Thogias: The comeback

ΟΚ οκ.. Έλειψα αρκετές μέρες, ή μάλλον έτσι νιώθω!! Έχω πάθει εξάρτηση από τούτο εδώ το μπλογκ!! Αλλά σκέψου πως έχω να γράψω 5 μέρες, και από την Τρίτη θα ξανακάνω να γράψω περίπου 10 μέρες.. Αρχίζω λοιπόν..

Πήγα να κάνω μαγνητική. Στο δρόμο με ρωτούσε ο πατέρας μου πως νιώθω. Ήταν ο κακομοίρης πιο αγχωμένος από μένα. Αλλά πήρε απάντηση τις μισές μόνο φορές αφού τις άλλες μισές κοιμόμουνα. Τις μισές που του απάντησα του έλεγα πως είμαι κουλ. Και το εννοούσα. Και ο λόγος που το έλεγα και το εννοούσα ήταν γιατί δεν είχα ιδέα τί με περίμενε!!! Μπαίνω μέσα στο ιατρικό κέντρο, και έγινε ο ακόλουθος διάλογος με το γιατρό: (Ε=εγώ, Γ=γιατρός)
Γ: Είχες ποτέ ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ****-ίες (μία ορολογία που είχε τέτοια κατάληξη, αλλά δεν την θυμάμαι τώρα);
Ε: Ναι.
Γ: Τι «ναι» αγόρι μου; Τί από όλα είχες;;;
Ε: Ταχυκαρδίες.
Γ: Και γιατί ήρθες εδώ;; (το βλέμμα του υποδείκνυε ότι είχε όρεξη για αστεία, οπότε ορμώμενος και εγώ από αυτό άρχισα να του τη λέω..)
Ε: Έλα ντε.. Τι ήρθα να κάνω..; (Με υφάκι «είστε άχρηστοι»)

Μας διέκοψε μία νοσοκόμα που ήρθε να μου βάλει κάτι πλαστικό μέσα στη φλέβα μου (πρόλαβα να την τραβήξω μία φωτογραφία καθώς ετοίμαζε την ένεση):
Ε: Μμμ.. θα πονέσω;;;
Ν: Όχι.
Ε: Κρίμα.. Θέλω να πονέσω.. (Μετά γελούσα μόνος μου, η συγκεκριμένη νοσοκόμα ήταν μαλακισμένη και χωρίς χιούμορ)

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο που ήταν το μηχάνημα της μαγνητικής, το οποίο δεν συνειδητοποίησα τί ακριβώς κάνει. Αλλά κάτι μου θύμιζε. Με βάζουν να ξαπλώσω κάπου, έρχεται μία άλλη νοσοκόμα, μου πιάνει τα χέρια, μου τα βάζει πίσω από το κεφάλι και αρχίζει να με δένει. Η συγκεκριμένη ήταν γλυκύτατη, και μου συμπεριφερόταν όπως σε 10χρονο, που του λένε με πολύ γλυκό ύφος τι ακριβώς του κάνουν εκείνη τη στιγμή:
Ν2: Τώρα σε δέέέένωωω (μακρόσυρτα φωνήεντα φαίνεται χαλαρώνουν το κλίμα..)
Ε: Μη γίνεσαι πρόστυχη.. (Βλέμμα που πετάει σπίθες ο δικός σου)
Ν2: (γέλια)..(Τελειωνει το δέσιμο και μου βάσει μία πλαστική πλάκα πάνω από το σώμα μου και την δένει κι αυτήν πάνω μου).. Τώρα δε μπορείς να μου φύγεις με τίποτα!!
Ε: Τυχερή είσαι.. Άλλες δεν το έχουν καταφέρει.. (Γέλια)
Αυτή ήταν τόσο καλή, που από μόνη της μου είπε να την βγάλω μία φωτογραφία!!!

Με αφήνουν μόνο μου στο δωμάτιο, μετακινούν το σώμα μου. Μετά από λίγο έπαθα φρίκη. Σαν να ζούσα τον εφιάλτη μου. Έχετε δει το Κιλ μπιλ 2;;; Τη σκηνή που την κλείνουν σε μία ξύλινη κούτα-φέρετρο και την θάβουν κάτω από το χώμα ενώ είναι ζωντανή;;; Έτσι ένιωθα!!!! Αλλά η Ούμα στο έργο το έσπασε το φέρετρο!!! Εγώ έκατσα εκεί μέσα μιάμιση ολόκληρη ώρα!!!! Κρύος ιδρώτας με έλουσε!!! Επέζησα, και τελικά μάθαμε πως άξιζε τον κόπο!!! Δεν έχω στεφανιαία νόσο, δεν έχω κανένα σύνδρομο καρδιολογικό, ούτε καμία λοίμωξη του στυλ μυοκαρδίτιδα!!! Αυτά έχω καταλάβει μέχρι στιγμής!!! Την επόμενη μέρα με πήρε ο γιατρός μου και μου είπε πως μιλήσανε με τους άλλους γιατρούς (που μου έκαναν την εξέταση) και έβγαλαν το εξής συμπέρασμα: Έχω μία επιπλέον ηλεκτρική οδό. Ότι καταλάβατε κατάλαβα κι εγώ! Αυτά περί υγείας. θα μάθω περισσότερα όταν γυρίσω από Ιταλία, γιατί λέει θα πάω να κάνω μία ηλεκτροφυσιολογική εξέταση!!!!

Πάει αυτό το κεφάλαιο!! Πάμε στο επόμενο!!! Όπως σας είχα πει, θα πήγαινα στη συνάντηση παλιών συμμαθητών!!! Πήγα!!! Και ήθελα να φύγω. Πολλοί μείναν έτσι όπως ήταν, πολλοί επίσης άλλαξαν!! Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς, ήταν ψωνάρες!!! Οπότε, εγώ που είμαι και σχετικά χαμηλού προφίλ μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο (διακριτικότητα, μετριοφροσύνη, όπως θέλετε πείτε το ;-)) καθόμουν στην άκρη μου και τους παρατηρούσα!!! Η άλλη μπήκε Ιατρική και έχει μία μύτη μέχρι την πόλη που σπουδάζει!!! Ο χριστός κι η Παναγία κοπέλα μου!!! Μέρες που είναι, φτου κακά στο στόμα μου!!! Τέλος πάντων, αυτά είχα να πω και για τη συνάντηση!

Η ζαργάνα ήρθε, μου έφτιαξε τις μέρες.. Και τις νύχτες μου έφτιαξε.. Και τα πρωινά που ακολούθησαν τις νύχτες αυτές μου έφτιαξε.. Γενικά, μου φτιάχνει τον καιρό, τη ζωή μου! Αλλά πήρε μία σημαντική απόφαση: Πρέπει να το κόψει αυτό το φιλικό-ερωτικό. Θα κρατήσει μόνο το φιλικό γιατί για σχέση δεν το πάμε (λόγω αποστάσεως μέσω της οποίας όπως ξέρουμε κι οι δύο δεν αποδίδω…)! Και όταν την ρώτησα γιατί να μη συνεχίσουμε έτσι όπως τώρα και μέχρι το καλοκαίρι, μου είπε πως αν είμαστε έτσι και το καλοκαίρι, θα δεθεί και δε θα μπορεί να κοντρολάρει το συναίσθημα που της βγαίνει. Γιατί τώρα λέει μπορεί να το κοντρολάρει, την βοηθάει πολύ η απόσταση αλλά και η συχνότητα με την οποία βρισκόμαστε. Άλλο να βρίσκεσαι με τον άλλον 1-1,5 εβδομάδα και να είστε χώρια 3 μήνες, και άλλο να βρίσκεσαι με τον άλλον 2 μήνες και μετα να φεύγει αυτός Ισπανία. Λογικότατο το βρίσκω, αλλά είναι που η χημεία είναι μαγική και.. πως να της αλλάξω γνώμη;;; Ααααααχχ.. Αν δεν ήμουν τόσο ερωτεύσιμος όλα θα ήταν καλύτερα, εγώ αυτό πιστεύω!!! 😉 Σκέφτομαι να της πω κάτι του στυλ: «Πες ότι είναι καλοκαίρι, σε 2 μήνες δηλαδή. Είμαστε οι δύο μας στην παραλία. Εσύ είσαι στην ξαπλώστρα και πίνεις καφέ. με βλέπεις να βγαίνω από τη θάλασσα μαυρισμένος, γεμάτος σταγόνες της θάλασσας. Με κοιτάς, σε κοιτάω και σου σκάω ένα σέξυ χαμόγελο, που κάνει τους κοιλιακούς μου ακόμα πιο έντονους. Έρχομαι, κάθομαι στην ξαπλώστρα δίπλα σου με ανοιχτά τα πόδια. Από τα ηχεία ακούγεται το «Je t’aime» ή κάποιο άλλο τσοντοτράγουδο τέλος πάντων. Κοιτάζω τις χειλάρες σου, κοιτάζω και το στήθος σου και αναστενάζω. Εσύ με ακούς και τρελαίνεσαι.. Και ύστερα από όλα αυτά, εσύ θα μου πεις πως με βλέπεις φιλικά;;;;»

Αυτό σκέφτομαι να της πω, αλλά λέω να μην την κολάσω τη γυναίκα, μια απόφαση πήρε κι αυτή, οπότε θα την αφήσω να νομίζει πως θα την τηρήσει! 😉 μα πόσο ψώνιο μπορεί να είμαι επιτέλους;;;!!!!;!;!!;!!;;; Τέλος πάντων, η ουσία είναι πως μέχρι να φύγω υποτίθεται πως ισχύει το σεξουαλικό, ενώ μετά.. ούτε για δείγμα!!! Κι είναι κρίμα, γιατί δέσαμε πολύ!!!

Αυτά είχα να πω, αγαπητοί φανς!!! Οι γυναίκες που με διαβάζουν να ξέρουν πως πλέον η θέση δίπλα μου στο κρεββάτι ανοίγει ξανά από την Τετάρτη, οπότε όποια θέλει μπορεί να δηλώσει συμμετοχή.. Βέβαια, μπορεί να με τυλίξει καμία Ιταλίδα εκεί που θα πάω σε 4 μέρες, οπότε δεν εγγυώμαι τίποτα!!! 😉 να ‘στε καλά, πολλές ευχές για καλή συνέχεια στις διακοπές σας (όσοι τις συνεχίζετε) και καλή επιστροφή (σε όσους τις διακόπτετε)!!! Καλή σας νύχτα!

ΥΓ1: Τις φωτογραφίες τις τράβηξα για να έχω κάτι να δείξω στον AngelVSlife, που μου ζήτησε περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος και εγώ χατήρι δεν του χαλάω. 🙂 😉
ΥΓ2: Τη φωτογραφία που είμαι εγώ στη θάλασσα την τράβηξε ο κοντός πέρυσι το καλοκαίρι. Με είχαν ρίξει με το τζιν στη θάλασσα και είχα πολλά νεύρα εκείνη τη στιγμή!!! Καινούριο τζιν ήταν ρε γαμώτο!!! 😉 Την έβαλα για να έχετε και εσείς μία εικόνα στο μυαλό σας για τη σκηνή που περιγράφω πιο πάνω… 😉

Δεν ξέρω τί τίτλο να βάλω

Δεν έχει γίνει κάτι συνταρακτικό είναι η αλήθεια, απλώς να ενημερώσω για τις εξελίξεις!! Οπότε έχουμε:

Όσον αφορά στα της υγείας, δεν υπάρχει ούτε επιδείνωση ούτε βελτίωση. Ακόμα υπάρχουν κάποιες επιλογές που πρέπει να εξεταστούν για να καταλήξουμε. Αύριο ή μεθαύριο θα πάω να κάνω μία μαγνητική καρδιάς για να δω αν υπάρχει ουλή (ιατρικός όρος φαντάζομαι..) στο μυοκάρδιο. Αν υπάρχει, μπορεί να οφείλεται είτε σε μία λοίμωξη που πέρασα χωρίς να το καταλάβω και που αφήνει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο το στίγμα της στο καρδιογράφημα, είτε στην στεφανιαία νόσο. Οπότε, ως τώρα έχω ή λοίμωξη που έχω περάσει χωρίς να το καταλάβω (τα καλά νέα δηλαδή) ή στεφανιαία νόσο (τα κακά νέα δηλαδή). Υπάρχει και μία τρίτη επιλογή, η οποία είναι να έχω ένα σύνδρομο. Έχει τρία ξένα ονόματα, νομίζω κάτι σαν Parkinson-*****-White, αλλά δεν έχει να κάνει με το γνωστό πάρκινσον από ότι κατάλαβα.. Αν τελικά είμαι σε αυτήν την κατηγορία, όπως κατάλαβα τους γιατρούς, μάλλον είναι κι αυτά θετικά νέα.

