάχητος..!!! Με ζητάνε όλοι..

Θα πω τα γεγονότα χωρίς χρονολογική σειρά… γιατί δεν τη θυμάμαι! Τη μέρα που έγραψα τελευταία φορά στο πιο όμορφο μπλογκ που υπάρχει, στο δικό μου, ήρθε η ζαργάνα! Για τρεις μέρες, κρυφά από τους γονείς της, έμεινε σπίτι μου, περάσαμε ωραία και τα λοιπά.. Δεν θα σας πω για τα συναισθήματα που ζω, ούτε θα αναφερθώ στις ιστορικές σεξουαλικές μου επιδόσεις -που τυγχάνουν ολοκληρωτικής αποδοχής by the way. Ήταν Παρασκευή και ξαναέφυγε τη Δευτέρα γιατί είχε μία υποχρέωση στη Θεσσαλονίκη, και μετά από 4 μέρες ξανακατέβηκε, αλλά αυτή τη φορά για τους γονείς της. Έμεινε από την Παρασκευή μέχρι την Τρίτη το βράδυ, δηλαδή 5 μέρες μαθηματικώς καθυστερημένε αναγνώστη.. 🙂 Από τις πέντε μέρες την είδα 20 ώρες. Το Σαββατοκύριακο εκείνο εγώ έπρεπε να είμαι στο Ηράκλειο για να δώσω εξετάσεις στα ισπανικά.

Που με φέρνει στο επόμενο θέμα. Έδωσα ισπανικά!!! Επιτέλους έφυγαν από τη μέση, δεν άντεχα άλλο τα μαθήματα, παρόλο που κι εκεί η απόδοσή μου είναι απλώς άφταστη από τους υπόλοιπους. Χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως πως πέρασα στις εξετάσεις. Με κόμπλαρε η καριόλα στα προφορικά, ήταν λίγο αγενούλα και είχα κι εγώ το άγχος μου.. Η απαράμιλλη ομορφιά μου σαν να μην υπήρχε, οι δύο εξετάστριες δε με κοίταξαν ούτε λίγο πονηρά. Με καταρρακωμένο ηθικό λοιπόν έδωσα προφορικά τα οποία θα μπορουσαν να έχουν πάει και καλύτερα.. Μαζί μου έδινε και η κοντή.. Η καριόλα αυτή που με εξέτασε δεν είναι η ίδια που εξέτασε την κοντή. Έτσι λοιπόν, ενώ εγώ μιλούσα για τους νέους του σήμερα και τις αντιπαραθέσεις τους με τους γονείς τους σήμερα, για τα πράγματα στα οποία διαφοροποιούνται από τους νέους του τότε, και τους λόγους που βρίσκω τους περισσότερους νέους επιφανειακούς, η κοντή μιλούσε για την πόλη από την οποία κατάγεται, για το τί θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, για τα όνειρά της για τη ζωή κι άλλα τέτοια ροζ!!! Έπρεπε κάτι να πάει στραβά.. Αλλά το αντιμετώπισα ως τζέντλεμαν. Απλώς έφυγα.

Και γύρισα στα Χανιά, για να προλάβω να δω τη ζαργάνα. Μέσα στις είκοσι ώρες που την είδα προσπάθησα να χωρέσω αμέτρητους οργασμούς, άπειρη κατάποση κρασιού, χορό μέχρι τελικής πτώσης, φιλοσοφικές συζητήσεις, και αμέτρητους πλήν ενός οργασμούς ξανά… Δεν πρόλαβα.. Μόνο τους οργασμούς κατάφερα να εκπληρώσω.. 🙂 Πλακίτσα.. Τη μέρα που βρεθήκαμε πήγαμε από το σπίτι του κοντού, στο οποίο είχε καταφτάσει ο Ιταλός συγκάτοικος εμένα και του κοντού στο εράσμους, για να ψήσουμε!!! Ήταν πανέμορφα! Κάναμε φιλοσοφικές συζητήσεις με τον χοντρό (ο ιταλός συγκάτοικος), ο οποίος θα φτάσει πολύ ψηλά κάποια μέρα στις πολιτικές εξελίξεις τις χώρας του! Κι όταν λέω τις χώρας του, δεν ξέρω τί ακριβώς εννοώ.. Γιατί είναι από την Ιταλία, αλλά μεγάλωσε και έζησε ως τώρα στην Ελβετία, στο ιταλικό κομμάτι της χώρας, μπορώντας έτσι να μιλάει άπταιστα γαλλικά και ιταλικά, έμαθε ισπανικά και πορτογαλικά στο εράσμους, αγγλικά δεν ξέρει πολλά ακόμα αλλά μπορούμε να συννενοηθούμε.. Γενικά, η ζωή του είναι ένα σήριαλ.. Είχα μείνει στο μπάρμπεκιου. Barbacoa στα ισπανικά. (πήγα για καφέ και γύρισα, και έχω χάσει τον ειρμό μου. Ή μήπως τον ηρμό μου; Ας είναι, θα συνεχίσω χωρίς συνάφεια) Το προηγούμενο βράδυ είχαμε πάει σε κλαμπάκι, όπου ήταν καλά, έγινα και ρεζίλι.. Βγαίνοντας από το μαγαζί, είχε ένα μηχάνημα για να δεις ενδεικτικά πόσο θα δείχνει το αλκοτέστ που θα μου έκαναν δυνητικά εκείνο το βράδυ.. Είχε μία τρυπούλα εκεί, οπότε πλησίασα σε απόσταση αντίστοιχη αυτής που παίρνεις όταν πας να φιλήσεις τον άλλον, αλλά τελικά δεν τον φιλάς γιατί και καλά θες να τον προκαλέσεις να κάλύψει αυτός την τελευταία απόσταση, και άρχισα να φυσάω με όλη μου τη δύναμη μέσα στην τρύπα (με το συμπάθειο). Άρχισαν να γελάνε, και φαντάστηκα πως γελάνε με το γελοίο της φάσης, αφού κι εγώ ο ίδιος έβρισκα γελοίο τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το μηχάνημα.. Τελικά γελούσαν επειδή εγώ ήμουν γελοίος, αφού υπήρχαν κάτι καλαμάκια που έπρεπε να πάρεις για να τα βάλεις στην τρύπα και να φυσηξεις μέσα στο καλαμάκι. Χριστέ μου ο στόκος.. Τέλος παρένθεσης. Μετά το μπάρμπεκιου καθίσαμε και πίναμε κρασιά, μέχρι την ώρα που η ζαργάνα έπρεπε να φύγει..

Το άλλο θέμα που με απασχόλησε αυτήν την εβδομάδα, είναι το εξής.. Ένιωσα να με μειώνουν από ανταγωνισμό, και δε μου άρεσε καθόλου… Από τη μία γιατί ήταν κοντη-νός άνθρωπος, και δεύτερον γιατί όλη μου τη ζωή ήμουν στην κορυφή και όπως ξέρετε, στην κορυφή δεν υπάρχει ανταγωνισμός.. Είσαι ο μόνος καλύτερος, δεν υπάρχει άλλος. 😉 Πλακίτσα.. Απλώς, μου τη δίνει, μου τη δίνει να με μειώνουν. Αν είσαι καλύτερος, δείξ’το, μη μου το λες!!! Ας είναι. Αρκετά με απασχόλησε η αρνητική επίδραση της υπεροχής μου στους άλλους.. :-Ρ

Όσον αφορά στη διπλωματική, πλάκωσε πολλή δουλειά και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω μέχρι το Φλεβάρη, αλλά είμαι αισιόδοξος. Αν αναλογιστώ βέβαια και τις ικανότητές μου, τότε πια σιγουρεύομαι πως αποκλείεται να τα βγάλω πέρα. 🙂 … Θα προσπαθήσω για το καλύτερο, και επειδή το θέλω πολύ, όλο το σύμπαν θα συνομωτίσει.. Θέλω να ανεβώ και Θεσσαλονίκη στα μέσα του μήνα, και παρόλο που επ’ουδενί δεν έχω το χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανέβω να τη δω. Κι ας μην προλάβω. Θα προλάβω να τη δω τουλάχιστον! Περνάω καλά, ήρεμα, και δαπανηρά τον τελευταίο καιρό, οπότε πρέπει να κάτσω λίγο μέσα, να μη βγαίνω τα βράδυα, το πολύ-πολύ να πηγαίνω στου κοντού για μπύρα. Θα βγω μία προτελευταία φορά αύριο.

Συνειδητοποίησα πως οι μέρες με τον κοντό είναι μετρημένες πια.. Σε δύο εβδομάδες φεύγω για Θεσσαλονίκη, κι αυτός για Πράγα, οπότε μετά έρχονται Χριστούγεννα, μετά τα Χριστούγεννα είναι η εξεταστική, και μετά είναι η εμβόλιμη εξεταστική, και μετά φεύγω για Ισπανία, και μετά είναι καλοκαίρι όπου ο κοντός πάντα κάθεται λίγο καιρό εδώ, και μετά αν πάνε όλα καλά θα είμαι κάπου εκτός Κρήτης για μεταπτυχιακό. Οπότε, οι μέρες αφθονίας μου με τον κοντό είναι μετρημένες, κι αυτό με έβαλε λιγάκι σε σκέψεις. Οπότε αποφάσισα να είναι ο νονός του παιδιού μου (όταν έρθει η ώρα λέμε), έτσι, για να έχουμε λόγο να βρισκόμαστε. 🙂

Σε άλλη περίπτωση θα σταματούσα εδώ, γιατί έχω βάλει στον εαυτό μου το όριο των 1000ων λέξεων μέχρι να σταματήσω να γράφω ποστ, για να μην κουράζω τους πανέξυπνους και απαιτητικούς αναγνώστες μου, αλλά σήμερα πρόκειται για εξαίρεση. Έκλεισε χρόνο το υπερδημοφιλές μπλογκ μου (χαστούκι παρακαλώ), κι είμαι χαρούμενος. Να κάνω ευχή; Απλώς να συνεχίσω να γράφω. Συνηθίζω ότι ξεκινάω να το παρατάω, όπως συλλογές από τράπουλες ας πούμε που μου μπήκε μία φορά στο μυαλό, ή να ξεκινήσω να καλλιεργώ τοεκπληκτικό ταλέντο μου στη ζωγραφική, ή ακόμα και στο τραγούδι, αλλά όλα αυτά τα παράτησα στη μέση.. 😉 Αλλά το να καλλιεργήσω το υπέροχο ταλέντο μου στη γραφή δεν το παράτησα, και νομίζω ότι αν δεν υπήρχαν τα σχόλια θα το είχα παρατήσει κι αυτό. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως θα σας σκέφτομαι, και όταν έρθει πια το νόμπελ θα σας το αφιερώσω. Γιατί συμβάλλατε! Τα φιλιά μου!