Όπως και να ‘χει, το πρόβλημα επειδή είναι καρδιολογικό, και εφ’όσον διαγνώστηκε στην ώρα του, είναι σίγουρο πως αντιμετωπίζεται. Δε πα’ να παίρνω χάπια για μια ζωή..; Θα γίνω καλά σίγουρα. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ ή να αγχώνομαι. Αυτά περί υγείας.

Εν τω μεταξύ σκέφτομαι πως είναι τρελές μαλακίες αυτά που λέγαν οι αρχαίοι!! «Νους υγιής εν σώματι υγειή» και πούτσες μπλε!!! Το μυαλό μου στροφάρει περισσότερο από ποτέ, ενώ το σώμα μου δεν έχει φτάσει ποτέ πιο σέξυ επίπεδα.. 😉 Η μαλακία είναι ότι έκοψα το κάπνισμα που σημαίνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι του sex-appeal φεύγει αυτομάτως, γιατί κάπνιζα με πολύ στυλ να ‘ούμε. Ξέρεις, το τσιγάρο να το πιάνω με αντίχειρα και δείκτη, την ώρα που ρουφάω τον καπνό να σμίγω τα φρύδια μου, και να κοζάρω τα γκομενάκια απέναντι τα οποία λιώνουν για την πάρτη μου (εσωκλείω αντίστοιχη φωτογραφία μου από το περασμένο καλοκαίρι).. Αλλά τι να πεις..; Τώρα θα πρέπει να το αντισταθμίσω κάπως αλλιώς.. Οπότε λέω να αρχίσω να τρώω τα νύχια μου (με στυλ). 😉

Ήρθε η ζαργάνα σήμερα! Βγήκαμε για καφέ, μετά πήγαμε για ούζα.. Τέλεια, τέλεια!! Πέρασα πολύ ωραία.. Μου είχε λείψει πολύ. Όλες οι εκδοχές της… Επιστράτευσα όλη την ερωτευσιμότητά μου (με τη συσκευασία της φιλίας), και πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο!! 😉 Πλακίτσα και πάλι.. Έχω πιει λιγάκι βασικά, και αν γράφω μαλακίες να με σχωράτε! Μα καρδιακός άνθρωπος είμαι πια, έχω και ελαφρυντικά! 😉 😉

Εχθές όπως σας είχα πει ήταν τα γεννέθλια της αδερφής του φρίκουλου. Δεν έστειλα μήνυμα. Τόσο από εγωισμό, όσο και από την παραδοχή πως τα πράγματα έχουν τελειώσει οριστικά και ρίξαμε κι οι δυο μαύρη πέτρα. Οπότε, άλλο ένα ερωτικό κεφάλαιο κλείνει. Συνολικά, για όλους εσάς που αναρωτιέστε, τα ερωτικά κεφάλαια φτάνουν σε αριθμό τα 65746 (κατά προσέγγιση). Και είμαι ακόμα 22 χρονών.. Φαντάσου τι έχει να γίνει στην Ισπανία!!! 😉

Αυτά είχα να πω. Θα ήθελα να γράψω κι άλλα. Αλλά επειδή δε μου βγαίνει τόσο αστείο όσο θα ήθελα (το ούζο ελαχιστοποιεί το λεξιλόγιό μου ρε γαμώτο), λέω να κλείσω εδώ επειδή νιώθω πως κουράζω. Ίσως κάνω κάποιο update αύριο!

UPDATE: Αύριο πάω για την μαγνητική!!!! Λέτε να δίνουν και από κείνα τα ωραία ζελέ που δίνουν στα νοσοκομεία;;; Θα πονέσω με τη μαγνητική;;; Οι νοσοκόμες θα είναι ντυμένες όπως στην ταινία «Dr. Do Me a Little»?? Μακάρι!! Φιλιάάάάάά!!!!

ΥΓ1: Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι αρκετά να το κόψω το τσιγάρο, αλλά τα καταφέρνω. Εχθές έκανα 3 τσιγάρα, σήμερα κανένα, πιστεύω πως πάει καλά..
ΥΓ2: Σας ευχαριστώ για τα σχόλια που αφήσατε στα 2 προηγούμενα ποστ. Μου φτιάχνετε τη διάθεση! Καλή Μεγάλη Τρίτη!!! 🙂
ΥΓ3: Το όνομα του τίτλου το έβγαλα επειδή δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω. 😉

Αδιάφορο ποστ

Αυτές τις 2 μέρες δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Οι αντιδράσεις μου έχουν αλλάξει τελείως, αλλά παρόλα αυτά παραμένω αστείος και σέξυ 😉 . Εννοώ πως δεν έχω αγχωθεί καθόλου, μα ούτε μία στιγμή. Πέρασαν 2 μέρες τέλειας απάθειας, και συνεχίζουν έτσι πλέον να περνάνε. Το μόνο πράγμα που με αγχώνει πέρα για πέρα είναι η σκέψη πως μπορεί να μην πάω Ιταλία. Και έρχομαι λοιπόν να ρωτήσω (και απαιτώ πάσα ειλικρίνεια): Πόσο ανώριμος και ηλίθιος μπορεί να είμαι; Να γίνεται ότι γίνεται και ‘γω της ψ***ς μου το χαβά! Δε με καταλαβαίνω ώρες ώρες. Να ξέρω ότι δε σκέφτομαι σωστά κι όμως να μην μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά.

Από αύριο θα μένω πάλι στο σπίτι μου, μιας και η κοπέλα του αδερφού μου φέυγει. Οπότε θα μείνω σπίτι μου! Αυτό έχει κάποιες θετικές και αρνητικές συνέπειες. Μία θετική είναι ότι θα μένω ξανά μόνος μου. Μία αρνητική είναι πως δεν θα έχω ίντερνετ, κι έτσι τα ποστ εδώ θα γίνονται με σαφώς μικρότερη συχνότητα. Αν το κρίνω απαραίτητο, θα σας γράψω το κινητό μου για να επικοινωνείτε μαζί μου όσοι το έχετε ανάγκη.

Σήμερα έχει γεννέθλια η αδερφή του φρίκουλου. Σας έχω μιλήσει για την αδερφή του φρίκουλου αποσπασματικά σε μερικά ποστ. Ας πούμε όταν είχα πάει στην Πάτρα, σας είπα πως τελείωσε μία ιστορία πάθους που κρατούσε κάμποσο καιρό. Και στην εξεταστική, σας είχα πει ότι μου είχε στείλει μήνυμα και μου είχε φτιάξει τη διάθεση. Σήμερα λοιπόν έχει γεννέθλια. Δεδομένου πως πλεόν έχουμε βριστεί κανονικά, ποια είναι η θέση μου; να το παίξω ανώτερος και ερωτικός και να πω: «Χρόνια πολλά.. μαζί μου», ή ανώριμος και εκδικητικός: «Χρόνια πολλά. Ό,τι επιθυμείς στόκο!»; Είναι πολύ λεπτή η θέση μου…

Αύριο έρχεται η ζαργάνα. Θα έπρεπε να μου φτιάχνει τρελά τη διάθεση αυτή η άφιξη, αλλά όπως είπα, όλα με αφήνουν αδιάφορο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Όνεστλι. Το Πάσχα πιστεύω θα κυλίσει ήρεμα, και αυτό είναι που θέλω, το Μ.Σάββατο είναι η μεγάλη συνάντηση που σας έλεγα στο ποστ «επίδειξη», και την Τετάρτη του Πάσχα θα φύγω για Ιταλία (αν όλα πάνε κατά το πρόγραμμα). Αύριο θα πάρω τηλέφωνο και για τις εξετάσεις. Και πρέπει να κάτσω να διαβάσω γιατί πολύ την έχεσα τη διπλωματική και δεν πάει άλλο! Εργασιοθεραπεία ξανά, πάντα εκεί επιστρέφω! 😉

Ελπίζω να είστε καλά, να έχετε κανονίσει διακοπές! Και όπου κι αν είστε, καλά να περάσετε!!!

ΥΓ1: Η φωτογραφίες είναι χαραλτηριστικές. Η κάθε μία είναι για την παράγραφο που την ακολουθεί. Σχεδόν. Τις ξεδιάλεξα με μεράκι. Γιατί έχουν πλάκα.
ΥΓ2: Ο Άγιος Πάσχας θα ήθελα να μου φέρει υγεία, ευτυχία, και πολλά πολλά ταξίδια!
ΥΓ3: Καλά να περάσετε, και όσο μπορείτε κιπ ιν τατς.

Τί είχες θόγια μου; Τι είχα πάντα..

Ακούστε μία ιστορία λοιπόν, φρέσκια φρέσκια!!! Και πείτε μου μετά αν είμαι απαισιόδοξος, ή γκαντέμης, ή αν με έχει φτύσει ο Θεός!

Πήγα σήμερα να κάνω το ετήσιο τσεκ απ στον καρδιολόγο.. Και λέω ετήσιο, αλλά εννοώ ότι είχα δύο χρόνια να πάω ;-)!!! Πηγαίνοντας, είχα πάρει και τις εξετάσεις του 2005, που περιλάμβαναν ένα καρδιογράφημα κι έναν υπέρηχο καρδιάς. Πάω λοιπόν, μπαίνω στο ιατρείο, με εξετάζει, κάνει και καρδιογράφημα. Εντάξει μου λέει, σήκω τώρα. Πάω κι εγώ, κάθομαι στο γραφείο του και περιμένω να δω τι θα μου πει. Βάζει τα δύο καρδιογραφήματα και τα συγκρίνει (του 2005 και του 2008), και μου λέει: «Χμμμ.. περίεργο..». Τον ρώτησα πού είναι το περίεργο, και μου λέει: «Σήκω να το ξανακάνουμε το καρδιογράφημα. Ίσως να έβαλα λάθος τα καλώδια.»! Το ξανακάνουμε λοιπόν, ξανακαθόμαστε στο γραφείο του, και γίνεται ο εξής διάλογος:
Γιατρός: «Το ίδιο βγήκε με αυτό που βγάλαμε πριν.»
Εγώ: «…»
Γ: «Περίεργο όμως..»
Ε: «Που είναι το περίεργο;» (Εν τω μεταξύ, να είμαι τέρας ψυχραιμίας..)
Γ: «Κοίτα να δεις. Το καρδιογράφημα του 2005 είναι ένα καρδιογράφημα ενός πολύ φυσιολογικού ανθρώπου. Το καρδιογράφημα του 2008, είναι ενός ανθρώπου που έχει υποστεί καρδιακό επεισόδιο!»
Ε: Άρχισα να γελάω: «Μα είναι δυνατόν;;; Έμφραγμα στην ηλικία μου;;; 22 χρονών παλικάρι;;»
Γ: «Ναι, συμβαίνει.. Σπάνιο και περίεργο, μα συμβαίνει. Και 18άρηδες έχω δει να παθαίνουν.»
Ε: «Δεν παίζει γιατρέ.. Να έχω πάθει έμφραγμα και να μην το έχω καταλάβει;;;;;;;;;;»
Γ: «Κι αυτό συμβαίνει..»
Ε: Να μην έχω σταματήσει να γελάω, μου φαίνεται πολύ σουρεάλ όλη η φάση.
Γ: «Θυμάμαι πως είχες κάνει άλλο ένα καρδιογράφημα, το 2006. Ψάξε βρες το και ξαναέλα από ‘δω.»

Πήγα σπίτι, βρήκα το καρδιογράφημα του 2006, και το πήγα στο γιατρό.
Γ: «Είναι ίδιο με του 2005. Που σημαίνει ότι το καρδιακό επεισόδιο έλαβε χώρα ανάμεσα στα 2006-2008!!!»
Ε: Ψάχνω να βρω που είναι κρυμμένες οι κάμερες.. Πότε θα βγει κάποιος να μου πει να χαμογελάσω επιτέλους;;;;
Γ: «Λοιπόν, σου γράφω κάτι εξετάσεις, θα πας τώρα αμέσως να τις κάνεις, και θα ξανάρθεις από δω.»
Ε: «ΟΚ»

Πήγα, έκανα εξετάσεις, ήπια ένα καφέ με τη -σοκαρισμένη- μάνα μου, αναστάτωσα την κοντή, το φρίκουλο και την ζαργάνα μου αφού τους πήρα τηλέφωνο και τους έκανα πλάκα: «Έλα ρε, πήγα στον καρδιολόγο και μου είπε πως έχω πάθει έμφραγμα.» 😉 Ανησύχησαν όλοι, το τηλέφωνο δε σταματούσε, εγώ ακόμα στην κοσμάρα μου!! Να σκέφτομαι ότι δεν παίζει!!! Απλώς δεν παίζει να έχω πάθει έμφραγμα τα 2 τελευταία χρόνια και να μην το έχω καταλάβει!!!! Το είπα και του πατέρα μου, και αυτός αποφάσισε να κόψω το κάπνισμα. (Αυτό το λέει παντός καιρού! Αν του έλεγα ότι κόπηκα σε μάθημα, πάλι να κόψω το κάπνισμα θα μου έλεγε!)

Βγήκαν οι εξετάσεις, πήγα στο γιατρό, οι εξετάσεις ήταν παραπάνω από τέλειες. Αλλά μου λέει:
Γ: «Αδιαμφισβήτητα, το καρδιογράφημα δείχνει πως έχει μεσολαβήσει καρδιακό επεισόδιο, και θα κινηθώ σε αυτόν τον άξονα. Θα περάσεις το απόγευμα να σου γράψω κι άλλες εξετάσεις, να το ξεκαθαρίσουμε τελείως το θέμα.»
Ε: «Εννοείται, στις 6:30 θα είμαι εδώ.» Κοίτα να δεις που έχει αρχίσει να με πείθει… 😉

Τελικά, γύρισα σπίτι, ο πατέρας μου τρομοκρατημένος με ρώτησε τι έγινε, με ύφος σαν να περιμένει να πάθω έμφραγμα από στιγμή σε στιγμή. Και γίνεται ο εξής διάλογος.
Εγώ: «Μια χαρά είμαι μωρέ, μην ανησυχείτε!!!»
Μπαμπάς: «Καλά πήγαινε εσύ το απόγευμα, να μάθουμε τι γίνεται.. Πω πω τι μας βρήκε.. Και κόψ’το το ρημάδι, κόψ’το! Τι άλλο θες να γίνει για να πάρεις το μάθημά σου;;;»
Εγώ: «Θα μου πάρεις αμάξι;»
Μπαμπάς: «Όχι.»
Εγώ: «Μπαμ.. Αχ, η καρδιά μου» του λέω, και βάζω το χέρι μου στο μέρος της καρδιάς και κάνω πως παραπατάω πολύ προσποιητά εννοείται.. Οπότε το παίρνει το μήνυμα κι αυτός, κι αρχίσαμε να γελάμε μαζί..! 😉
ΜΠ: «Αυτό που σου είπα για το τσιγάρο, λάβε το υπόψην σου.»
Εγώ: «Ρε μπαμπά, λόγω καπνίσματος έπαθα έμφραγμα και δεν το κατάλαβα! Τι χειρότερο να γίνει δηλαδή; Και να ξαναπάθω έμφραγμα, δεν θα το καταλάβω!!!!» (αντιδραστικό και κυνικό πνεύμα γαρ..)
ΜΠ: «…»
Εγώ: «Α.. Και αυτό που σου είπα για το αμάξι, κι εγώ το εννοούσα!!! Και πρόσεχε γιατί τώρα που έχω την καρδιά μου πρέπει να είσαι πιο γλυκός και πιο δοτικός μαζί μου!!!» του είπα γελώντας, και ανέβηκα για να γράψω το ποστ.

Ακόμα και τώρα, η ηρεμία μου με έχει αφήσει άφωνο!!!! Αν κάποιος μου έλεγε πριν ένα μήνα ότι θα μάθαινα σήμερα πως έχω πάθει έμφραγμα και δεν το έχω καταλάβει, θα έβγαζα σημάδια στο πρόσωπο, θα αγχωνόμουν, θα έβλεπα τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια μου, θα θα θα.. Αλλά όχι!! Τίποτα!!! Έχω μία σιγουριά πως δεν έχω τίποτα! Ηλίθιο αν το σκεφτείς, μιας και η επιστήμη άλλα λέει! Αλλά καιρός να σηκώσει τα χέρια ψηλα.. 😉

Εσείς τι λέτε;;; Έπαθα ή δεν έπαθα έφραγμα;;; Τι μέρα κι αυτή χριστέ μου!!! Ρε φαντάζεσαι να έχω πάθει έμφραγμα και να μην το έχω καταλάβει;;; Ανήκουστο, απίστευτο! Και ρωτάω ξανά!!! Είμαι ή δεν είμαι γκαντένης γαμώ το διάολό μου;;;;;;;;;;;;

Καλή σας μέρα!!! 🙂

Και μία φώτογραφία για θετικό-αισιόδοξο κλείσιμο μιας τέτοιας μέρας:

Αληθινά ψέμματα

»
Την γνώρισα όταν ήμουν 10 χρονών, σε ένα παιδικό πάρτυ. Είχε γεννέθλια ο κολλητός μου ο Κωστάκης κι έτσι ήμουν από τους πρώτους που κάλεσε. Όταν πήγα, είδα πολλά παιδάκια που δεν ήξερα, αλλά ένα συγκεκριμένο μου έκανε εντύπωση. Ένα κοριτσάκι που, όταν όλοι οι υπόλοιποι χορεύαμε το μακαρένα, αυτή είχε σχεδόν κρυφτεί πίσω από τον καναπέ! Οπότε, ως άλλος τζέντλεμαν των παιδικών, πήγα να της πω να έρθει μαζί μας. Αυτή όμως με το που της μίλησα σηκώθηκε και πήγε τρέχοντας στην κουζίνα!! Της έβγαλα γλώσσα, και συνέχισα να χορεύω το τρομερό χιτ της χρονιάς!

Μετά από 1 χρόνο, με το ίδιο κοριτσάκι, την Στέλλα δηλαδή, καθόμασταν σε αντιδιαμετρικά θρανία στην πρώτη γυμνασίου! Όταν την είδα δεν ένιωσα κάτι αρνητικό, περιέργως, (γιατί είμαι πολύ καλός στο να κρατάω κακίες).. Στο πρώτο διάλλειμα έτρεξα πάλι να της μιλήσω, και όταν το έκανα, αυτή κοκκίνησε! Αλλά έκατσε εκεί, και απάντησε μονολεκτικά, αλλά όχι επειδή δεν ήθελε να μιλήσει, απλώς ήταν ντροπαλή! Πολύ! Έκανα πολλά αστεία, πάρα πολλά, τόσα πολλά που έσπασα τον πάγο, και αμέσως κολλήσαμε. 😉 Αχώριστοι μέχρι και σήμερα!

«We’re an oyster cracker on the stew, and the honey in the tea,
we’re the sugar cubes, one lump or two (?), in the black coffee.
The golden crust on an apple pie, that shines in the sun at noon…»

Με τα χρόνια, επειδή ήμασταν και τρομερά όμορφα παιδιά εξ’απ’ανέκαθεν (που λέει η γιαγιά), κληθήκαμε να υπερασπιστούμε πολλές φορές την φιλία μας. Κανείς δεν μας πίστευε.. Τελικά όλοι οι άλλοι μάλλον ξέρανε καλύτερα, αφού τελικά αυτοί επιβεβαιώθηκαν και όχι εγώ με τη Στέλλα. Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα…

Να κάνουμε σχέση ή όχι; Η πρώτη και αυθόρμητη (και αληθινή;) απάντηση ήταν απολύτως αρνητική. Με το πέρασμα του χρόνου, οι κοινές στιγμές μας ήταν απίστευτες, τέλειες μία-προς-μία. Το τέως ντροπαλό κορίτσι με έχει πια κερδίσει, και προσπαθώ να της δείξω ότι αυτό που θέλω από αυτήν δεν είναι πλέον το ντροπαλό κορίτσι αλλά μόνο τη γυναίκα. Αλλά αυτή η άποψη καταρρίπτει την δική της κοσμοθεωρία για τη φιλία γενικά. Και απλώς νομίζει πως αστειεύομαι, ή πως την δουλεύω, και πάντα εκνευρίζεται με τα υποννοούμενά μου.
«I’ve tried so hard my dear to show, that you’re my every dream,
yet you’re afraid each thing i do is just an evil scheme.
… why can’t i free your doubtful mind and melt your cold cold heart…» να λέω εγώ, κι αυτή να επιμένει πως:
«Your eyes seek conclusion, in all this confusion of mine.
Though you and i both know, it’s only the warm glow of wine.»

Τώρα θυμήθηκα μία φορά που κοιμηθήκαμε μαζί.. 🙂 Όλο το βράδυ μαζί, επιβεβαιώνοντας την εκπληκτική χημεία μας και στο κρεββάτι πλέον.. Σίγουρα θα το θυμάται κι εκείνη.. Καθόμασταν στο κρεββάτι με τις πλάτες μας στο προσκέφαλο, τυλιγμένοι με τα σεντόνια και καπνίζοντας υπό το φως του άθλιου ποστατίφ που είχε από 5 χρονών (!). 😉 Και προσπαθούσαμε να βρούμε ποιο θα είναι το τραγούδι μας, και τέτοιες βλακείες. Οπότε της πρότεινα να ανοίξουμε το ράδιο, και όποιο τραγούδι παίζει τη στιγμή εκείνη, αυτό θα είναι και το τραγούδι μας! Ακόμα θυμάμαι την ατάκα της, και γελάω όπως όταν την άκουσα: «Είμαι τόσο γκαντέμω, που θα ανοίξεις το ράδιο και θα παίζει διαφημίσεις! Το τραγούδι μας θα είναι η διαφήμιση του Τζάμπο μπεμπέ!!» χαχα!!! 😉 Γελάσαμε και αποφασίσαμε τελικά να ανοίξουμε το ράδιο!
» Lines on your face don’t bother me
Down in my chair when you dance over me
I can’t help myself
I’ve got to see you again

Late in the night when I’m all alone
And I look at the clock and I know you’re
not home
I can’t help myself
I’ve got to see you again

I could almost go there
Just to watch you be seen
I could almost go there
Just to live in a dream

But no I won’t go for any of those things
To not touch your skin is not why I sing
I can’t help myself
I’ve got to see you again

I could almost go there
Just to watch you be seen
I could almost go there
Just to live in a dream

No I won’t go to share you with them
But oh even though I know where
you’ve been
I can’t help myself
I’ve got to see you again
I can’t help myself
I’ve got to see you again»

Έπαθα πλάκα!!! Το τραγούδι αυτό ήταν ανέκαθεν το αγαπημένο μου, πάντα, από την πρώτη στιγμή που το άκουσα! Και της Στέλλας της άρεσε από παλιά.. Μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι, και τελικά αυτό έγινε το τραγούδι μας. Το απίστευτο είναι πως αν μπαίναμε στη λογική να σκεφτούμε εμείς αγαπημένο τραγούδι, με τίποτα δε θα ήταν τόσο πετυχημένη επιλογή!!