ΥΓ1: Η πρώτη φωτογραφία είναι μία από όλες εσάς που θυμηθήκατε τα πρώτα γεννέθλια του μπλογκ.. Όποια και να είσαι, σε ευχαριστώ.. 🙂
ΥΓ2: Η δεύτερη φωτογραφία είναι άσχετη, αλλά μου αρέσει και θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στο ποστ. Οπότε την έβαλα εκεί.
ΥΓ3: Παρόλο που δε μου αρέσουν οι πολλές φωτογραφίες σε ένα ποστ, βάζω και μία τρίτη. Η οποία είναι για τα γεννέθλια του θόγια!! Μπορεί να μεγαλώνω, αλλά μην ανησυχείς αναγνώστη μου, η ανωριμότητα, η παιδικότητα, η σπιρτάδα και η ερωτική αρρενωπότητα που με διακρίνουν δεν θα αλλάξουν.. Σμουτς.

Σκέψεις Νο7

Ξέρω πως πλέον γράφω σπανιότερα από ότι συνήθιζα, αλλά ο χρόνος είναι λίγος και τα πράγματα που έχω στο μυαλό μου είναι πολλά για να χωρέσουν σ’αυτό το χρόνο.. Πήγα Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα, στο Ωνάσειο, για να δω τί γίνεται τελικά με την καρδούλα μου.. 🙂 Με εξέπληξε η οργάνωση, πρώτη φορά το ραντεβού έγινε την ώρα που ήταν κανονισμένο και όχι με καθυστέρηση τριών ωρών.. Οι γιατροί είναι λίγο ακριβοθώρητοι βέβαια, αλλά δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις με τίποτα ότι κωλοβαράνε. Τουλάχιστον όσον αφορά στην περίπτωσή μου. Τέλος πάντων. Μετά από μαγνητική καρδιάς, ακτινογραφίες θώρακος, εξετάσεις αίματος, αξονικές καρδιάς, εξέταση όψιμων δυναμικών (?), καρδιογραφήματα έγχρωμα, ασπρόμαυρα, τρίπλεξ και ότι άλλο υπάρχει, ακόμα η άποψη των γιατρών ήταν πως έχω πάθει έμφραγμα.. Τελικά, αποκλείστηκε κι αυτή η επιλογή. Το «πρόβλημά» μου είναι ότι η καρδιά μου είναι χαμηλότερα από ότι θα έπρεπε, χαμηλότερα από ότι είναι στους περισσότερους ανθρώπους. Επίσης, έχει διαφορετικό σχήμα. Είναι σταγονοειδής! Αν ο γιατρός δεν γνωρίζει αυτά τα πράγματα και μου κάνει καρδιογράφημα, βάζοντας τα patch στις κανονικές θέσεις που τα βάζει για όλους, το καρδιογράφημά μου θα εμφανίζεται προβληματικό. Γνωρίζοντας όμως τα παραπάνω, αν βάλει σε διαφορετικές θέσεις τα patch, δηλαδή πιο χαμηλά από ότι συνήθως και σε άλλη διάταξη, το καρδιογράφημά μου είναι τελείως φυσιολογικό. Οπότε, μετά από 6 μήνες εξετάσεων.. είμαι φυσιολογικός!!! Αν και δε μου αρέσει αυτή η λέξη, χαίρομαι που σε αυτό το θέμα με χαρακτηρίζει!!

Μετά από το θέμα της καρδιάς, εννοείται πως όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Με τη ζαργάνα τα πράγματα παραμένουν στάσιμα στο ζενίθ (οξύμωρο να χρησιμοποιείς τις δύο λέξεις στάσιμα και ζενίθ στην ίδια πρόταση, αλλά και πάλι χαίρομαι που μπορώ να το κάνω)! Τις μέρες που πέρασαν βγήκαν αρκετά αποτελέσματα από την εξεταστική, μένει ένα ακόμη μάθημα να βγει για την ακρίβεια, και το αποτέλεσμα είναι πως μπαίνω αισίως στο 6ο έτος με 2 ή 3 μαθήματα. Και υγιέστατος! 🙂 Έχει μπει για τα καλά το φθινόπωρο και μαζί του έφερε κάτι Κυριακές που με μελαγχολούν. Ας είναι.

Στην πόλη που βρίσκομαι, με αυτά και μ’αυτά, κατέληξα μάλλον να τη συμπαθώ και να την εκτιμήσω περισσότερο. Περνάω καλύτερα όταν βγαίνω έξω. Εχθές πάλι πέρασα πολύ όμορφα! Πήγαμε για ούζα, ήπιαμε πολύ από ότι ακούγεται σήμερα και από την γνώριμη ζαλάδα της επόμενης μέρας. Μετά πήγαμε 7 άτομα στο σπίτι του κοντού και πάιξαμε αναπτήρα, 2 κοπέλες που μου γνώρισαν εχθές και 5 μαντράχαλοι. Πήρα τρεις φορές τον αναπτήρα στα χέρια μου, για τις εξής ερωτήσεις: «Ποιος πιστεύεις πως τραβάει τις περισσότερες μαλακίες τη μέρα;» (τον αναπτήρα μου τον έδωσε μία από τις δύο κοπέλες), «Ποιος πιστεύεις πως έχει να πηδήξει πάνω από 6 μήνες;» (τον αναπτήρα μου τον έδωσε η ίδια κοπέλα), «Ποιος πιστέυεις πως το έχει κάνει στο πιο περίεργο μέρος;» (τον αναπτήρα μου τον έδωσε ένας από την παρέα). Μάλλον η κοπέλα δε με συμπαθεί.. 🙂 Τέλος πάντων, είναι θέμα χρόνου να τη βάλω κάτω κι αυτήν και να της πετάξω τα μάτια όξω. Όχι που θα την αφήσω να πιστεύει κάτι τέτοιο και να αρχίσει να σπιλώνει τη φήμη μου ως ένα από τα πιο ενεργά σεξουαλικώς αρσενικά της πόλης-χώρας. Πολλές καφρίλες θα μπορούσαν να πεταχτούν εχθές αλλά όλοι θέσαμε τον πήχη σε νορμάλ επίπεδα..

Σήμερα έχω μελαγχολήσει. Έχω πράγματα να κάνω και λίγο χρόνο. Κάνω πράγματα που θέλω μόνο, και τα άλλα μένουν πίσω. Ο εαυτός του «πρέπει» δε μου λείπει καθόλου, αν και είναι ακόμη εδώ και με αγχώνει. Ας είναι. Ας καταπιεστεί λίγο. Η συνείδηση είναι καθαρή, πόσο καιρό είχε να είναι καθαρή; Δε με νοιάζει. Σε 5 μέρες ταξιδεύω για Θεσσαλονίκη, κι αν αυτό κάνει τη διπλωματική να μένει πίσω ποσώς με ενδιαφέρει από ότι βλέπω. Μη νομίζετε πως με ξέρω, τώρα με ανακαλύπτω κι εγώ. Δε νόμιζα ότι θα μπορούσα να επιλέξω ποτέ τέτοιες τακτικές, να αναβάλλω τα πρέπει μου, ίσως παλιότερα να κατάφερνα να τα συνδυάσω με πολύ άγχος παρεμβαλλόμενο. Τώρα ίσως ξαναγίνει αυτό, αλλά προτεραιότητα δίνω αλλού, κι αυτό είναι πρωτοφανές για ‘μένα. Θα ζοριστώ άλλη στιγμή για αυτά που πρέπει να γίνουν, απλώς παλιά με άγχωναν οι διωρίες. Απλώς και μόνο στο άκουσμά τους αγχωνόμουν. Τώρα το φαινόμενο περιορίζεται! 🙂 Πάντα μου την έδινε το δίλημμα. Και πάντα επέλεγα της συνείδησης τη λύση. Τώρα που μιλάω για αυτά, μου φαίνεται πως άλλο πράγμα η συνείδηση και άλλο πράμα το ένστικτο. Θα νιώθω καλύτερα αν έχω τη συνείδησή μου καθαρή, παρόλο που το ένστικτο μου λέει πως θα περάσω καλύτερα αλλιώς. Με καταλαβαίνει κανείς; Έχω πολύ καιρό να μιλήσω σοβαρά μαζί μου κι έχω χάσει το touch μου!! Αυτό είναι κάτι «μεταξύ μου» που είπε κι ο κοντός τις προάλλες και πολύ μου άρεσε!! Έχω καιρό να με εξετάσω με μικροσκόπια και τέτοιες παπαριές. Καλό είναι να γίνεται αλλά όταν γίνεται σε καθημερινή βάση κουράζει, περιορίζει και σκλαβώνει τελικά. Αυτό βλέπω εγώ. Ψυχοπλακωτικά πράγματα για σήμερα, αλλά έχω μελαγχολήσει σήμερα που είναι κυριακή και βρέχει. Καλό είναι να ειπώνονται κι αυτά. Σήμερα θέλω να ξαναπάω για ούζα, να πιω πάλι πολύ, να γελάω και να περνάω τέλεια, και να σκέφτομαι πάλι πως αν ήταν μαζί μου η ζαργάνα θα περνούσε κι αυτή τέλεια, να κοιμηθώ αργά, να ξυπνήσω αργά, κι αύριο να μην κάνω τίποτα. Αλλά τόσες μέρες αυτό το πρόγραμμα ακολουθώ κι αύριο που πρέπει να δω τον καθηγητή μου θα του πω: «Μηδενική πρόοδος, στάσιμος στην ανάγνωση τις τελευταίες 3 εβδομάδες». Γι’αυτό πρέπει σήμερα να κάτσω κανά πεντάωρο να το προχωρήσω το θέμα. Νιώθω πως βρήκα τις ισορροπίες μου. Ίσως πάλι να νιώθω καλά επειδή είμαι συνεχώς σε εργρήγορση, αλλάζω περιβάλλοντα ανά βδομάδα κι αυτή η αίσθηση αλλαγής εμένα με τρελλαίνει. Μπορεί να είναι μόνο αυτό κι όλα αυτά που λέω περί συνειδητοποίησης και επιλογών ανάμεσα σε «θέλω» και «πρέπει» να είναι πίτσες μπλε. Αλλά τα νιώθω τώρα, τα πιστεύω. Και έχω την αίσθηση ότι με αυτά που γράφω βγάζω προς τα έξω πως δεν είμαι καλά, ενώ πραγματικά περνάω μία από τις καλύτερες φάσεις μου. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Βασικά δεν θα έπρεπε να με νοιάζει τί βγάζω προς τα έξω, αλλά αφού τώρα το ανέφερα θα συνεχίσω. Το ότι σκέφτομαι δε με κάνει προβληματισμένο, ούτε ότι δεν περνάω καλά. Απλώς είμαι ένας πανέξυπνος-ερωτικός νέος (που δεν τραβάει τις περισσότερες μαλακίες τη μέρα!! το σκέφτηκα πάλι και συγχύστηκα!) που περνάει καλά και στον ελεύθερο χρόνο του σήμερα αποφάσισε να γράψει. Και να φανταστείς πως δεν είχα στο μυαλό μου να γράψω πολλά. Μου αρέσει να γράφω, αλλά νιώθω πως δεν είμαι σε φάση να γράψω αυτά που θέλω να γράψω. Μπήκα στη λογική ότι «ποιος θα καταλάβει τώρα τί θέλω να πω;», αλλά ειλικρινά δεν πρέπει να με νοιάζει. Για ‘μένα γράφω. Ελπίζω να μην είναι προσβλητικό αυτό, μην το πάρει κανείς έτσι.