Σπουδάζοντας σε διαφορετικές πόλεις, τα μόνα χρονικά διαστήματα που σίγουρα θα βρισκόμασταν ήταν τα βασικά όπως όλοι οι φοιτητές (και μη) ξέρουν: Χριστούγεννα Πάσχα Καλοκαίρι.. Το θέμα είναι ότι τα μεσοδιαστήματα ήταν πάντα κουλά!!! Μέχρι τη στιγμή που θα χωριζόμασταν, ήμασταν τέλεια, ενώ όταν φεύγαμε άλλαζαν οι συμπεριφορές μας, ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα εγώ.. Ίσως να μου έβγαιναν τα προβλήματα αυτοπεποίθησης, ή απαισιοδοξίας. Η συμπεριφορά μου πάντα προσπαθούσα να της περνάει θετικά και ερωτικά (κυρίως) μηνύματα.
«If my sky should fall, would you even call?
I opened up my heart, i never want to part, I’m giving you the ball…»

Όταν όμως έρχονταν οι γιορτές ή το καλοκαίρι, και οι δύο κάναμε πάντα τις ίδιες σκέψεις πάνω κάτω.. Και εννοώ πως εγώ έκανα πάντα τις ίδιες-απαισιόδοξες σκέψεις, και η Στέλλα πάντα τις ίδιες-αισιόδοξες σκέψεις:
Στέλλα: «Here we go again, he’s back in town again,
I’ll take him back again, one more time.»
Εγώ: «Here we go again, the phone will ring again,
I’ll be her fool again, i will, one more time.»

Κι όμως, τη στιγμή της συνάντησης δεν υφίστανται αυτές οι σκέψεις, δεν υπάρχουν καν σκέψεις! Μόνο συναισθήματα. «Surprise surprise, couldn’t find it in your eyes, but i’m sure it’s written all over my face.»

Είχα φτιάξει και ένα πρόχειρο-μικρό δωματιάκι κοντά στο οικογενειακό μου σπίτι μόνο με τα βασικά, και βρισκόμασταν εκεί μαζί, εκεί συναντιόμασταν, και ειλικρινά έχω να θυμάμαι τρομερά πολλές πανέμορφες και οργασμικές (…) αναμνήσεις! 😉
«You and me, me and you, in my little room,
there’s room enough for us to do, the things we like to do.
But if we stick together, then i know we;ll be ok,
’cause when it gets too cold outside, this room is where we’ll stay.»

Το θέμα είναι πως δεν το βλέπω να τραβάει για πολύ. Μάλλον κάνω ακόμα τις απαισιόδοξες σκέψεις μου, αλλά… δεν ξέρω. Θα δείξει ο καιρός σίγουρα, αλλά δυστυχώς μας βλέπω να βουλιάζουμε, και η στιγμή που θα μου πει «όχι πια σεξ μόνο φίλοι» πλησιάζει.
«We’re an oyster cracker on the stew, and the honey in the tea,
we’re the sugar cubes, one lump or two (?), no thank you none for me.
The golden crust on an apple pie, that shines in the sun at noon,
like the weel of cheese high in the sky, well… we ‘re gonna be sinking soon.«

«

ΥΓ1: Οι στίχοι είναι από διάφορα τραγούδια της Norah Jones. Το τραγούδι που έχω γράψει ολόκληρο είναι το I’ve got to see you again, βρείτε το, είναι τρομερό!!
ΥΓ2: Ο τίτλος έιναι επειδή ορμώμενος από αληθινά γεγονότα, λέω πλασματικά πράγματα. Δεν θα κάτσω να διαχωρίσω ποιο είναι το πραγματικό ή όχι. Δεν έχει γούστο έτσι! 😉
ΥΓ3: Το παιχνίδι αυτό το παίζω κι εγώ μετά από πρόσκληση των kleine wolke και Βαμπιρέλα, που πάρα πολύ τις ευχαριστώ γιατί μου άρεσε τρομερά!!! Δεν απέδωσα έτσι όπως θα ήθελα μερικά πράγματα, αλλά η πίεση του χρόνου βλέπετε..
ΥΓ4: Να καλέσω κι εγώ με τη σειρά μου την Αγαδίρ, τον Κωνσταντίνο, και την Ilive2loveme, συμπληρώνοντας δε πως δεν θα προσβληθώ αν δεν απαντήσουν.. Χρειάζεται χρόνο, οπότε θα καταλάβω αν δεν προλάβετε, ή αν δεν σας αρέσει. Αν παίξετε όμως, να ξέρετε ότι:
1. Διαλέγεις όσα τραγούδια θέλεις από έναν καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκα, έλληνα ή ξένο, οποιουδήποτε ρεπερτορίου.
2. Σκέφτεσαι μια μικρή ιστορία. 10-20 γραμμές είναι αρκετές, αλλά μέχρι όσο θες.
3. Εντάσσεις μες στην ιστορία σου στίχους από αυτά τα τραγούδια και τους επισημαίνεις ώστε να καταλαβαίνουμε ποιοι είναι.
4. Αν μπορείς συνοδεύεις την ανάρτησή σου με τους ανάλογους ήχους.
5. Καλείς κι άλλους να σου πουν τη δικιά τους Μουσική Ιστοριούλα.
ΥΓ5: Καλή σας νύχτα παίδες!!!

700€

Μόλις τελείωσε η εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας», είχε θέμα τη γενιά των 700 ευρώ. Ο χριστός κι η Παναγία, αυτό έχω να πω. Χριστέ μου τί έχει να γίνει σε 5-6 χρόνια.. Αλλά ας τα βάλω λίγο κάτω, να δω πόσο επωφελημένος θα είμαι από πτυχία και χόμπις.

Θα έχω ένα πτυχίο στον τομέα των πειχειρήσεων, ένα μεταπτυχιακό στον ίδιο τομέα ή στον τομέα διαφήμισης, θα έχω και πτυχία 3 ξένων γλωσσών. Προυπηρεσία; Έχω δουλέψει σερβιτόρος τα 4 τελευταία καλοκαίρια περίπου, σύνολο περίπου 14 μήνες. Αυτό σημαίνει πως τα πάω καλά σε ομαδική εργασία. Έχω χιούμορ, είμαι κοινωνικός, εργατικός, έξυπνος, δημιουργικός και σέξυ. Ζωγραφίζω ωραία, τραγουδάω τέλεια, έχω σέξυ περπάτημα και χορεύω σαν τον Μπίλυ Έλιοτ. Έχω πάει εράσμους, θα έχω κάνει πρακτική στο εξωτερικό, θα μένω πλέον μόνος μου, μου σημαίνει ότι είμαι μία ισχυρή και δυναμική προσωπικότητα και σέξυ παρουσία. Έχω ήδη βρει τη φωτογραφία που θα είναι επισυναπτόμενη στο βιογραφικό (για να δείχνει και το πόσο εργατικός είμαι):

Με τα παραπάνω στο βιογραφικό μου, όντας μέσα στις τηλεοπτικές εξελίξεις και μετά την εκπομπή που παρακολούθησα, έχω πάρει την απόφασή μου, και ελπίζω να μου βγει σε καλό.

Θα πάω στο «Show sexy». Πιστεύω πως θα είμαι φαβορί. Ή στο fame story, ή ακόμα και στο so you think you can dance. Ψιλοφρίκαρα με αυτά που άκουσα, και η αλήθεια είναι πως δεν τα άκουσα για πρώτη φορά, μα δεν πίστευα πως έχει διευρυνθεί τόσο το πρόβλημα. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως «αυτά μόνο στους άλλους συμβαίνουν». Αλλά επειδή ξέρω πως κι εγώ ένας από τους «άλλους» είμαι (την γκαντεμιά μου γαμώ), ή θα πάω στο show sexy, ή θα πάω μόνιμα στην Ισπανία και θα σας γράφω από εκεί σπανιόλικα ποστς και θα ανεβάζω βιντεάκια στο youtube που θα χορεύω φλαμένγκο με παθιάρικες σπανιόλες. Και οι δύο επιλογές είναι αρκετά ευνοικές.

Αυτά με βασανίζουν σήμερα.. Εσείς τι πιστεύετε πως πρέπει να κάνω;;; Σόου σέξυ ή Ισπανία;; Σκεφτείτε το σοβαρά, πρόκειται για το μέλλον μου (πριν αποφασίσετε να έχετε υπόψην σας πως απεχθάνομαι την αναγνωρισιμότητα, μιας και την έχω βαρεθεί μία ζωή με τα φώτα πάνω μου). Καλή σας νύχτα, και καλό ξημέρωμα!!!

ΥΓ: θα έβαζα μία άλλη φωτογραφία που φαίνονται μόνο οι κοιλιακοί μου, αλλά κάπου άκουσα ότι στο βιογραφικό πρέπει να φαίνεται λέει το πρόσωπό σου.. Κοίτα να δεις πως πήγα να την πατήσω..
ΥΓ2: Ο αρχικός τίτλος ήταν 700€ VS show sexy, αλλά το άλλαξα για να σας παραπλανήσω πως μερικές φορές μπορώ κι εγώ να γράψω σοβαρά. Τελικά δεν μπορώ!!! Καλή σας μέρα!!

Ο καλαμπόκης-θόγιας

Ήρθε η ώρα να αποδείξω πόσο επιφανειακός είμαι. Πλέον το πρόσωπό μου δεν βλέπεται! Αφού ακόμα κι εγώ ο ίδιος φοβάμαι να κοιταχτώ στον καθρέφτη!!! Και να φανταστείτε πως η σχέση μου με τον καθρέφτη είναι ανάλογη με αυτή που είχε η μητριά της σταχτοπούτας (ή μήπως της χιονάτης;)!!! ΟΚ, πλάκα κάνω, ανέκαθεν δεν τα πήγαινα καλά με το -απίστευτα ερωτικό- είδωλο που έβλεπα απέναντί μου, αλλά σήμερα πολιόγινε!!! Είμαι μισός πορτοκαλής και μισός κανονικός!!! Ο χριστός κι η Παναγία!

Την περασμένη εβδομάδα έβγαζα σημαδάκια κάθε μέρα κι από ένα. Όπως έχω ξαναπεί, τα σημαδάκια τα βγάζω όταν αγχώνομαι πολύ, όταν στεναχωριέμαι πολύ, όταν θυμώνω πολύ, και γενικά όταν βιώνω οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα σε μεγάλη ένταση!! Τα στάδια είναι τα εξής:
1) Αρχίζει μία μικρή φαγούρα σε οποιοδήποτε μέρος του προσώπου. Ανυποψίαστος αρχίζω και το ξύνω.
2) Σκάει μύτη το κεφαλάκι του σημαδιού. Βγάζει ένα κίτρινο, αδιευκρίνιστης ουσίας, υγρό. Αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες.
3) Προσπαθώ να το περιορίσω όσο γίνεται, γι’ αυτό και συχνά αν είστε στην πόλη μου θα έχετε δει έναν (πανέμορφο και ντελικάτο) τύπο να κρατάει ένα χαρτομάντηλο για να το ακουμπάει απαλά στο πρόσωπό του. Αυτός είμαι εγώ. Το κάνω γιατί αν δεν το κάνω, αυτό το υγρό μετά από λίγο στερεοποιείται και σχηματίζεται ένα κακαδάκι.
4) Από τη στιγμή που θα σχηματιστεί, δε σημαίνει πως μπαίνει σε διαδικασία ανάρρωσης. Κάθε άλλο!!! Με φαγουρίζει, κι όσο με φαγουρίζει, τόσο το πειράζω, κι όσο το πειράζω τόσο περισσότερο υγρό βγάζει! Και μεγαλώνει και μεγαλώνει μέχρι να φτάσει ένα στάνταρ μέγεθος (το μέγιστο είναι σε μέγεθος 0,10 €)!
Εχθές το βράδυ λοιπόν, με έπιασε η φαγούρα πάλι. Φτου ρε πούστη λέω, πάλι βγάζω! Προσπάθησα να μην το ξύνω, αλλά ασυναίσθητα μάλλον το έξυνα. Πηγαίνοντας για ύπνο ήξερα πως καθώς κοιμάμαι και τρίβεται το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι, αυτό θα μεγαλώνει και θα μεγαλώνει και θα μεγαλώνει μέχρι να ξυπνήσω! Οπότε ξύπνησα σήμερα και με το που άνοιξα τα μάτια μου τα αρρενωπά συνειδητοποίησα την ύπαρξή τους. Ξύπνησα στις 11, αλλά σκέφτηκα «Χριστέ μου,
δεν παίζει να με κοιτάξω στον καθρέφτη». Ξανακοιμήθηκα. Ξύπνησα στις 12:30. Ξανά η ίδια σκέψη. Ξανακοιμήθηκα. Τελικά, ξύπνησα στις 3:30 το απομεσήμερο, και με βαριά καρδιά πήγα στον καθρέφτη.

8! 8 σημάδια καλύπτουν το υπέροχο προσωπάκι μου!!! Για να διευκρινίσω, δεν είμαι κανένας κολλημένος!!! Δεν είναι ότι με το που βγάζω σπυράκι δεν βγαίνω έξω με τίποτα να μη με δούνε!! όχι.. Αυτά δεν είναι σπυράκια!!! Φαντάσου να έχεις 8 κακαδάκια, σε μέγεθος δεκάλεπτου (νομίσματος) πάνω στο πρόσωπό σου!!! Δεν έχει ξαναγίνει!!!! Και να πεις ότι αγχώθηκα, ή κάτι τέτοιο.. Τίποτα!! Μια χαρά είμαι αυτές τις μέρες!!! Οπότε, μετά από ένα τέτοιο θέαμα, πως να βγεις έξω για καφέ;;; Περισσότερο γιατί ο άλλος που σε βλέπει νιώθει άσχημα!! Όπως για παράδειγμα, όταν βλέπεις με κάποιον με μία τσίμπλα ΝΑ στο μάτι.. Και να μη θες να το κοιτάξεις, εκεί πάει το μάτι σου!!! Και μετά από ώρα, όταν βρεις το κουράγιο του λες: «Εεεεε… Έχεις κάτι στο μάτι..»! Νιώθεις «κάπως» κι εσύ κι αυτός. Αμηχανία.

Εγώ τέτοια βιώματα περίπου είχα με τα σημάδια μου. Θα σας πω μόνο 2. Το ένα έγινε πριν 2 χρόνια και κάτι. Ήμασταν σε μία εκδρομή στην Πορτογαλία όλοι οι ερασμίτες. Είχαμε πάει σε ένα μέρος όπου γινόταν το φεστιβάλ σοκολάτας!! Εγώ εν τω μεταξύ να έχω βγάλει τα μεγαλύτερα σημάδια που έχω βγάλει ποτέ στη ζωή μου!!! Ένα στο ένα μάγουλο, κι ένα ακόμα στο άλλο μάγουλο.. Οποτε, μετά που είχαμε από ένα μαγαζί έχοντας φάει του κώλου τις σοκολάτες (με το μπαρδόν), γυρίζει μία μαλακισμένη Σλοβένα και μου λέει: «Έχεις σοκολάτες εδώ» δείχνοντας με το δάχτυλό της τα μάγουλά της. Την κοιτάω, και μέσα στα νεύρα μου (επειδή ένιωθα άσχημα που όταν μου μιλούσαν με κοιτούσαν στα μάγουλα και όχι στα μάτια) της φωνάζω: «WHAAAT???»!!! Ήταν μαζί μου και ο κοντός, ο οποίος έκανε κάτι γέλια άνευ προηγουμένου!!! Ακόμα τη λέει την ιστορία και γελάει όπως εκείνη την πρώτη φορά. Αναπαριστά και την αντίδρασή μου λίγο δραματικά η αλήθεια είναι..
Το δεύτερο (από τα πολλά) σκηνικό έγινε προχθές. Έχει έρθει στην πόλη η μαμά του φρίκουλου, και καθόμασταν όλοι μαζί για καφέ. Πολύ κουλ η μάνα του, με δουλεύει κι αυτή.. Τέλος πάντων, με το που κάθομαι μου λέει: «Βρήκα τι θα σου πάρω για δώρο!!»! «Τί;» τη ρώτησα.. Και μου λέει «Μπεταντίν!» δίνοντας έμφαση στη λέξη, και ξεράθηκε στα γέλια μετά!!! «Γιατί» τη ρωτάω, και μου λέει πάλι: «Γιατί πασαλείφτηκες με μπεταντίν!»… Το φρίκουλο από δίπλα έχει πέσει κάτω από τα γέλια, και να λέει μέσαστις αναπνοές του «Πρέπει να το πω του κοντού!!! Θα ξεραθεί στα γέλια!!».. Της εξήγησα της γυναίκας και ένιωσε λίγο άσχημα αλλά την καθησύχασα. Η μαλακία είναι ότι δε θα μου πάρει δώρο..

Γενικά, λόγω των σημαδιών μου έχουν βγάλει και πολλά παρατσούκλια!!! Ναι ναι, παρατσούκλια και γι’ αυτό… Το φρίκουλο σε κάποια φάση με φώναζε καλαμπόκι (γιατί μοιάζει με το σπόρο του καλαμποκιού, στρογγυλό και κίτρινο) το οποίο και καθιερώθηκε για κάποιους μήνες από όλη την παρέα.. Μετά με φώναζε πλαντ (=φυτό αλλά στα αγγλικά) το οποίο καλύπτει δύο παράγοντες: Το ότι βγάζω σημάδια, και το ότι διαβάζω πολύ. Αυτά τα δύο τα συνδύασε ως εξής: Το καλαμπόκι που έχω στο πρόσωπό μου, θα αρχίσει να φυτρώνει επειδή είμαι πλαντ..

Το θέμα είναι (να καταλήξω εκεί από όπου και ξεκίνησα) ότι σήμερα δε θέλω να βγω έξω έτσι όπως έιναι η μούρη μου.. Και σκέφτηκα ότι «Ρε μήπως έγινα κι εγώ σαν μία από τις γκόμενες που με το που βγάζουν σπυράκια φρικάρουν;;;»! Αλλά όντας τρομερά ασφαλής με τον αντρισμό μου αμέσως εξαφανίστηκε η σκέψη.. Αποφάσισα αυτές τις μέρες να κλειστώ σπίτι μπας και ηρεμήσω.. Δεν ξέρω γιατί βγήκαν όλα αυτά τα σημάδια, αλλά μάλλον από κάπου παίρνω ερεθίσματα και αγχώνομαι και γι΄αυτό βγαίνουν. Αλλά μου γαμιέται η ψυχολογία.. Ένα σημάδι μένει στο πρόσωπό μου μέχρι και 7 μέρες κατά μέσο όρο, αλλά όχι τόσο έντονο όσο την πρώτη μέρα. Οπότε αν μέχρι και αύριο δεν βγει κανένα, μεθαύριο θα είμαι πολύ καλύτερα.

Νομίζω πως το σημερινό ήταν ένα ποστ λίγο αηδία, οπότε αν το διαβάσατε σας ζητώ συγνώμη! Μα κλεισμένος κι εγώ στο σπίτι μία ολόκληρη μέρα έπρεπε να τα πω κάπου.. Οπότε.. Τη δουλειά σας κάνατε ουσιαστικά!! Λοιπόν, άντε, αφήστε σχόλιο να τελειώνουμε!!! 😉

ΥΓ: Θα έβαζα μία φωτογραφία με σπυράκια αλλά θα ήμουν υπερβολικά παραστατικός πιστεύω.. Οπότε βάζω την ξαδέρφη μου την Φρόσω που έχει ένα σπυράκι λίγο κάτω από τη μέση.. Δεν φαίνεται καλά όμως.. Περιμέντε, πάω να της πω να την ξαναβγάλω άλλη μία μπας και μπορέσω να το δείξω καλύτερα. 😉
ΥΓ2: Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε: «Θόγια, όπως κι αν είσαι σε γουστάρω! Είσαι εκπληκτικός στο κρεββάτι είτε έχεις σημάδια στο πρόσωπο είτε όχι. » αν είστε γυναίκα/»Ρε θόγια, ακόμα κι έτσι αν είσαι σε ζηλεύω.. Μακάρι να ήμουν σαν εσένα» αν είστε άντρας. Οπότε περιμένω κάτι ανάλογο. Και να το εννοείτε! 😉 Καλή σας νύχτα!

Επίδειξη

Συνάντηση παλιών συμμαθητών. Αυτό είναι το θέμα για σήμερα. Θα μπω κατ’ευθείαν στο ψητό, γιατί αρχίζει και το so you think you can dance  και θέλω να το δω. 😉 Πολλές εκπλήξεις αυτές τις μέρες.. Με πήρε τηλέφωνο μία κοπέλα που είχα να δω και να ακούσω κοντά 11 χρόνια, από το τέλος του δημοτικού δηλαδή.. Κωλοχάρηκα, γιατί τα πηγαίναμε πολύ καλά τότε!! Και βρεθήκαμε, πήγαμε για ποτάκι, και είδα πως παρέμεινε υπερκινητική και θετική όπως ήταν τότε, και χάρηκα πολύ!

Ήταν να βρεθούμε πολύ αργότερα, πολύ πολύ αργότερα! Αλλά μπήκε στο μυαλό 2 κοριτσιών να το κάνουμε φέτος. Οπότε, πήραν την κοπέλα που είπα παραπάνω τηλέφωνο, της το είπαν, και μετά εξαφανίστηκαν! Ούτε τηλέφωνο ούτε τίποτα!! Με πήρε τηλέφωνο λοιπόν, και αρχίζαμε να τους ψάχνουμε μαζί.. Βρήκαμε κοντά 30 άτομα μέχρι στιγμής. Το θέμα είναι άλλο. Η επίδειξη.

Από μεγαλύτερους, είχα ακούσει πως όταν πάνε σε συνάντηση παλιών συμμαθητών υπάρχει ένα κλίμα επίδειξης. Αλλά με την έννοια πως θέλουν να δείξουν την πρόοδό τους, πόσο πολύ πρόκοψαν, πόσο εξυπνότεροι είναι, ότι βγάζουν περισσότερα λεφτά, ότι φοράνε ακριβά ρούχα λόγω επιτυχίας, κι ότι οι οικογενειακές διαφημίσεις πήραν την ιδέα από τη δική τους οικογένεια, που είναι τόσο αγαπημένη και επιτυχημένη! Κάτι τέτοιο θα περίμενα κι εγώ.. Αλλά έπεσα έξω.. Όχι, η συνάντηση δεν έγινε ακόμα.. Αλλά είδα μερικούς και έπαθα πλάκα… Πάλι επικρατεί ένα κλίμα επίδειξης, αλλά όχι του στυλ που περίμενα.. Φαίνεται πως στην ηλικία που είμαι, μάλλον θέλει η πλειοψηφία να αποδείξει πως παρ’όλο που είναι ακόμα νέα, έχει ζήσει τα άπειρα!!! Μάλλον έχει μπει στο μυαλό μας (ως ηλικία) να είμαστε δυνατοί, δυναμικοί, και προσπαθούμε τόσο πολύ που όταν δεν μας δίνονται ευκαιρίες, τις δημιουργούμε μόνοι μας. Για να με καταλάβετε, θα δώσω δύο χαρακτηριστικά (και παρεμφερή, όχι αληθινά εξολοκλήρου) παραδείγματα.