Μάλλον το γάμησα πάλι στους συνειρμούς, αλλά μπαίνει χειμώνας σιγά σιγά και τέτοιου είδους ποστ θα είναι συχνότερα. Ο καιρός πάντα με βάζει σε σκέψεις. Μαλακία, ε; Είχα πολύ καιρό να γράψω, να γράψω γι’ αυτά που σκέφτομαι, και ειλικρινά νιώθω καλύτερα τώρα! Θα άνοιγα μία τέτοια συζήτηση με τον κοντό, αλλά πρώτον ντρέπομαι να ανοιξω τέτοια συζήτηση νηφάλιος, και δεύτερον δεν θέλω να μιλάω συνέχεια για ‘μένα, δεν με αφήνω.. κι εδώ μπορώ να το κάνω. Από τον επόμενο μήνα θα μπορώ να γράφω συχνότερα, μιας και δεν έχω τίποτα προγραμματισμένα ταξίδια (αν και θα’θελα)!! 🙂  Ελπίζω να είστε όλοι καλά φανς μου, και να με συγχωρείτε για το σκεπτικό ποστ, αλλά δε θα ήμουν ίνδαλμα αν δεν είχα αυτό το «κάτι» που δεν έχουν οι άλλοι. 🙂 Χαιρετώ, θα τα ξαναπούμε ελπίζω σύντομα!

Ο μέρφυ πέθανε;;

Μετά από τόσες μέρες με ικανοποίηση μπορώ να πω ότι ΚΑΙ αυτό το γκομενάκι έπεσε στα δίχτυα της ερωτευσιμότητάς μου. Αναμενόμενο για όλους εσάς που γνωρίζετε την επιρροή μου στις γυναίκες, αλλά να σας πω την αλήθεια μου εμένα μου πήγε λίγο «να» (δεξιά παλάμη σφιγμένη σε γροθιά και κινούμενη από αριστερά προς τα δεξιά). Λύθηκαν οι αμφιβολίες και πάρα πολύ χαίρομαι. Τη βδομάδα που πέρασε έκανα εκδρομές, μου βγήκε ο πάτος στη δουλειά, διάβασα μέχρι αηδίας, κολύμπησα μέχρι να μουλιάσω και τραγούδησα μέχρι να βραχνιάσω!!! Αποτέλεσμα; Μου λείπει ύπνος. Για να τα κάνω όλα αυτά κοιμόμουν 3 με 4 ώρες και τώρα έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου!!

Η διπλωματική παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, νιώθω ότι πλέον είναι άνω των ικανοτήτηων μου, των γνώσεών μου και της υπεραναλυτικής σκέψης μου!!!! Αλλά δεν πτοούμαι, θα πάρει κι αυτό το δρόμο του! Είμαι καλά, δε ζητάω πράμα άλλο. Ίσως λίγη τσικουδιά. Ή ούζο. Μάλλον πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι την εξάρτηση από το ποτό. Μου κάνουν κύρηγμα για κύρωση του ήπατος αυτές τις μέρες αλλά η κρητική μου καταγωγή θα τους διαψεύσει όλους. Μπορεί να τρεκλίζω τα βράδυα, μπορεί να κάνω σαρδάμ και να φτιάχνω κεφάλι, αλλά απλώς είμαι ο πρώτος της παρέας αφού μετά το κύρηγμα όλοι έχουν τα ίδια συμπτώματα..!! Από τα καλύτερα καλοκαίρια, παρά τα άσχημα που συνέβησαν μέχρι τώρα! Μπορεί να είναι και εγωιστικό βέβαια αυτό, αλλά τί να κάνω..;

Εχθές είδα 2 περίεργα όνειρα. Στο πρώτο ο πατέρας μου μου έδωσε το μηνιάτικο στο χέρι, και ανάμεσα στα χαρτονομίσματα λέει, ήταν κάτι γράμματα που μου είχε γράψει ανά καιρούς. Υποτίθεται ότι εγώ στο παρελθόν του είχα στείλει μηνύματα (με κινητό) στα οποία δεν έπαιρνα ποτέ απάντηση, και τα γράμματα που είδα στο όνειρό μου ήταν λέει οι απαντήσεις που ποτέ δεν έλαβα. Αντί να μου στέλνει απάντηση με μήνυμα, καθόταν και έγραφε στο χαρτί σελίδες ολόκληρες! Και μου τα έδωσε μαζεμένα. Δεν έχω ιδέα τί μπορεί να σημαίνει αυτό.. Στο δεύτερο όνειρο ένας συμμαθητής από το δημοτικό (τον οπόιο έχω να δω από τότε) τα έριχνε στη ζαργάνα, εγώ ζήλεψα και τον έπιασα να του μιλήσω, αυτός νευρίασε και αρχίσαμε να παίζουμε ξύλο. Εγώ του έριχνα, αυτός μου έριχνε μπουνιές τις οποίες ως αίλουρος απέφευγα με μαεστρία (και αρρενωπότητα σαφώς).. Αυτό νομίζω μπορώ να το εξηγήσω.

Προχθές στη δουλειά έριξα το δίσκο για πρώτη φορά. Με σκούντησε ένα μικρό και ο δίσκος (που ήταν γεμάτος από κανάτες κρασί, λεμονάδες, καραφάκια ούζου και πολλά πολλά ποτήρια) άρχισε να μπαλατζάρει. Φανταστείτε το σε αργή κίνηση παρακαλώ. Να φωνάζω «όχι ρε πούστη μου» το μικρό να στέκεται από κάτω, να με πιάνει το πατρικό ένστικτο και για να μην σκοτώσω το μικρό που με σκούντησε με το δίσκο, γέρνω το δίσκο προς το μέρος μου. Όλα, ΌΛΑ όμως, χύθηκαν επάνω μου. Από το (μαρμάρινο) στέρνο μου μέχρι και την αρρενωπή πατούσα μου ήμουν βουτηγμένος στο αλκοόλ!!! Αυτή τη σκηνή την είχα φανταστεί στο παρελθόν με τρεις γκόμενες να με λούζουν με κρασί και να το πίνουν από πάνω μου, και όχι να με σπρώχνει ένα μικρό και να τα λούζομαι όλα μόνος μου!!! Αίσχος!! Στα μαγαζιά γινόταν της πουτάνας κι ένας μαλάκας σερβιτόρος καθόταν στη μέση του δρόμου ολόγρος από κρασί, λεμονάδες και ούζα, με πολλά ποτήρια σπασμένα γύρω από τα πόδια του, ενώ από το διπλανό σκυλόμπαρο ακουγόταν το «I’m begging you for mercy» for god’s sake!!! Μετά τη δουλειά που πήγα να βρω τη ζαργάνα σε ένα μπαράκι έφαγα ΤΟ δούλεμα, αλλά ανταμείφθηκα από την εκπλήρωση του ενός τρίτου της φαντασίωσής μου. 😉

Γενικά δεν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό όπως καταλαβαίνετε, αλλά για μένα είναι ότι ακριβώς θέλω. Δε ζητάω κάτι παραπάνω. Μακάρι να συνεχίσει έτσι!!!! Πιστεύω πως ο μέρφυ πέθανε! Ή κάνει διακοπές. Ή απλώς μου δίνει χρόνο να ησυχάσω!!! Ελπίζω όλοι σας να περνάτε ένα καλοκαίρι που σας σημαδεύει (με την καλή έννοια), με καταπληκτική παρέα και τέλεια μουσικά μπάκγκράουντ! Πρέπει να φύγω.. Θα τα ξαναπούμε όταν βρω το χρόνο!!! Χαιρετώ!!!

ΥΓ: Τί να πώ τώρα για τη φωτογραφία.. Όλη η σκηνοθεσία είναι τέλεια.. Με καταλαβαίνει κανείς; 🙂

Σαχλοκαλοκαιρινορομαντικό ποστ

Πόσες μέρες πέρασαν; 5; Μου φάνηκαν πολλές! Τί έχει γίνει μέσα σε αυτές τις 5 μέρες που θα άξιζε να αναφέρω; Πρέπει να το σκεφτώ..

Πιστεύω πως ήταν η πιο ηλίθια κίνηση να πιάσω δουλειά. Χάνω χρόνο, έτσι το βλέπω.. Ας είναι.. Δεν γίνεται κάτι συγκλονιστικό, κάτι άξιο αναφοράς. Απλώς ευχαριστιέμαι τις μέρες μου! Έχω χάσει κάθε αίσθηση ευθύνης και λογικής, η διπλωματική έχει μείνει ανέπαφη 2 μήνες τώρα, και δεν αγχώνομαι παρά μόνο στιγμιαία! Με μάγεψε η κακούργα! 😉 Είμαι με το γνωστό ηλίθιο χαμόγελο όλη μέρα κάθε μέρα, λες και κοιμάμαι με μία κρεμάστρα στο στόμα κάθε βράδυ (ατάκα από φιλαράκια είναι αυτό, αλλά με εκφράζει απόλυτα)! Αναρωτιέμαι αν έχασα τον εαυτό μου ή αν τον ανακάλυψα. Δεν ξέρω, δε θέλω να μάθω, όχι ακόμα τουλάχιστον. Πολύ γουστάρω που δεν αναλύω άλλο. Γενικά πάντως με εκπλήσσω. Αυτές οι μέρες είναι γεμάτες από απρόοπτα.. Μικρά απρόοπτα, τα καλύτερα δηλαδή! Να περνάς έξω από μία ταβέρνα και να ακούς το μπουζούκι, κι ενώ έχετε μόλις φάει κρέπα αποφασίζετε να μπείτε «έτσι, για την ατμόσφαιρα». Να έχετε την παραλία 5 λεπτά μακρυά και να παίρνετε ένα μπουκάλι κρασί για να κάτσετε στην παραλία και να κάνετε βραδυνό μπάνιο (χωρίς μαγιώ, αφού δεν το ξέρατε από την αρχή. ΟΚ, είμαι σάτυρος, το παραδέχομαι). Λίγο κρασί λίγο θάλασσα και το αγόρι της δηλαδή η κυρία, κατάλαβες;;!! 😉 Να είστε στην πόλη σας και να αποφασίζετε (ενώ έχετε σπίτι να μένετε) να νοικιάσετε δωμάτιο στο παλιό λιμάνι, στα στενά, επειδή πάντα θέλατε να είχατε σπίτι εκεί!! Απίστευτο! Πάντα το καλοκαίρι μου άρεσε πιο πολύ. Η πιο ερωτική εποχή κατά τη γνώμη μου, πολλοί διαφωνούν βέβαια.. Αλλά αυτό πιστεύω!! Τόσος ερωτισμός κάθε καλοκαίρι, τον οποίο εκτόξευα προς πάσα κατεύθυνση ;-), απλώς φέτος συσσωρεύεται σε μία μόνο γυναίκα.. Μα πόσο τυχερή μπορεί να είναι;;; 😉 Μου τη σπάει που δεν είναι εδώ ο κοντός να με χαρεί! Θα χαιρόταν πολύ! Η κοντή χάρηκε πολύ με τις εξελίξεις, και πραγματικά δε θα μπορούσα να περιμένω κάτι περισσότερο! Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να χαίρεται με τη χαρά σου ο άλλος!