1) Πες ότι είναι κάποιος που δεν έχει ζήσει κάτι σημαντικό. Με την έννοια σημαντικό, δεν βάζω την ταμπέλα εγώ, απλώς εννοώ απώλειες προσώπων, αποτυχίες, επιτυχίες και κατορθώματα, και τέτοια. Θέλει όμως να με πείσει οπωσδήποτε πως είναι τρομερά ισχυρή προσωπικότητα. Οπότε γίνεται ο αξής διάλογος:
-Θόγια καπνίζεις;;
-Ναι.. (Όχι, ολόγραμμα είναι ο καπνός.. Δεν είναι αυτό που νομίζεις..)
– Άσε… Κι εγώ.. (Ετοιμάζομαι να σου πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω την προσοχή σου)
-Και γιατί το λες έτσι ρε..;
– Είχαμε δράματα μιλάμε στο σπίτι!!! Όταν το έμαθαν οι γονείς μου, έγινε Ό ΧΑΜΟΣ!!  (Σου γουρλώνω τα μάτια, που σημαίνει πως σου λέω την αλήθεια)
– Άντε ρε!!! (Ωχ, αρχίσαμε πάλι..)
– Ναι ρε σου λέω (γούρλωμα)!! Όταν το έμαθαν, αντέδρασαν υπερβολικά.
Τελικά, να μην πολυλογώ, την έδιωξαν από το σπίτι της, έμενε με τον γκόμενό της (ο οποίος έπαιρνε ναρκωτικά), δεν βρήκε αγάπη ποτέ στη ζωή της.. Μετά από μισή ώρα μονολόγου, καταλήγει στο εξής:
-Αλλά ξέρεις τι; Μπορεί οι γονείς μου να μου φέρθηκαν σκάρτα, μπορεί όλοι μου οι φίλοι να με προδώσαν, μπορεί ο γκόμενός μου να με έκλεβε για να πάρει τη δόση του, αλλά είμαι δυνατή, και το έχω ξεπεράσει. Κι επειδή είμαι και δυναμική, θα το δω αισιόδοξα, και πάμε γι΄αλλα!

Ερώτηση προς αναγνώστη: Βλέπεις έναν άνθρωπο μετά από 11 χρόνια, του μιλάς για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό, και πριν τόσα χρόνια εν τω μεταξύ, λέγατε μόνο ένα γεια.. Μα το Θεό, γιατί να ανοίξεις το στόμα σου να του πεις κάτι τέτοια;;; Τέλος πάντων. Αυτή είναι η περίπτωση που από ένα δυνητικά αληθινό γεγονός, ο άλλος έφτιαξε την «Λάμψη» και στην πάσαρε ως τη ζωή του τα τελευταία 11 χρόνια.

Το δεύτερο παράδειγμα είναι που ο τύπος πέρασε σε μία σχολή, αλλά επειδή έπαιρνε λίγα λεφτά (250 το μήνα για τα έξοδά του) αποφάσισε να πιάσει δουλειά ταυτόχρονα με τη σχολή. Τελικά παράτησε τη σχολή, και τώρα κάθεται και βολοδέρνει και ψάχνει δουλειά.

Τρελαίνομαι με κάτι τέτοια!!!! Τρελλαίνομαι!!!! Δε λέω, μπορεί και να έχουν συμβεί!!! Δε λέω, μπορεί να μην έχουν κάποιον να τα πουν, και με το που με είδαν να άνοιξαν οι θύρες… Αλλά ρε πούστη μου, κάθονται και μου τα λένε με μία υπερηφάνεια…!!! Σαν να χαίρονται! «Ευτυχώς, ευτυχώς που τα περασα κι αυτά.. Δε μετανιώνω γιατί έχω πάρει γερά μαθήματα από τη ζωή εγώ.. Σου μιλάω για γερά χαστούκια».
Ρε πούστη, δε μου λες αλήθεια και σε αφήνω να με δουλεύεις μέσα στη μούρη μου! Αλλά πες, μία περίπτωση δηλαδή, ότι είναι αλήθεια!!! Είσαι περήφανος που είσαι ολομόναχος, χωρίς φίλους, χωρίς οικογένεια, χωρίς γκόμενα (γιατί σε κεράτωσε με τον καλύτερό σου φίλο, να μαντέψω;) και χωρίς λεφτά;;;; Και χαίρεσαι;;; Γαμώ το φελέκι μου!!! Με τσατίζει όταν υποτιμούν τη νοημοσύνη μου..

Σε κάποια φάση έρχεται η σειρά μου να πω στους 2 παραπάνω τα νέα μου.. «Εεε… Εγώ παιδιά σπουδάζω ακόμη, περνάω καλά αν και την πόλη την έχω βαρεθεί.. Πήγα 4 μήνες εράσμους, θα πάω άλλους 4 το Σεπτέμβρη στην Ισπανία.. Α! Κάνω ισπανικά!! Με το καλό θα πάρω πτυχίο το Φλεβάρη, και θα φύγω για όπου να ‘ναι!». Και δεν σχολιάζει κανείς τίποτα.. Μερικοί διάλογοι για τα ταξίδια, και πόσο ωραία είναι, και «Να πάμε όλοι μαζί ένα, τώρα που βρεθήκαμε» (γιατί υπάρχει πάντα ένας που ξαφνικά δέθηκε τόσο πολύ, που πλέον δε θέλει με τίποτα να μας ξαναχάσει!)!!!

Σόρυ παίδες, αλλά έχω τα νεύρα μου.. Πολλή μιζέρια, πασπαλισμένη με περηφάνεια και υποτίμηση της νοημοσύνης μου. Οπότε, όχι, προς το παρόν η καλύτερη συνάντηση ήταν μόνο αυτή με την κοπέλα που είπα στην πρώτη παράγραφο.. Αλλά για να δούμε!! Στην συνάντηση μπορεί να είναι φυσιολογικοί 23χρονοι, και να γίνει λίγο τζέρτζελος!!!

Καλή βδομάδα να ‘χετε, είμαι σίγουρος πως η δική μου θα πάει καλά!!! 😉 Τα νεύρα θα μου περάσουν, είναι θέμα λεπτών βασικά!! Κλείνω τώρα γιατί θέλω να δω την αμερικανιδούλα να χορεύει.. Πω πω τι γκομενάκι είναι αυτή;;; 😉 Καλό σας βράδυ!!!

Decisiones el Viernes

Σήμερα ανέβηκα στη σχολή, παρακολούθησα ένα σεμινάριο που πάρα πολύ μου άρεσε, και έκανα ένα update του καθηγητή για το πού βρίσκομαι στη διπλωματική. Ευτυχώς, δεν απογοητεύτηκε!!! Χαλάλι οι ώρες μου μακρυά σας.. 😉 Το διάβασμα αποδίδει!! Με καθησύχασε κιόλας, με είδε αγχωμένο κι αυτός, τρόμαξε (δε με ξέρει καλά, αλλιώς θα γνώριζε για τα σημάδια στη μούρη μου) και είπε να με ενθαρρύνει λιγάκι!! Μια χαρά λοιπόν..!!!

Έκανα πάλι auto-στοπ για να κατέβω στο κέντρο (ντεν εκω αυτοκίνητο καρντιά μου), και μπήκα σε ένα αμάξι το οποίο το οδηγούσε ένας αλβανός, κι ο συνοδηγός ήταν επίσης της ίδιας εθνικότητος! Οπότε, καθώς προχωρούσαμε με το αμάξι, σε κάποια φάση πετάγεται ένα μηχανάκι από το αντίθετο ρεύμα για να στρίψει σε ένα στενό, ευτυχώς ήμασταν αρκετά μέτρα μακρυά του και το μοιραίο απετράπην (μα πως μιλάω έτσι επιτέλους;)! Το αστείο της υπόθεσης είναι άλλο: ο οδηγός, αλβανικής καταγωγής (κόβω το κεφάλι μου) ξαναλέω, γυρνάει και λέει με ξενική προφορά: «Α καλά!!! Αυτός  αλμπανός ήταν σίγκουρα!!!»!! Ρίχνω κάτι γέλια, και αμέσως σκέφτομαι μήπως το πάρει στραβά που γελάω! Κοιτάω από τον καθρέφτη, και γελούσε κι αυτός!! Και λέω, κοίτα να δεις!!! Ο αλβανός να κράζει τη χώρα του!!! Μου έκανε τρελή εντύπωση!!! Αλλά τελικά, σαν πως εμείς δεν κάνουμε τα ίδια;;; Τέλος πάντων!!

Τελικά, με αφήνει κάπου στο κέντρο, και ξεκινάω να πάω να βρω τους άλλους που είχαν ήδη κάτσει για καφέ. Είχε τρομερό ήλιο σήμερα, και αρκετοί κρατούσαν ομπρέλα για τον ήλιο.. Αλλά φυσούσε και πολύ!!! Προχωρώντας, βλέπω από μακρυά μία κοπέλα να κρατάει μία ομπρέλα για τον ήλιο, και να είναι πανύψηλη και σαν τα κρύα τα νερά (η κοπέλα, όχι η ομπρέλα)!!! Με τον αέρα λοιπόν, είχε ένα μικρό ατυχηματάκι, και αμέσως έβγαλα το κινητό που τραβάει φωτογραφίες με 3.009.865 Megapixel και την τράβηξα φωτογραφία καθώς προσπαθούσε να κατεβάσει τη φούστα της και να φτιάξει και την ομπρέλα που την είχε χαλάσει ο αέρας!!! (Σαφέστατα, λέω μαλακίες και απλώς ήθελα να βάλω τη φωτογραφία γιατί μου άρεσε πολύ! Αλλά θα συνεχίσω το πλασματικό-αλλά-εν-δυνάμει-πραγματικό σενάριο.) Πάω να τη βοηθήσω, αυτή με βλέπει να πηγαίνω προς το μέρος της (φανταστείτε το σε αργή κίνηση).. Χάνει τον κόσμο, ξεχνάει ομπρέλες και φούστες, και καθόταν εκεί, όρθια και μισόγυμνη (πλέον) και με κοίταζε. Φτάνω δίπλα της, και μου λέει με τα σιρόπια να στάζουν: «Μα καλά, πως είναι έτσι η μούρη σου;;;;;»!!! Μένω λίγο μαλάκας, αλλά όντας τρομερά ετοιμόλογος, της είπα: «Ε;». 😉 Και μετά έφυγε.

Σήμερα πάλι με έπιασε η θετική μου ενέργεια όπως καταλαβαίνετε!!! Αφού όλο μαλακίες γράφω πάλι σήμερα!! Μου αρέσει να γράφω όταν είμαι έτσι.. Αποφάσισα τις Παρασκευές να τα βλέπω όλα θετικά. Εξού και η μεσσαία φωτογραφία, την οποία την βάζω επειδή με εκφράζει. Και από εδώ και πέρα θα με εκφράζει κάθε παρασκευή.