Είμαι καλά! Ελπίζω κι εσείς!!! Το καλοκαίρι προχωρά γρήγορα μου φαίνεται, αλλά δε δυσανασχετώ.. Νιώθω πως στο τέλος του καλοκαιριού θα μπορώ να διηγηθώ την κάθε μέρα μου, μία προς μία! Όλα τόσο έντονα.. Θα τα φάω εγώ τα μούτρα μου, το βλέπω, αλλά χου γκιβς ε σετ;; Καιρό είχε να συμβεί! Θα τα φάω και θα γουστάρω!! 😉 «Να ποιο θα ‘ναι το φινάλε, πόνοι, δάκρυα και βάλε, μα θα μείνω, κι ό,τι θέλει ας γίνει». Το υπόλοιπο του τραγουδιού εν καιρώ! Να είστε και να περνάτε καλά!! Θα τα ξαναπούμε σύντομα μιας και αλλάζω σπίτι (μεταφέρομαι στου αδερφού μου γιατί στο δικό μου θα μένει αυτός.. Επίσκεψη από την κοπελιά του.. Μα πόσο ανιδιοτελής μπορεί να είμαι; Μα να έχω όλο το πακέτο;;;) Τέλος πάντων, θέλω να καταλήξω στο ότι θα έχω ίντερνετ καθημερινά και τα ποστ θα γράφονται πάλι με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.. Κιπ ιν τατς πίπολ!!! Bye bye then!!!

Σοβαρο(φανές) ποστ (;)

Το επόμενο πρωί.. Είχαμε κοιμηθεί στις 8 το πρωί! Είχα περάσει τέλεια, όλα ήταν απίστευτα! Στις δέκα το πρωί με ξυπνάει ένα τηλεφωνημα. Ήταν από την τροχαία που με ήθελε να πάω να κάνω ομολογία για την υπόθεση της γυναίκας που χτύπησα. Το ήξερα! Το ήξερα ότι θα μου γαμηθεί το σκηνικό!!! Αλλά δεν πτοούμαστε λέω, ας πάει στο διάολο, μέχρι αύριο δεν θα αγχωθώ κι απλώς θα απολαύσω. Κι έτσι έκανα.

ΦΛΑΣΜΠΑΚ:
α) Η γυναίκα μέχρι και τέλη του Μάη μήνα μου έλεγε ότι ΔΕΝ θα με σύρει στα δικαστήρια, γιατί στα μάτια μου λέει έβλεπε τους γιους της. Μου είχε τονίσει πάμπολλες φορές ότι δεν θα με σύρει στα δικαστήρια. Μέχρι τέλη του Μάη, τονίζω, αυτό μου έλεγε.
β) Την πρώτη εβδομάδα που πήγαινα να τη δω στο νοσοκομείο, και ρωτούσα κι εγώ τους γιατρούς για τις εξετάσεις, είχα μάθει (και μου είχε πει και η ίδια) ότι δεν έπαθε τίποτα, κι ότι έχει μόνο μώλωπες και να μην ανησυχώ. Μόνο ένα παλιό κάταγμα στον δεξιό μηρό. Αλλά από το ατύχημα δεν έσπασε ούτε ράγισε τίποτα.

ΣΗΜΕΡΑ:
α) Η γυναίκαι αυτή λέει: «Επιθυμώ την ποινική δίωξη του Θόγια, όπως επίσης και την αποζημίωσή μου» ή κάπως έτσι. Αυτή η κίνηση, η μήνυση, έγινε στις 8 Απριλίου. Από τις 8 Απριλίου μέχρι τέλη Μάη με δούλευε μέσα στα μούτρα μου!!! Εξοργίστηκα αρκετά.
β1) Μέσα στην κατάθεσή της, υπήρχε ιατρική γνωμάτευση ότι έπαθε θλάση στον δεξιό μηρό. Εξοργίστηκα πάρα πολύ.
β2) Το β1 είχε σαφώς κι άλλες συνέπειες στη ζωή της τις οποίες προφανώς δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει. Επομένως, μέσα στην κατάθεση υπάρχει και γνωμάτευση ψυχιάτρου που λέει πως η γυναίκα υφίσταται ακόμα μετατραυματικό σοκ κι ότι έχει αποκτήσει πλέον κάτι σαν αγοραφοβία.
γ) Δεν ξέρω αν θυμάστε πως είχε γίνει το ατύχημα.. Η γυναίκα πάντως λέει: «Καθόμασταν (ήταν με μία φίλη της) ακίνητες στο πεχοδρόμιο περιμένοντας το αμάξι να ξεκινήσει, όταν το αμάξι με παρέσυρε και με εριξε στη μέση του δρόμου». Που σημαίνει ότι εγώ, που είχα σταματήσει στο στοπ, παίρνοντας τη στροφή ανέβηκα στο πεζοδρόμιο και την πήρα παραμάζωμα. Είμαι ως ΕΔΩ με την τύπισα (μεγαλόπρεπη και αρρενωπή κίνηση χεριού τοπ οποίο με τον δείκτη τραβάω μία νοητή γραμμή στο κέντρο του μετώπου μου).

Τελικά, διώκομαι ποινικά για σωματική βλάβη εξ αμελείας. Με βλέπω όπου να ‘ναι να κρατάω πλακέτα και να βγάζω ασπρόμαυρες (?) φωτογραφίες ανφας και προφίλ στο αστυνομικό τμήμα. Έχασα σήμερα την πίστη μου στους ανθρώπους. Όλοι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Τέλος.

Η άσχημη διάθεση έφτιαξε μέσα σε 15 λεπτά παρέας με τη ζαργάνα. Έχω αρχίσει να πιστεύω πως της έχω αδυναμία.
Αφού σήμερα που πήγαμε παραλία και με κοιτούσαν όλες οι ντόπιες κι οι τουρίστριες ούτε στιγμή δε μου πέρασε από το μυαλό να χαμογελάσω αρρενωπά-ερωτικά-σέξυ έστω σε μία από αυτές! 😉 Ούτε καν όταν στο πέρασμά μου έβγαζαν τα μπικίνι τους και μου τα πετούσαν.. Η αλήθεια είναι πως ήμουν λίγο ακατάδεχτος σήμερα. Απλώς τα υπέγραψα κι έφυγα. 🙂 Το έχω κάψει τελείως μου φαίνεται. Τέλος πάντων. Είμαι καλά γενικά! Είναι πολλές οι εξελίξεις.. Δε βαριέμαι βρε αδερφέ! θα τα πούμε από αύριο αλπίζω με περισσότερη πλάκα!! Καλό Σαββατόβραδο φανς!!!

ΥΓ1: Στην πρώτη φωτογραφία.. Είμαι εγώ στο μέλλον. Σιγά μην κόψω το κάπνισμα στην φυλακή. Πολύ σπάστηκα ρε πούστη μου, 56 χρονώ γαιδούρα να κάνει τέτοιες μαλακίες.
ΥΓ2:Είμαι εγώ στο παρόν!!! 😉 Χαρούμενος δηλαδή.

El Cuarto de Thogia

Κατά ένα μαγικό τρόπο τα πράγματα πήγαν τέλεια. Την πρώτη νύχτα της μίλησα, της εξήγησα τη θέση μου, της εξήγησα τα παράπονά μου, και νομίζω ότι της ξεκαθάρισα τί ακριβώς θέλω. Μου είπε κι εκείνη κάποια πράγματα από την πλευρά της. Κατάληξη;; Τη θέλω, με θέλει, αλλά δε θέλει να ρισκάρει το πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή της που είναι η φιλία μας (12 χρόνια, τη μισή της ζωή, μου τόνισε). Ηλίθια απόφαση για μένα, αφού το μόνο που σκέφτομαι όταν τη βλέπω είναι να την βάλω κάτω, και από ότι κατάλαβα είναι αμοιβαίο. Τέλος πάντων, δεν το συζητήσαμε άλλο. Δεν είχαμε πιει και αρκετά.

Εχθές ήρθε να με πάρει να πάμε για καφέ με τον κοντό, να τον χαιρετήσουμε που έφευγε για το καλοκαίρι. Μετά πήγαμε μία βόλτα, και μετά αποφασίσαμε να κάτσουμε για ρακές. Μετά από 5 καραφάκια ρακί, λύθηκε η γλώσσα, κομματιάστηκε ο εγωισμός, και μετά ήρθε η ειλικρίνεια. Της ξεκαθάρισα ακόμα με πιο σταράτα λόγια τί θέλω, κι ότι είναι ηλίθια απόφαση αυτή που πήρε (οκ, μπορεί να έπρεπε να σεβαστώ την επιλογή της και μπλα μπλα μπλα.. Χου κέαρς? ). Αυτή ήταν κάθετη. Επέμενε. Ας είναι. Όλως τυχαίως, στο ισπανικό μπαράκι που ήμασταν και πίναμε ρακές, εμφανίστηκε από το πουθενά η καθηγήτρια των ισπανικών μου. Με φώναξε να πάω μέσα να χορέψουμε. Πάω κι εγώ μέσα, έδωσα ρέστα σαφώς, είχαν μείνει όόόόλοι μαλάκες από τις χορευτικές μου ικανότητες (και λέγοντας όλοι εννοώ 4 πελάτες). Σε κάποια φάση, μπαίνει το σάουντρακ του φετινού καλοκαιριού, το El Cuarto de Tula από Bueno Vista, σκάει μύτη η ζαργάνα, με πιάνει να χορέψουμε, και στη μέση περίπου του τραγουδιού τη βούτηξα ως γνήσιο αρσενικό. Και μετά ήρθε η ολοκλήρωση (συναισθηματική, όχι σεξουαλική.. σάτυρε)!

Όλα τέλεια λοιπόν. Υπάρχει ένα μικρό σκηνικό που ίσως επηρρεάσει για πάντα την ατμόσφαιρα, αλλά θα το αναφέρω όταν θα είμαι σίγουρος.  Όσο για τη ζαργάνα, δεν ξέρω αν είμαστε μαζί. Μάλλον ναι. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Το σίγουρο είναι ότι είμαι ο Θόγιας και είμαι καλά. Γιατί φίλησα τη ζαργάνα σε ένα ισπανικό μπαράκι χωμένο στα στενά του παλιού λιμανιού τη στιγμή που έπαιζε το συγκεκριμένο τραγούδι και εγώ το χόρευα με αυτήν. Τα υπόλοιπα εν καιρώ!!! Να είστε καλά φανς μου!!! Και.. προς όλες τις θαυμάστριες —> Διαγράψτε το νούμερό μου, είμαι κλεισμένος για όλο το καλοκαίρι. 😉

Θα τα ξαναπούμε βεβαίως, από αύριο!! Χαιρετώ!!!

ΥΓ: Τέλεια φώτο, ε; 😉 Καλό απόγευμα! (Θα απαντήσω στα σχόλιά σας αργότερα, δε σας ξεχνάω εννοείται!)

4ο ή 5ο ποστ χωρίς τίτλο

Πέρασε καιρός.. Και να πεις ότι έγινε κάτι συγκλονιστικό.. Όχι. Απλώς έδινα εξετάσεις. Χάσαμε και δύο μέρες λόγω καταλήψεων, οπότε η εξεταστική μεταφέρθηκε, μπήκαν στο πρόγραμμα και κάτι προφορικές εξετάσεις που είχα ξεχάσει, κι έτσι αντί να τελειώσω 2 του μήνα θα τελειώσω 8 του μηνός!9-10 μέρες ακόμα!!!

Το θέμα ξέρεις ποιο είναι αγαπητέ οπαδέ μου; Ό,τι προσπάθησα πολύ να απαντήσω στα υπέροχα σχόλιά σου. Αλλά αυτή η περίοδος δεν είναι από τις πιο ευνοικές.. για οτιδήποτε!!! Αφού να φανταστείς, ακόμα και όταν βρήκα τελικά χρόνο, το πληκτρολόγιο του αδερφού μου δε δούλευε γιατί ο αδερφός μου, όντας ένα βήμα μπροστά από την τεχνολογία, πίστευε πως το ασύρματο πληκτρολόγιο θα δουλεύει και χωρίς μπαταρίες! Τί να πεις; Εν τω μεταξύ, έχουν αρχίσει να καταφτάνουν και οι τουρίστες, και πως να βρεις χρόνο; Τώρα ειδικά που έχω κουρέψει και το μαλλί οι μπρουτάλ γωνίες του προσώπου μου γίνονται ακόμα πιο έντονες, και οι ομοιότητές μου με τον μπραντ είναι πλέον αμέτρητες, οι τουρίστριες γίνονται τσιμπούρια. Είναι και οι εξαιρέσεις που μου έτυχαν βέβαια στη φώτο.. Πώς να πεις όχι;

Θα σας πω την αλήθεια. Δεν είμαι στα καλά μου αυτές τις μέρες. Από τη μία η ζαργάνα δε μας τα λέει καλά, και δε μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό γιατί είμαι και θεριακλής και θα γίνουμε κώλος στο τέλος (μπαρντόν). Τα τελευταία τηλεφωνήματα μόνο εκνευρισμό αφήνουν παρά ανυπομονησία, παίζουμε ένα παιχνίδι που προς το παρόν (ήρθε η μέρα που το λέω κι αυτό) το παίζω χωρίς να το θέλω και το χ-ά-ν-ω, αλλά θα τα γυρίσω στο 90 και θα γίνει χαμός. Εννοείται πως είναι εγωισμός αυτό, αλλά μην τα ξαναλέμε. Αν επιμένεις να βλέπεις άλλη εικόνα για ‘μένα από αυτήν που σου δείχνω, τότε δε μπορώ παρά να σου στερήσω την εικόνα που σου πρόσφερα. Μα καλά, πόσο γαμάτος μπορεί να είμαι; Πόσο ακέραιος χαρακτήρας είμαι επιτέλους;;; 😉

Το άλλο θέμα που μου γάμησε τη διάθεση με αναστάτωσε, είναι η Ισπανία. Τελικά δε θα φύγω το Σεπτέμβρη. Καταλαβαίνετε τί σημαίνει αυτό;;;; Άλλος ένας χειμώνας εδώ, δηλαδή ένα τρίμηνο-τετράμηνο του οποίου τα Σαββατοκύριακα είναι γεμάτα από ελιές. Και δε λέω, η δουλειά κάνει τους άντρες. Αλλά δε τις μπορώ τις ελιές. Το θέμα ποιο είναι; Εγώ και η κοντή σχεδιάζαμε να φύγουμε το Σεπτέμβρη, ήταν όλα έτοιμα. Για να φύγουμε, έπρεπε να έχουμε τελειώσει κάποια πραγματα μέχρι το Σεπτέμβρη. Αυτό σημαίνει να περάσουμε περίπου 5 μαθήματα ο καθένας, και επίσης να έχουμε τελειώσει το πρακτικό κομμάτι της διπλωματικής μας. Αλλά με ενάμιση μήνα που έχουμε κενό το καλοκαίρι πρέπει να μας γίνει ο κώλος ΝΑ να πιεστούμε πολύ και ίσως να μην τα καταφέρουμε στο τέλος. Οπότε αποφασίσαμε να το πάμε πιο χαλαρά. Θα φύγουμε το Φλεβάρη, για να τελειώσουμε αυτά που πρέπει χωρίς να πιεστούμε. Αυτά. Απλώς βγήκα τελείως από το πρόγραμμά μου και μου τη σπάει όταν συμβαίνει αυτό.

Προχθές πήγα για ούζα. Όλη η παρέα ήταν εκεί. Από τα δέκα περίπου άτομα, οι 2 με 4 θα τελειώσουν στην ώρα τους τη σχολή, και από αυτούς ο ένας έχει ήδη κλείσει για μεταπτυχιακό. Αυτός ο ένας φεύγει μόνιμα από την πόλη και πάει Ελβετία τέλη Αυγούστου!!! Το ήξερα μα το συνειδητοποίησα προχθές!! Δεν ξέρω, πολύ με τρόμαξε η σκέψη. Αρχίζουμε να φεύγουμε ένας ένας; Αυτό ήταν λοιπόν;;;

Από 5 του μήνα πιάνω δουλειά!!! Ναι ναι, πέρα από μπρουτάλ και ευαίσθητος, θα είμαι ΚΑΙ σερβιτόρος!!! Θα έχω όλο το πακέτο μιλάμε!!! 😉 Αύριο θα πάω δοκιμαστικά, αλλά ποιος μπορεί να μου πει όχι εμένα;;;

Δε νιώθω καλά με το ποστ. Κάτι δεν πάει καλά. Το σταματώ εδώ, πρέπει να πάω να διαβάσω άλλωστε. Την Τετάρτη δίνω ένα μάθημα και την Παρασκευή άλλα 2!! Α!!! Πέρασα τον προγραμματισμό!!! Επιτέλους!!! 🙂 Λοιπόν, σας χαιρετώ!!!

ΥΓ: Στη φωτογραφία πάνω είμαι με δύο τουρίστριες που γνώρισα στη γιορτή της μουσικής. Η δεξιά είναι κουβανή (Μόνικα) και η άλλη είναι Ιταλίδα (Κιάρα).  Είναι μεγάλη ιστορία, θα σας την διηγηθώ την επόμενη φορά!!! Αν δεν έχει προκύψει κάτι άλλο εννοείται!!!
ΥΓ: Καλό Ιούλιο, αν δε τα ξαναπούμε μέχρι τότε!! Ελπίζω να είναι καλύτερος μήνας!

printf(«Perasa C!!!»);

Η εξεταστική άρχισε, με πολύ καλές προοπτικές!! Καθαρός ουρανός βέβαια αστραπές δε φοβάται, αλλά χθες μου πήγε λίγο «να»!!! 😉 Καταραμένη στοίβα! Δεν έχω ιδέα πόσο έχω γράψει, αλλά έχω καλό προαίσθημα. Ο βαθμός κυμαίνεται από 2 έως 10, εξαρτάται αν θα κόψει πολύ ή καθόλου! 🙂 –> Φ=φρίκουλο, Ε=εγώ:

Φ: (ψιθυριστά) Ρε μαλάκα, την εντολή fputc πως την συντάσσεις;;;
Ε: Λάθος.
Φ: Τι λες ρε μαλάκα; Άλλο σε ρώτησα!! Την εντολή fputc πως την συντάσσεις;
Ε: Λάθος! Την συντάσσω ΛΑΘΟΣ! Δεν ξέρω το σωστό τρόπο και τη συντάσσω λάθος!

Μετά γελούσα μόνος μου (ειλικρινά το έβρισκα αστείο) γιατί το φρίκουλο είχε αγχωθεί και δεν εκτίμησε το (πανέξυπνο) χιούμορ. Η αλήθεια είναι πως είχε επενδύσει πολλά στο μάθημα, κι εγώ πήγαινα με λιγότερα φόντα.. Ας είναι. Το μάθημα πιστεύω πως περάστηκε! Πλεόν, έχω μονό αριθμό μαθημάτων για πτυχίο! Στις 20 ξαναγράφω. Δεν αγχώθηκα ακόμα. Αποφάσισα να αγχωθώ από αύριο. Ναι, τα Σάββατα είναι πάντα καλή μέρα για να αγχωθεί κανείς.. Ξέρεις, πλησιάζει το τέλος της εβδομάδας, και εσύ μέχρι να τελειώσει πρέπει να έχεις κάνει κάποια πράγματα.. Οι Δευτέρες είναι οι χειρότερες. Εκεί αγχώνεσαι ούτως ή άλλως!!! Τέλος πάντων. Το μόνο που έχω αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου είναι ότι ένα bar ισούται με δέκα εις την πέμπτη πασκάλ, αλλά και με περίπου μία ατμόσφαιρα.