Τέλος, εννοείται πως υπάρχει κάτι να με χαλάει σε όλο αυτό το χαζοχαρούμενο κλίμα μου. Αλλά αποφάσισα επίσης τις Παρασκευές να μη δίνω σημασία. Μήπως είμαι παράξενος;;; Μήπως έχουν δίκιο όσοι μου το λένε;; Γιατί λες κάποιον παράξενο; Με τι κριτήρια μπαίνει αυτή η ταμπέλα;; Όταν κάνει κάποιος κάτι που δεν κάνει όλος ο κόσμος; Μάλλον ναι, τότε λέμε πως αυτός έχει παραξενιά. Ας πούμε εγώ δεν μπορώ να αφήσω την οδοντόκρεμα με το καπάκι ανοιχτό. Κι όχι μόνο αυτό. Την οδοντόκρεμα την πιέζω πάντα από πάνω προς τα κάτω, και τρελαίνομαι όταν ο άλλος την πιέζει από τη μέση!!! Τσακωμοί και τσακωμοί γι’ αυτό στο εράσμους με τον κοντό!!! Ρε μην την πιέζεις να του λέω, ρε τράβα γαμήσου να μου λέει. 😉 Εντάξει, όχι τόσο τραβηγμένο, αλλά κάπως έτσι. Έλεγα λοιπόν, ότι ο παράξενος ξέρει τις παραξενιές του, με την ίδια έννοια που ο κάθε άνθρωπος γνωρίζει τα κύρια ελαττώματά του!! Το θέμα είναι πως μερικές φορές θα με πουν παράξενο χωρίς να ισχύει (είμαι υποκειμενικά αντικειμενικός). Οπότε, τα βάζω κάτω και λέω, ρε μπας και έχουν δίκιο;;; Και καταλήγω να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου! Και τελικά με πείθουν πως είμαι παράξενος! Αλλά εγώ αποφάσισα τις Παρασκευές να χαίρομαι τούτη την παραξενιά μου. Μου θυμίζει λίγο Φοίβη απο τα «Φιλαράκια», που σημαίνει πως είμαι απλώς αξιαγάπητος. 😉

Έγινα κουραστικός ή ακόμα;;; Όχι; Θες κι άλλο; Λυπάμαι μα η έμπνευση τελείωσε.. Από αύριο πάλι, ή ίσως και αργότερα..  Αλλά αποφάσισα τις Παρασκευές να μην ξαναείμαι κουραστικός. Αυτά είχα να πω..! Να είστε καλά όλοι, να έχετε ένα τρομερό Σαββατοκύριακο!!!

ΥΓ1: Σε 20 μέρες θα πίνω καφέ κάπου στην Ιταλία.. Ίζντ ιτ γουόντερφουλ;;;
ΥΓ2: Και σε 5 μήνες στην Ισπανία!! Νο esta maravilloso??? Estoy muy alegre!!! Buen fιn de semana chicas y chicos!!! Besos!
YΓ3: Ο τίτλος σημαίνει: Αποφάσεις την Παρασκευή, είναι στα ισπανικά!!! 🙂

Να φύγω

Δεν έχω κάτι στο μυαλό μου να γράψω, αλλά ξέρω πως θέλω να γράψω.. Δεν έχω τρελά κέφια σήμερα, μα δεν μπορώ να σας αφήσω και παραπονεμένους..!! Όμως, δεν είναι ένα ποστ για το οποίο θα με λατρέψετε, όπως όόόόλα τα υπόλοιπα που έχω κάνει (χαστούκι στο συγγραφέα παρακαλώ)…

Είναι που μερικές φορές το μόνο που θες να κάνεις είναι να σηκωθείς να φύγεις, να τα παρατήσεις όλα, και όλους. Άντε, όχι όλους, κράτα έναν-δυό.. Πόσοι μήνες μείνανε; 5 μήνες.. Άντε να δούμε..

More Questions!!!!

1: Τι ώρα είναι; 10:12

2. Όνομα; Γιάννης

3. Γενέθλια; 13/2

4. Ζώδιο; Στο κινέζικο; Τιγράκι…

5. Ύψος; 1.85 (Χωρίς τακούνια)

6. Χρώμα μαλλιών; Τα βλέπω καστανά

7. Χρώμα ματιών; Με τη δυσχρωματοψία που έχω, σου λέω με σιγουριά πράσινα. Όλοι μου λένε πως έχω καστανά. Ποιον θα πιστέψεις;

8. Piercing? Πρέπει να τα βρεις μόνος σου… ΆΡχισε να ψάχνεις από κάτω… ΟΚ, δεν έχω, αλλά θέλω στο φρύδι το δεξί.

9. Τι δουλεία κάνεις; Κουκιά σπέρνω.

10. Αγαπάς αυτό που κάνεις; Σαφέστατα.

11. Σε ποια πόλη κατοικείς; XANIA (προς το παρόν)

12. Έχεις ζώα; Τον κοντό, την κοντή, το φρίκουλο και την πολύ κοντή.

13. Tattoos? Πρέπει να τα βρεις μόνος σου. Άρχισε να ψάχνεις από κάτω… ΟΚ, δεν έχω, και δεν θέλω.

14. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Ναι, την κούκλα μου την barbie και ακόμα προσπαθώ να την ξεπεράσω.

15. Έχεις αγαπήσει κάποιον σε σημείο να κλάψεις για αυτόν; Όχι!!!

16. Είχες ποτέ ατύχημα με το αυτοκίνητο; Κανένας από τους φίλους μου δεν είχε ατύχημα με αμάξι, και στηριζόντουσαν όλοι πάνω μου. Δικαιώθηκαν.

17. Έχεις πάθει ποτέ κάταγμα; Όχι

18. Pepsi ή Coca Cola ; Coca Cola!!

19. Μπύρα ή κρασί; Κρασί

20. Σε τι ποτήρι; Μπύρας

21. Αγαπημένο χρώμα εσώρουχων; Απεχθάνομαι τα εσώρουχα.

22. Νούμερο παπουτσιών; 43

23. Αγαπημένος αριθμός; log321

24. Είδος μουσικής που ακούς; Κλαρίνα και γενικότερα παραδοσιακά.

25. Λουλούδι; Τσουκνίδα

26. Θέμα συζήτησης που απεχθάνεσαι; Αθλητικά

27. Χαρακτήρας Disney ή Worner Bros ; pinky k brain

28. Το αγαπημένο σου junk food ; Γούδις

29. Ένα πρόβλημα; Είμαι λίγο βλάκας

30. Αγαπημένο χρώμα; Άσπρο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και μπλε.

31. Πως βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον; Νεκρό

32. Ποιος φίλος σου μένει πιο μακριά; Βαγγέλης( 846,79xlm )

33. Ποιος νομίζεις πως θα σου απαντήσει πρώτος; Κανείς, γιατί κανέναν δε θα καλέσω.

34. Ποιος θα αργήσει περισσότερο; Ο κοντός

35. Έχεις pc στο σπίτι; Ναι

36. Αγαπημένο cd ; Ένα vcd με τσόντες

37. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις; Να κάνω ένα τσιγάρο

38. Πως βλέπεις την αγάπη; Άργησε μια μέρα

39. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποωχρίζεσαι ποτέ; Τις κατσαρόλες μου.

40. Τι έχεις στον τοίχο σου; Ένα καρφί.

41. Τι έχεις κάτω από το κρεβάτι σου; Σκόνη

42. Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα: Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα:Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα: Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα:Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα: Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα:Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα: Γράψε κάτι σε αυτόν που σου έστειλε αυτό το μήνυμα:

43. Γράψε το όνομα αυτού που σίγουρα δεν περιμένεις να σου απαντήσει: angelina jolie

44. Και αυτού που είσαι σίγουρος ότι θα σου απαντήσει: Η χλόη

45. Ποιος θα ήθελες να σου απαντήσει; Κανένας εκτός της χλόης

46. Τι θα έγραφες σε κάποιον που δεν μπορείς να του το πεις; ΣΕ ΘΕΛΩ

47. Αγαπημένο sport; BAfKET

48. Αγαπημένη ταινία; Βρέχει χύσι στο Παρίσι

49. Αγαπημένο ζώο; Και μένα τα άλογα μου αρέσουν…..

50. Τι ώρα είναι;10:22

Αυτό είναι απόδειξη πως τελικά υπάρχουν ηλίθιες απαντήσεις. Κι ότι εγώ, μπορώ να τις δώσω! 😉 Καλό σας βράδυ, πάω για κρασάκι!!!! Κίσις!

ΥΓ: όρυ για το ακανόνιστο μέγεθος των γραμμάτων.. Κάτι χάλασε. Θα το φτιάξω. Εννοώ, θα κάνω ρισέτ και θα ελπίζω να έχει φτιάξει μέχρι το επόμενο ποστ. 😉 Καληνύχτα!!!

Ερωτήσεις-Απαντήσεις

Έχω προσκλησούλα από την 3parties_a_day, και την ευχαριστώ!! Μου αρέσει αυτό το παιχνιδάκι!!! Αλλά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω, να απαντήσω έξυπνα; Ή να είμαι ο εαυτός μου (Αυτό βέβαια δεν αναιρεί τις έξυπνες απαντήσεις…); Ας είναι.. Ότι μου βγει. Αρχίζω λοιπόν:

1: Γιατί κλαις;
Δεν κλαίω.

2: Γιατί δεν κλαις;
Γιατί δεν μπορώ.

3: Που είναι ο βάλτος;
Δίπλα μου.

4: Ποιος και που είναι ο δεσμοφύλακας;
Εγώ είμαι, και μόλις βγήκα από τον βάλτο.. Έπεσα πριν λίγο..

5: Που συναντάς μία εντελώς δική σου άβυσσο;
Αντιδιαμετρικά του βάλτου. Απέναντι. Τώρα είμαι στη μέση της διαδρομής, αλλά θα φτάσω.

6: Περιφρονείς κάτι;
Από που να αρχίσω;;

7: Θα ερωτευόσουν για πάντα;
Θα είχε νόημα; Ναι και όχι.

8: Γιατί πουλιούνται τα «έργα τέχνης»;
Γιατί μπορούν.

9: Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά από την προηγούμενη ερώτηση;
Όχι.

10: Do you remember revolution?
Όλες εκτός από τις δικές μου. Γαμώτο.

11: Θα ανέβαινες σε ένα βουνό αν το επέβαλλε το ωροσκόπιό σου;
Εξαρτάται ποιος θα μου το έλεγε. Λίτσα Πατέρα, Λεφάκης, Παγιατάκη, Χορταρέας;;; Όχι!! Στόκο!

12: Θα σκότωνες τον παππού σου αν το τζάμι δεν έσπαγε από τον πάγο;
Άλλο το «θα τον σκότωνα, κι άλλο ¨το «δε θα μπορούσα να τον σώσω». Οπότε, μάλλον ναι, αν δεν έσπαγε το τζάμι, δεν θα μπορούσα να τον σώσω, άρα θα τον σκότωνα.

13: Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι;
Όχι, αλλά στα λόγια όλοι καλοί είμαστε νομίζω..

14: Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί αν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο;
Αν έφτανα σε αυτό το σημείο, ο νόμος θα ήταν το μικρότερο προβλήμά μου. Μάλιστα, θα έπρεπε να ήταν περισσότερο δικό σου πρόβλημα γιατί εσένα θα κηνυγήσω μετά.

15: θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε τα μεσάνυχτα από την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών αν γνωρίζατε ότι ποτέ δεν πρόκειται να σας συλλάβουν;
Ποια είναι η Αχαρνών; Τι είναι εκεί; Μήπως προορίζεται για Αθηναίους αυτό το ερωτηματολόγιο; Στο πηγάδι οι υπόλοιποι;;

16: Θα σκότωνες τον Μπους αν σου χάριζαν 10 λαχταριστά εκλέρ;
15 εκλέρ! Ούτε ένα παρακάτω!!! Έλα ρε φίλε, με πιάνεις κότσο!!! Ποτέ δεν δολοφόνησα άλλον για 15 εκλέρ μόνο.. Ευκαιρία σου λέω!!! Τσάμπα είναι ρεεεε!!!