Κάτι που πρέπει να ειπωθεί για το προηγούμενο ποστ είναι το εξής: όταν είπα ότι έχει πέσει η απόδοσή μου στο σεξ, δεν εννοούσα πως δεν τα καταφέρνω τόσο καλά όσο παλιά! Εννοούσα πως πλέον δεν έχω το χρόνο να κρατήσω τόσο ψηλά την απόδοσή μου όσο παλιά!! 😉 Και επειδή το πολυαγαπημένο φανατικό μέλος & συνιδρίτρια του φαν κλαμπ προς τιμήν μου, εκδήλωσε παράπονα στα οποία έχω την υποχρέωση, την υποχρέωση βεβαίως βεβαίως, να ανταποκριθώ, έχω να πω τα εξής: Εχθές το βράδυ ήρθαν από το σπίτι μου δύο συμφοιτήτριές μου για να πάρουν κάτι σημειώσεις. Τους είπα να καθίσουν να τους τα εξηγήσω. Ε.. το ένα πράγμα έφερε το άλλο, και μετά από λίγο όπως ήταν αναμενόμενο άρχισαν να με τρώνε με τα μάτια τους. Με τα πολλά, κάναμε σεξ τρεις φορές, αλλά επειδή εγώ ήθελα να κοιμηθώ για να είμαι ξεκούραστος για την εξέταση τις άφησα να συνεχίσουν μόνες τους. Έτσι, το πρωί που ξύπνησα, τις είδα μπροστά από τηνπόρτα της κουζίνας να φοράνε δύο πουκάμισά μου. Πήρα το κινητό, έβγαλα φώτο (κλάσικ) και έφυγα για να πάω να γράψω.

Πολύ καθημερινές κοπέλες κατά τ’άλλα (η Κέλυ και η Κατερίνα). Ξέχασαν και τις σημειώσεις σπίτι μου.. Θα τις πάρω τηλέφωνο να έρθουν να τις πάρουν!

Χθες έγραφα κι άλλο μάθημα. Σε μία σειρά καθόμασταν: η κοντή, ο κοντός, το φρίκουλο, ο μόγλης (ένας άσχετος που τον λέμε έτσι) και εγώ. Το θέμα είναι ότι από χέρι σε χέρι, τα θέματα έπρεπε να περάσουν πρώτα από τον μόγλη πριν έρθουν σε ‘μένα. Με τα πολλά, ότι ήξερα του τα είπα. Συνολικά, του είπα 4 από τα έξι θέματα, ενώ έγραψε ένα ακόμα από το σκονάκι που ήρθε από το φρίκουλο. Γενικά δηλαδή, έγραψε 5 από τα έξι θέματα, 4 που του είπα κι άλλο ένα από το σκονάκι. Βγαίνω λοιπόν έξω και περιμένω να τελειώσουν οι άλλοι. Μετά από λίγο βγαίνει και ο μόγλης, πλησιάζει και μου λέει: «Τι λέει εσύ ρε; Έγραψες τίποτα;». Τί να του πεις τώρα;;; Τέλος πάντων. Μετά πήγαμε για κρασάκι (η κοντή), μπύρα (ο κοντός), φρέντο (8μιση το βράδυ το φρίκουλο) και λαχανοσαλάτα (~μοχίτο, εγώ) για να χαλαρώσουμε. Καλά ήταν. Μετά έγινε αυτό που σας είπα με τις κοπέλες που ήρθαν σπίτι μου για σημειώσεις… Αυτά!

Γενικά, μία συνηθισμένη μέρα εξεταστικής!! Θα σας πω κι άλλα όποτε βρω χρόνο να ξαναγράψω! Μέχρι τότε, να προσεύχεστε να πάει καλά το είδωλο (εγώ ντε!) στις εξετάσεις! Χαιρετώ!! (Θέλω να πάω για μπάνιο αύριο, αλλά με βλέπω να κάνω μπάνιο στην αυλή με το λάστιχο πάλι, όπως πέρσι!)

ΥΓ1: Έφτιαξα ένα πρόγεαμμα στη C για να το βάλω ως υστερόγραφο, αλλά δε θα το καταλάβαινε κανείς κι έτσι το έσβησα.
ΥΓ2: 9 μαθήματα σε 2 εξεταστικές βγαίνουν;;;

Mojito, Mary and the demystification

Πέρασα ένα τέλειο βράδυ εχθές! Τα πρωινά πλέον δεν έχουν κάτι το συγκλονιστικό, ούτε καν ένα καφέ της προκοπής δε μπορεί να πιει κανείς! Αφού να φανταστείς, ούτε 2 ώρες δεν κλείνουμε στον καφέ! Το κύριο θέμα συζήτησης είναι η σχολή, κι όχι επειδή κάποιος το αναφέρει, αλλά επειδή συνεχώς προκύπτουν νέες -προκλήσεις να το πω;- απορίες (γιατί είμαστε στούρνοι) θα το πω. Αλλά εχθές το βράδυ βγήκα για ένα ποτό στον Ιπποπόταμο. Αν ήσουν κάπου εκεί, σίγουρα θα με είδες. Ήμουν ο πιο όμορφος, ο πιο λαμπερός, ο πιο αρρενωπός εκεί μέσα!!! 🙂 Παράγγειλα μοχίτο, το οποίο κανείς από τους φίλους μου δε μπορεί να πιστέψει πως είναι μοχίτο. Εμένα μου αρέσει πολύ, αλλά το φρίκουλο γύρισε και μου είπε: «Αυτό δεν είναι μοχίτο, λαχανοσαλάτα είναι!».. Τι να πεις.. Πολύ ωραίο το μοχίτο, το ήπια γρήγορα, πήρα και μία μπύρα γιατί δεν είχα λεφτά για 2ο μοχίτο, έγινα ακόμη πιο ακαταμάχητος, αλλά αποφάσισα να κοιμηθώ μόνος μου το βράδυ. Εννοείται πως είχα πάρα πολλές επιλογές, αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο για τον εαυτό μου πια..! Αφού όταν γύρισα σπίτι, τί να δω;;;!!!;!!!;;;!;!! Ήταν ακόμη το Μαράκι στο σπίτι!! Ακόμα ήταν εκεί, μετά από τη νύχτα πάθους που περάσαμε το προηγούμενο βράδυ!!! Και καθόταν το κακορίζικο σε μια γωνιά και στεναχωριόταν.. Έκατσα δίπλα της αργά-αργά (μην την τρομάξω), της εξήγησα ότι αυτό το κορμί (και της έδειξα με μία μεγαλόπρεπη κίνηση το σώμα μου) είναι για πολλές, όχι για μία μόνο! Της πήρε λίγη ώρα να το συλλάβει, αλλά μετά σηκώθηκε, ντύθηκε, και μου είπε ότι όποτε θέλω να περάσω καλά να την παίρνω τηλέφωνο και θα έρχεται αμέσως. Αναμενόμενο. (εσωκλείω αντίστοιχη φωτογραφία, βλέπε κάτω)

Να συνεχίσω.. Μετά από πολύ καιρό ένιωθα πως δεν ήθελα να γυρίσω σπίτι!! Πάρα πολύ όμορφα! Η μουσική ήταν τρομερή, η παρέα καλή αλλά σπάσαμε γιατί δε χωρούσαμε στο μπαρ, οπότε έμεινα με την κοντή και μία φίλη της. Άρχισαν να μιλάνε για πολιτικά όμως και σηκώθηκα κι έφυγα.

Άρχισα πάλι να βγάζω σημάδια στο πρόσωπο. Γαμώ. Γαμώ το άγχος μου γαμώ. Εννοείται πως το σύνολο παραμένει έξτραόρντινάρι βέβαια. Τέλος πάντων. Παρασύρθηκα. Το μόνο που ήθελα να πω είναι πως όσο και να την απομυθοποιήσω.. τζίφος!

UPDATE/ΥΓ: Έφτασα τις 7777 επισκέψεις!!!! Απίστευτο!!! Ήταν το όνειρό μου από τότε που άρχισα το μπλογκ! Να φτάσω τις 7777 επισκέψεις! Σας ευχαριστώ!! (αν και τουλάχιστον τρεις ώρες τη μέρα έμπαινα στο ίντερνετ και χωρίς να κάνω λογκ ιν έμπαινα στο μπλογκ μου..) Χαιρετώ!

Μαργαρίτες

Ξέρεις τι είναι τελείως ηλίθιο; Να ξέρεις τον άλλο ως φίλο, και να τον κρίνεις ως εραστή. Πως γίνεται να νομίζεις πως ο άλλος είναι τόσο μονόπλευρος; Μου τη δίνει η ξεροκεφαλιά σου! Άνοιξε τα μάτια σου και δες λιγάκι τι σου γίνεται! Κοίτα λίγο τη φωτογφραφία και πές μου τί βλέπεις; Φίλους ή εραστές;

Έχει διαβάσει κανείς το βιβλίο «Όχι πια σεξ, μόνο φίλοι»; Τι λέει; Εϊναι καλό;;

Έχω πλέον μία ημερομηνία στο μυαλό μου που περιμένω. Το παίρνω βήμα-βήμα αλλιώς νιώθω πως δεν περνάει ο καιρός. Οπότε θα περιμένω τις 3 Ιουλίου, που τελειώνει η εξεταστική. Και από ‘κει και πέρα, θα περιμένω την ημερομηνία που θα κατεβείς εδώ. Και μετά, πιστεύω πως (δεν) θα περιμένω τα μέσα του Σεπτέμβρη. Νομίζω πως ο καιρός θα περάσει γρήγορα. Ελπίζω και όμορφα.

Έχει τέλεια μέρα σήμερα, κι εγώ κάθομαι σε ένα δωμάτιο με κατεβασμένο πατζούρι, μέσα στο σκοτάδι και γράφω ποστ. Πόσο στόκος μπορεί να είμαι;;; Θα πάω για καφέ! Χθες οι άλλοι πήγανε για μπάνιο, αλλά είχα ήδη κανονίσει και δεν πήγα μαζί τους. Θα ‘θελα να πάω για μπάνιο σήμερα, θα ηρεμούσα, είμαι σίγουρος. Θα πάω για καφέ! Και όλα θα παν’ καλύτερα! Άντε να έρθει ο καλοκαίρης!

😉

ΓΥΡΙΣΑ!!!

Από που να αρχίσω και που να τελειώσω!!! Ναι ναι, είναι γεγονός!!! Έχω γυρίσει!!! Είμαι πλέον στην ίδια χώρα με εσάς, επομένως μπορείτε να ξαναγυρίσετε στους ρυθμούς που ζούσατε τη ζωή σας πριν φύγω και σας αναστατώσω!!! Χαχα!!! Έχω τόσα πολλά να σας πω, και μάλλον θα γίνουν ετεροχρονισμένα!!! Αυτό το ποστ είναι για να μοιραστώ μαζί σας το όμορφο απόγευμα που πέρασα. Τα υπόλοιπα θα γίνουν εν καιρώ!!!

Σήμερα το απόγευμα έγινε η απονομή υποτροφιών επίδοσης, και ναι ναι, ήμουν κι εγώ μέσα!!! Πήρα κι εγώ χίλια ευρώ (από τα οποία τα 450 τα έχω ήδη ξοδέψει στην Ιταλία)!!! Από δευτέρα θα πάρω γυαλιά ηλίου, τα 100-120 θα τα βάλω στον κουμπαρά που έχω με την κοντή για την Ισπανία που θα πάμε, και τα υπόλοιπα δεν ξέρω που θα καταλήξουν!!! Ήταν η πρώτη μου βράβευση (μετά τον έπαινο επίδοσης στην πρώτη Λυκείου, που μάλλον τον πήρα επειδή οι υπόλοιποι ήταν στούρνοι εκείνοι την χρονιά και όχι επειδή εγώ ήμουν καλός!!), και μου άρεσε πολύ!!!

Βασικά, πρέπει να στείλω μία εργασία μέσω ίντερνετ και έχω αγχωθεί. Είναι 4,5 MB, και η διωρία είναι μέχρι τις 12, λέτε να προλάβει να το ανεβάσει;;; Έχω παραγγείλει να φάω, και σε καμιά ώρα θα βρεθώ με την κοντή, τον κοντό, και την πολύ κοντή για τσικουδιές μάλλον!!! Θα σας πω όσα προλαβαίνω!!!

ΙΤΑΛΙΑ: Πανέμορφη πανέμορφη, τόσο πανέμορφη που θα μπορούσα να τη λέω για ώρες αυτή τη λέξη!!! Κυρίως πορώθηκα με το Τορίνο!!! Όταν λέω πορώθηκα, εννοώ έχασα το μυαλό μου, εννοώ τρελάθηκα εντελώς, εννοώ πως μου άρεσε τόσο πολύ που από Δευτέρα θα πάω να κοιτάξω για μεταπτυχιακά εκεί!!! Μακάρι να βρω κάτι καλό, γιατί η πόλη είναι φανταστική!!! Όλα τα κτίρια είναι αναπαλαιωμένα, είναι στο ίδιο ύψος, είναι πανέμορφα!!! Μου άρεσε να περπατάω στους δρόμους, δεν ένιωθα να πνίγομαι ή να χάνομαι όπως σε μία μεγαλούπολη, είναι καθαρή, περνάει και ένας ποταμός από μέσα, στη διασκέδαση δεν είναι και σαν κι εμάς απόλυτα, αλλά τα βρίσκουμε μια χαρά!!! Μη μιλήσω για τη γλώσσα!!! Τρομερή γλώσσα!!! Κάθε πρωί έλεγα στον χοντρό (χοντρός=Ιταλός που μας φιλοξένησε και τον γνωρίσαμε μέσω εράσμους-στο εράσμους ήμαστε συγκάτοικοι-τρομερός άνθρωπος) και στην κοντή «BONGIORNO PRINCHIPESA!!!!», και η κοντή με κοιτούσε σαν να έβλεπε τρελό (με την τσίμπλα στο μάτι), ενώ ο χοντρός επαναλάμβανε την φράση που του είχαμε μάθει από παλιά («Άντε γκαμίσου πρωινιάτικα! «)!!!

Δεν μείναμε μόνο στο Τορίνο, γυρίσαμε λίγο!!! Πήγαμε στην Τοσκάνη!!! Σιένα, Σαν Τζιμινιάνο, Φλωρεντία, και Πίζα!!! Ξετρελάθηκα με τον πύργο της Πίζας!!! Εγώ βέβαια ακόμα πιστεύω πως είναι συνομωσία της CIA και ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι παρά μόνο οπτικό εφέ!! Και τα βράδυα μπαίνει κάποιος και κλείνει το διακόπτη, και αν τύχει και περνάς το βράδυ θα καταλάβεις ότι ο πύργος μια χαρά ίσιος είναι!!! 😉 Πέρα από τα (κρύα) αστεία, στεκόμουν μπροστά από τον πύργο και δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που έβλεπα!!! τρομερό σας λέω τρομερό!!!

Με την Φλωρεντία δεν τρελάθηκα!!! Ίσως να έφταιγε η κούραση από την προηγούμενη μέρα, ίσως να έφταιγε η απρόσμενη βροχή που μου χάλασε τη διάθεση, ίσως η γκαντεμιά μου που τελικά το καλύτερο μουσείο (ουφίτσι/ ufizi) ήταν κλειστό λόγω Δευτέρας, εμένα πάντως δε με τρέλανε όσο θα περίμενα! Οι άλλες 2 πόλεις ήταν πολύ όμορφες και ξεχωριστές! Και οι δύο ήταν μεσαιωνικές, με περισσότερο μεσαιωνικό χαρακτήρα το Σαν Τζιμινιάνο. Βέβαια ήταν και μικρό (περίπου σαν χωριό) αλλά μου άρεσε πολύ!!! Η Σιένα ήταν πολύ όμορφη, είχε και φοιτητές.. Έχω τόσες φωτογραφίες να σας δείξω!!! Θα κάνω update όποτε πάρω τις φωτογραφίες από την κοντή!!! Πέρασα τρομερά!!! Έπαιξε κάτι και με μία μικροσκοπική Ιταλίδα (μικροσκοπική=πιο κοντή και από την πολύ κοντή) αλλά τελικά δεν έκατσε η φάση, δεν έγινε τίποτα.. Ας είναι!

Με τη ζαργάνα τα πράγματα είναι πιο ρευστά από ποτέ, τα υποννοούμενα (από μεριάς μου) δεν έχουν σταματημό αλλά μια χαρά ανταπεξέρχεται! Άντε να δούμε που θα μας βγάλει αυτή η ιστορία!

Μακάρι να είχα κι άλλο χρόνο να γράψω όλα όσα έγιναν τις τελευταίες 10 μέρες, αλλά δυστυχώς έχω υποχρεωθεί να πιω τσικουδιές! Αν και περισσότερη όρεξη μου κάνει ένα μοχίτο σήμερα, τέλος πάντων!!! Θα δω.. Μπορεί να πάω σε ουζερί και να ζητήσω μοχίτο..

Ελπίζω να είστε καλά αμέτρητοι φανς!!! Αν και είδα πως οι επισκέψεις έπεσαν και δε μου άρεσε καθόλου αυτό!!! Γιατί, το άλλο;;; Η deadend mind έκλεισε το μπλογκ της, και τώρα που θα αφήνω ηλίθια σχόλια;;; 😉 Ελπίζω να περνάει μία φάση μόνο. Θα τα ξαναπούμε από αύριο (ελπίζω) με φωτογραφίες και πιο saucy λεπτομέρειες!!!

ΥΓ: Θα απαντήσω στα σχόλιά σας ετεροχρονισμένα!! Σιγά μη και δε σας απαντήσω! Προς το παρόν όμως, να πω στον/στην gerry ότι το τραγούδι που ψάχνει λέγεται memories και το λένε οι Waldeck. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να το βρει μέσω ίντερνετ όμως, αν θέλει ας επικοινωνήσει μέσω μέηλ να του/της το στείλω! Αυτά!

Φιλιάάά!!!

Thogias: The comeback

ΟΚ οκ.. Έλειψα αρκετές μέρες, ή μάλλον έτσι νιώθω!! Έχω πάθει εξάρτηση από τούτο εδώ το μπλογκ!! Αλλά σκέψου πως έχω να γράψω 5 μέρες, και από την Τρίτη θα ξανακάνω να γράψω περίπου 10 μέρες.. Αρχίζω λοιπόν..

Πήγα να κάνω μαγνητική. Στο δρόμο με ρωτούσε ο πατέρας μου πως νιώθω. Ήταν ο κακομοίρης πιο αγχωμένος από μένα. Αλλά πήρε απάντηση τις μισές μόνο φορές αφού τις άλλες μισές κοιμόμουνα. Τις μισές που του απάντησα του έλεγα πως είμαι κουλ. Και το εννοούσα. Και ο λόγος που το έλεγα και το εννοούσα ήταν γιατί δεν είχα ιδέα τί με περίμενε!!! Μπαίνω μέσα στο ιατρικό κέντρο, και έγινε ο ακόλουθος διάλογος με το γιατρό: (Ε=εγώ, Γ=γιατρός)
Γ: Είχες ποτέ ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ****-ίες (μία ορολογία που είχε τέτοια κατάληξη, αλλά δεν την θυμάμαι τώρα);
Ε: Ναι.
Γ: Τι «ναι» αγόρι μου; Τί από όλα είχες;;;
Ε: Ταχυκαρδίες.
Γ: Και γιατί ήρθες εδώ;; (το βλέμμα του υποδείκνυε ότι είχε όρεξη για αστεία, οπότε ορμώμενος και εγώ από αυτό άρχισα να του τη λέω..)
Ε: Έλα ντε.. Τι ήρθα να κάνω..; (Με υφάκι «είστε άχρηστοι»)

Μας διέκοψε μία νοσοκόμα που ήρθε να μου βάλει κάτι πλαστικό μέσα στη φλέβα μου (πρόλαβα να την τραβήξω μία φωτογραφία καθώς ετοίμαζε την ένεση):
Ε: Μμμ.. θα πονέσω;;;
Ν: Όχι.
Ε: Κρίμα.. Θέλω να πονέσω.. (Μετά γελούσα μόνος μου, η συγκεκριμένη νοσοκόμα ήταν μαλακισμένη και χωρίς χιούμορ)

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο που ήταν το μηχάνημα της μαγνητικής, το οποίο δεν συνειδητοποίησα τί ακριβώς κάνει. Αλλά κάτι μου θύμιζε. Με βάζουν να ξαπλώσω κάπου, έρχεται μία άλλη νοσοκόμα, μου πιάνει τα χέρια, μου τα βάζει πίσω από το κεφάλι και αρχίζει να με δένει. Η συγκεκριμένη ήταν γλυκύτατη, και μου συμπεριφερόταν όπως σε 10χρονο, που του λένε με πολύ γλυκό ύφος τι ακριβώς του κάνουν εκείνη τη στιγμή:
Ν2: Τώρα σε δέέέένωωω (μακρόσυρτα φωνήεντα φαίνεται χαλαρώνουν το κλίμα..)
Ε: Μη γίνεσαι πρόστυχη.. (Βλέμμα που πετάει σπίθες ο δικός σου)
Ν2: (γέλια)..(Τελειωνει το δέσιμο και μου βάσει μία πλαστική πλάκα πάνω από το σώμα μου και την δένει κι αυτήν πάνω μου).. Τώρα δε μπορείς να μου φύγεις με τίποτα!!
Ε: Τυχερή είσαι.. Άλλες δεν το έχουν καταφέρει.. (Γέλια)
Αυτή ήταν τόσο καλή, που από μόνη της μου είπε να την βγάλω μία φωτογραφία!!!

Με αφήνουν μόνο μου στο δωμάτιο, μετακινούν το σώμα μου. Μετά από λίγο έπαθα φρίκη. Σαν να ζούσα τον εφιάλτη μου. Έχετε δει το Κιλ μπιλ 2;;; Τη σκηνή που την κλείνουν σε μία ξύλινη κούτα-φέρετρο και την θάβουν κάτω από το χώμα ενώ είναι ζωντανή;;; Έτσι ένιωθα!!!! Αλλά η Ούμα στο έργο το έσπασε το φέρετρο!!! Εγώ έκατσα εκεί μέσα μιάμιση ολόκληρη ώρα!!!! Κρύος ιδρώτας με έλουσε!!! Επέζησα, και τελικά μάθαμε πως άξιζε τον κόπο!!! Δεν έχω στεφανιαία νόσο, δεν έχω κανένα σύνδρομο καρδιολογικό, ούτε καμία λοίμωξη του στυλ μυοκαρδίτιδα!!! Αυτά έχω καταλάβει μέχρι στιγμής!!! Την επόμενη μέρα με πήρε ο γιατρός μου και μου είπε πως μιλήσανε με τους άλλους γιατρούς (που μου έκαναν την εξέταση) και έβγαλαν το εξής συμπέρασμα: Έχω μία επιπλέον ηλεκτρική οδό. Ότι καταλάβατε κατάλαβα κι εγώ! Αυτά περί υγείας. θα μάθω περισσότερα όταν γυρίσω από Ιταλία, γιατί λέει θα πάω να κάνω μία ηλεκτροφυσιολογική εξέταση!!!!

Πάει αυτό το κεφάλαιο!! Πάμε στο επόμενο!!! Όπως σας είχα πει, θα πήγαινα στη συνάντηση παλιών συμμαθητών!!! Πήγα!!! Και ήθελα να φύγω. Πολλοί μείναν έτσι όπως ήταν, πολλοί επίσης άλλαξαν!! Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς, ήταν ψωνάρες!!! Οπότε, εγώ που είμαι και σχετικά χαμηλού προφίλ μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο (διακριτικότητα, μετριοφροσύνη, όπως θέλετε πείτε το ;-)) καθόμουν στην άκρη μου και τους παρατηρούσα!!! Η άλλη μπήκε Ιατρική και έχει μία μύτη μέχρι την πόλη που σπουδάζει!!! Ο χριστός κι η Παναγία κοπέλα μου!!! Μέρες που είναι, φτου κακά στο στόμα μου!!! Τέλος πάντων, αυτά είχα να πω και για τη συνάντηση!

Η ζαργάνα ήρθε, μου έφτιαξε τις μέρες.. Και τις νύχτες μου έφτιαξε.. Και τα πρωινά που ακολούθησαν τις νύχτες αυτές μου έφτιαξε.. Γενικά, μου φτιάχνει τον καιρό, τη ζωή μου! Αλλά πήρε μία σημαντική απόφαση: Πρέπει να το κόψει αυτό το φιλικό-ερωτικό. Θα κρατήσει μόνο το φιλικό γιατί για σχέση δεν το πάμε (λόγω αποστάσεως μέσω της οποίας όπως ξέρουμε κι οι δύο δεν αποδίδω…)! Και όταν την ρώτησα γιατί να μη συνεχίσουμε έτσι όπως τώρα και μέχρι το καλοκαίρι, μου είπε πως αν είμαστε έτσι και το καλοκαίρι, θα δεθεί και δε θα μπορεί να κοντρολάρει το συναίσθημα που της βγαίνει. Γιατί τώρα λέει μπορεί να το κοντρολάρει, την βοηθάει πολύ η απόσταση αλλά και η συχνότητα με την οποία βρισκόμαστε. Άλλο να βρίσκεσαι με τον άλλον 1-1,5 εβδομάδα και να είστε χώρια 3 μήνες, και άλλο να βρίσκεσαι με τον άλλον 2 μήνες και μετα να φεύγει αυτός Ισπανία. Λογικότατο το βρίσκω, αλλά είναι που η χημεία είναι μαγική και.. πως να της αλλάξω γνώμη;;; Ααααααχχ.. Αν δεν ήμουν τόσο ερωτεύσιμος όλα θα ήταν καλύτερα, εγώ αυτό πιστεύω!!! 😉 Σκέφτομαι να της πω κάτι του στυλ: «Πες ότι είναι καλοκαίρι, σε 2 μήνες δηλαδή. Είμαστε οι δύο μας στην παραλία. Εσύ είσαι στην ξαπλώστρα και πίνεις καφέ. με βλέπεις να βγαίνω από τη θάλασσα μαυρισμένος, γεμάτος σταγόνες της θάλασσας. Με κοιτάς, σε κοιτάω και σου σκάω ένα σέξυ χαμόγελο, που κάνει τους κοιλιακούς μου ακόμα πιο έντονους. Έρχομαι, κάθομαι στην ξαπλώστρα δίπλα σου με ανοιχτά τα πόδια. Από τα ηχεία ακούγεται το «Je t’aime» ή κάποιο άλλο τσοντοτράγουδο τέλος πάντων. Κοιτάζω τις χειλάρες σου, κοιτάζω και το στήθος σου και αναστενάζω. Εσύ με ακούς και τρελαίνεσαι.. Και ύστερα από όλα αυτά, εσύ θα μου πεις πως με βλέπεις φιλικά;;;;»

Αυτό σκέφτομαι να της πω, αλλά λέω να μην την κολάσω τη γυναίκα, μια απόφαση πήρε κι αυτή, οπότε θα την αφήσω να νομίζει πως θα την τηρήσει! 😉 μα πόσο ψώνιο μπορεί να είμαι επιτέλους;;;!!!!;!;!!;!!;;; Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως μέχρι να φύγω υποτίθεται πως ισχύει το σεξουαλικό, ενώ μετά.. ούτε για δείγμα!!! Κι είναι κρίμα, γιατί δέσαμε πολύ!!!

Αυτά είχα να πω, αγαπητοί φανς!!! Οι γυναίκες που με διαβάζουν να ξέρουν πως πλέον η θέση δίπλα μου στο κρεββάτι ανοίγει ξανά από την Τετάρτη, οπότε όποια θέλει μπορεί να δηλώσει συμμετοχή.. Βέβαια, μπορεί να με τυλίξει καμία Ιταλίδα εκεί που θα πάω σε 4 μέρες, οπότε δεν εγγυώμαι τίποτα!!! 😉 να ‘στε καλά, πολλές ευχές για καλή συνέχεια στις διακοπές σας (όσοι τις συνεχίζετε) και καλή επιστροφή (σε όσους τις διακόπτετε)!!! Καλή σας νύχτα!

ΥΓ1: Τις φωτογραφίες τις τράβηξα για να έχω κάτι να δείξω στον AngelVSlife, που μου ζήτησε περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος και εγώ χατήρι δεν του χαλάω. 🙂 😉
ΥΓ2: Τη φωτογραφία που είμαι εγώ στη θάλασσα την τράβηξε ο κοντός πέρυσι το καλοκαίρι. Με είχαν ρίξει με το τζιν στη θάλασσα και είχα πολλά νεύρα εκείνη τη στιγμή!!! Καινούριο τζιν ήταν ρε γαμώτο!!! 😉 Την έβαλα για να έχετε και εσείς μία εικόνα στο μυαλό σας για τη σκηνή που περιγράφω πιο πάνω… 😉

700€

Μόλις τελείωσε η εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας», είχε θέμα τη γενιά των 700 ευρώ. Ο χριστός κι η Παναγία, αυτό έχω να πω. Χριστέ μου τί έχει να γίνει σε 5-6 χρόνια.. Αλλά ας τα βάλω λίγο κάτω, να δω πόσο επωφελημένος θα είμαι από πτυχία και χόμπις.

Θα έχω ένα πτυχίο στον τομέα των πειχειρήσεων, ένα μεταπτυχιακό στον ίδιο τομέα ή στον τομέα διαφήμισης, θα έχω και πτυχία 3 ξένων γλωσσών. Προυπηρεσία; Έχω δουλέψει σερβιτόρος τα 4 τελευταία καλοκαίρια περίπου, σύνολο περίπου 14 μήνες. Αυτό σημαίνει πως τα πάω καλά σε ομαδική εργασία. Έχω χιούμορ, είμαι κοινωνικός, εργατικός, έξυπνος, δημιουργικός και σέξυ. Ζωγραφίζω ωραία, τραγουδάω τέλεια, έχω σέξυ περπάτημα και χορεύω σαν τον Μπίλυ Έλιοτ. Έχω πάει εράσμους, θα έχω κάνει πρακτική στο εξωτερικό, θα μένω πλέον μόνος μου, μου σημαίνει ότι είμαι μία ισχυρή και δυναμική προσωπικότητα και σέξυ παρουσία. Έχω ήδη βρει τη φωτογραφία που θα είναι επισυναπτόμενη στο βιογραφικό (για να δείχνει και το πόσο εργατικός είμαι):

Με τα παραπάνω στο βιογραφικό μου, όντας μέσα στις τηλεοπτικές εξελίξεις και μετά την εκπομπή που παρακολούθησα, έχω πάρει την απόφασή μου, και ελπίζω να μου βγει σε καλό.

Θα πάω στο «Show sexy». Πιστεύω πως θα είμαι φαβορί. Ή στο fame story, ή ακόμα και στο so you think you can dance. Ψιλοφρίκαρα με αυτά που άκουσα, και η αλήθεια είναι πως δεν τα άκουσα για πρώτη φορά, μα δεν πίστευα πως έχει διευρυνθεί τόσο το πρόβλημα. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως «αυτά μόνο στους άλλους συμβαίνουν». Αλλά επειδή ξέρω πως κι εγώ ένας από τους «άλλους» είμαι (την γκαντεμιά μου γαμώ), ή θα πάω στο show sexy, ή θα πάω μόνιμα στην Ισπανία και θα σας γράφω από εκεί σπανιόλικα ποστς και θα ανεβάζω βιντεάκια στο youtube που θα χορεύω φλαμένγκο με παθιάρικες σπανιόλες. Και οι δύο επιλογές είναι αρκετά ευνοικές.

Αυτά με βασανίζουν σήμερα.. Εσείς τι πιστεύετε πως πρέπει να κάνω;;; Σόου σέξυ ή Ισπανία;; Σκεφτείτε το σοβαρά, πρόκειται για το μέλλον μου (πριν αποφασίσετε να έχετε υπόψην σας πως απεχθάνομαι την αναγνωρισιμότητα, μιας και την έχω βαρεθεί μία ζωή με τα φώτα πάνω μου). Καλή σας νύχτα, και καλό ξημέρωμα!!!

ΥΓ: θα έβαζα μία άλλη φωτογραφία που φαίνονται μόνο οι κοιλιακοί μου, αλλά κάπου άκουσα ότι στο βιογραφικό πρέπει να φαίνεται λέει το πρόσωπό σου.. Κοίτα να δεις πως πήγα να την πατήσω..
ΥΓ2: Ο αρχικός τίτλος ήταν 700€ VS show sexy, αλλά το άλλαξα για να σας παραπλανήσω πως μερικές φορές μπορώ κι εγώ να γράψω σοβαρά. Τελικά δεν μπορώ!!! Καλή σας μέρα!!