17: θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια;
Εννοείται.

18: Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένος;
Μόνο σε βάλτους πέφτω. Μετά το «Ring: Η κατάρα», έχω «κάτι» με τα πηγάδια.. Σκιάζομαι..

Τελικά δεν ήταν αστείες οι απαντήσεις, αλλά μου άρεσε πολύ!!! Αν έχετε κάτι αντίστοιχο στο μυαλό σας, σας παρακαλώ καλέστε με!!! Μου αρέσουν αυτά τα ερωτηματολόγια!!! 🙂 Με τη σειρά μου, θέλω να καλέσω τους: Αγαδίρ, Vampirela, kleine wolke και Deadend mind. Αν δεν απαντήσουν στην πρόσκληση, θα στέλνω για 3 μήνες συνέχεια σπάμ κόμεντς, και θα γράφω σχόλια που θα βρίζω μέσα!!! 😉

Τις 3 τελευταίες μέρες μπόρεσα να κρατηθώ μακρυά από τον υπολογιστή, και μπόρεσα και διάβασα. Μου έφυγε ένα βάρος!!! Αλήθεια.. Αλλά σήμερα επέστρεψα στην καρεκλίτσα μου ρε γαμώτο και με βλέπω να μην ανοίγω βιβλίο πάλι… Τέλος πάντων.. Είμαι και στεναχωρημένος που έφυγε η Ζορζέτ από το So you think you can dance, είμαι να πέσω να πεθάνω..! Αδικία, τρελή αδικία!!! 😉 Λοιπόν, περιμένω τα διθυραμβικά σχόλιά σας (Πάρ’τα!!! Γρόθε, ε γρόθε!!!)! καλή εβδομάδα κιόλας!!!

Όργια στο Παλέρμο!

Είναι Σάββατο βράδυ κι εμείς αποφασίσαμε να παίξουμε παλέρμο! Ετερόκλητη παρέα και σήμερα, αλλά αυτό βοήθησε πολύ σε μία τρομερή εξέλιξη του παιχνιδιού!!! Περιττό να πω πως είμαι δολοφόνος-όλα τα λεφτά!!! Και ρουφιάνος εννοείται!!! Μάλιστα, με το λέγειν μου καταφέρνω να πείσω τους πάντες για την αθωότητά μου!!! Μουαχαχαχαχα!!! 😉 Και τελικά, μετά από πολλά παιχνίδια κατέληξα να είμαι ο νούμερο ένα ύποπτος και να βγαίνω από την πρώτη γύρα!!! Το τίμημα της πρωτιάς και του ταλέντου, το γεύτηκα ΚΑΙ σήμερα!!! 😉 περιθωριοποίηση και απομόνωση στους καλύτερους, αυτή είναι η άμυνα των μέτριων!!! 😉

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να ζητήσω συγνώμη από την Βαμπιρέλα της οποίας την πρόσκληση άργησα περίπου 20 μέρες να απαντήσω (και μάλιστα σε ένα θέμα που όλοι καίγεστε να μάθετε..)!! Αλλά δεν είναι πως το είχα ξεχάσει, απλώς ήταν αλλού το μυαλό μου..

Οπότε, το πρώτο μπλογκοπαίχνιδο για σήμερα είναι αφιερωμένο σε όλες εσάς που είστε 4 μήνες τώρα καψούρες μαζί μου:

1: Ποια είναι η αγαπημένη σου στάση στο σεξ;
Σε αυτό το σημεί έψαξα για φωτογραφία, αλλά δεν βρήκα ρε γαμώτο.. Οπότε, ας το πω όπως μπορώ (με διαβάζουν και όλες οι ηλικίες, και τι να κάνω..)! Η γυναίκα στα τέσσερα, και επίσης εξίσου αγαπημένη είναι να είναι (η γυναίκα ντε) πάνω σε τραπέζι, ή οπουδήποτε όπου εγώ να μπορώ να έχω απόλυτη οπτική επαφή. (Κοκκίνησα.. Χριστέ μου τι με βάζετε και λέω, σαν δεν ντρέπεστε..!!)

2: Όργιο..;
Όχι ακόμα, αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.. Όταν γίνει, θα περιλαμβάνει περισσότερες από μία γυναίκες. Κανέναν άντρα. Μετά, θα σκάσω μύτη κι εγώ.

3: Αγαπημένο μέρος εκτός σπιτιού;
Οπουδήποτε με πολύ κόσμο, με τεράστιο κίνδυνο δηλαδή να μας πιάσουν!!! Το λεωφορείο μου έρχεται πάντα στο μυαλό.. Παρκάκια και τέτοια είναι πλέον κοινότυπα, όλοι κάνουν κάτι σε παρκάκια και δημόσιες τουαλέτες!!! Σιγά τον κίνδυνο!! Ενώ σε λεωφορείο.. Είναι πρόκληση..!!!!

4: Μονογαμία ή πολυγαμία;;;
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω (όποτε υπάρχουν οι περιστασεις, σχεδόν καθημερινά δηλαδή 😉 )… Το τί είναι αυτό που θέλω και τί είναι αυτό που κάνω το αφήνω στη νοημοσύνη σας..!!!

5: Σημείο σώματος που σε ανάβει στον άλλον;
Σκεπτόμενος όλες τις πρώην, καταλήγω στο ότι όλες είχαν ευμεγέθες στήθος. Μάλλον αυτό κάτι λέει. (Και μην ακούσω μαλακίες για το ότι αυτό δηλώνει πως είμαι συναισθηματικά ή σεξουαλικά ανώριμος!!) Αλλά και ο κώλος είναι κάτι που σίγουρα με ανάβει. Επίσης, τα λακκάκια πίσω χαμηλά στην πλάτη, η καμπύλη στη μέση, και ο τρόπος που φαίνονται τα πόδια των γυναικών πάνω σε τακούνια. Γενικά δηλαδή, είμαι εύκολος άνθρωπος.. 😉

6: Φαντασίωση;
Μεγάλο κεφάλαιο ανοίξαμε… Αρχικά, έχω στο μυαλό μου τη θάλασσα. Μέσα στη θάλασσα. Κάτι έχω με το νερό, δεν εξηγείται αλλιώς.. Μετά ακολουθούν: 2 γυναίκες κι εγώ, 3 γυναίκες κι εγώ, 4 γυναίκες κι εγώ, 5… 😉 Πλακίτσα..! Ας μείνουμε στο 2 γυναίκες κι εγώ.. Για το 3, βλέπουμε.. Μην είμαι και πλεονέκτης!!! 😉

7: Τι σου αρέσει να σου κάνουν στο σεξ;
Λαιμός, αυτιά, μπούτια, χαμηλά στη μέση (τα αυτονόητα τα παραλείπω).. Αρκεί να με αγγίξει με το σωστό τρόπο. Κατά τα άλλα, στον κορμό οπουδήποτε αλλού γαργαλιέμαι. Οπότε καλύτερα να τον αποφύγει τον υπόλοιπο κορμό γιατί θα καταλήξουμε με σπαστικό γέλιο και οι 2!

Η βαμπιρέλα λοιπόν, λέει να προσθέσω και μία ερώτηση. Εγώ θα πω:
8: Ποια είναι η καλύτερη ατάκα που σου έχουν πει στο σεξ;
Την καλύτερη ατάκα μου την είπαν επειδή ήξεραν ότι γούσταρα να την ακούσω. Αλλά και πάλι, δεν έχασε καθόλου από την αίγλη της.. Η ατάκα είναι η εξής (Μακρυά από παιδιά, θα χρειαστέι να δώσετε εξηγήσεις): Δεν την λέω γιατί θα χοντρύνει το πράμα και δε θέλω.

Αυτά είχα να πω, και να με σχωράτε για το πρόστυχο της υπόθεσης, ξέρω ότι ανάψαμε όλοι, αλλά δε μπορούσα να μην απαντήσω!!! Είμαι και λίγο σάτυρος είναι η αλήθεια.. 😉 Πολύ μου αρέσει αυτή η λέξη!!! «Σάτυρε..»! Χαχαχαχα!!! Τέλος πάντων, επειδή πρόκειται για πολύ προσωπικά ζητήματα, δεν λέω σε κανέναν να συνεχίσει.. Αλλά θα ήθελα να πάρετε από μόνοι σας την πρωτοβουλία να απαντήσετε, ειλικρινά θα χαρώ πολύ να χαρώ να διαβάσω!!! 😉 Αυτά με το πρώτο μπλογκοπαίχνιδο.

Πάμε στο δεύτερο:

Ανοίγεις την Βικιπαιδεία, κάνεις κλικ στην επιλογή Τυχαία Σελίδα στο αριστερό μενού πλοήγησης. Το αποτέλεσμα αντιστοιχεί στο όνομα του συγκροτήματός σου. Κάνεις κλικ 2η φορά. Το αποτέλεσμα αντιστοιχεί στο όνομα του δίσκου. Κάνεις κλικ ακόμα 11 φορές για να πάρεις το tracklist σου. Οπότε, έχουμε και λέμε:

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ:   ΕΨΙΛΟΝ
ΔΙΣΚΟΣ:   Ευρωπαικός χάρτης των περιφερειακών ή μειονοτικών γλωσσών

ΤΡΑΚ 1:  431 π.Χ.
ΤΡΑΚ 2:  53 π.Χ.
ΤΡΑΚ 3:  Ημιολίες Ελληνικού Πολενικού Ναυτικού
ΤΡΑΚ 4:  Ανδράς Μουράτης
ΤΡΑΚ 5:  1353
ΤΡΑΚ 6:  Βαλαάμ
ΤΡΑΚ 7:  Πετρούπολη
ΤΡΑΚ 8:  Νησίκι-ε
ΤΡΑΚ 9:  Γιώργος Νταλάρας (Δισκογραφία)
ΤΡΑΚ 10:  Λίθος Λούντ
ΤΡΑΚ 11:  1878

Ό,τι καταλάβατε καταλάβατε!!! Αυτό ήταν το παιχνίδι. Το σιντί μου έχει τον Νταλάρα μέσα, γι’ αυτό λίγα τα λόγια σας!!! Έχει τα στοιχειώδη τουλάχιστον!!!

Αυτά είχα να πω για σήμερα.. Και να ζητήσω μία συγνώμη αν μπήκα σε λεπτομέρειες που δεν θέλατε να ακούσετε (μεταξύ μας κοροιδευόμαστε τώρα αλλά ας είναι)! 😉 Πέφτω για ύπνο.. Είναι εξωφρενικά κουραστικό να είσαι δολοφόνος (στο Παλέρμο)..

Ο τίτλος είναι για να περιγράψω τη φύση του ποστ, και μάλλον αποτυγχάνω.. Άλλο καταλαβαίνει κανείς και άλλο διαβάζει.. Ας είναι.. Πέφτει η νύχτα στο παλέρμο, και η επόμενη μέρα ξεκινά χωρίς… μπλογκοπαίχνιδα και τα χαζά μου αστεία!!

ΥΓ: Τα ξαναλέμε το πρωί, πάλι όλη μέρα μέσα θα κάτσω.. Διπλωματική γαρ.. 😉 Καλό ξημέρωμα!!!

Ο Μέρφυ είναι κρυωμένος!!!

Από που να αρχίσω; Να τα πάρω με χρονική σειρά μήπως; Ας τα πάρω με χρονική σειρά:

4-4-2001

Παιδικός έρωτας. Με την Χ γνωριστήκαμε μέσω γειτονιάς. Μαζευόμασταν όλα τα παιδάκια στο σχολείο που ήταν κοντά στα σπίτια μας κάθε μεσημέρι/απόγευμα, και παίζαμε. 12 χρονών πρέπει να ήμουν όταν την πρωτογνώρισα, και μου άρεσε πολύ που είχε πράσινα μάτια, ήταν κοινωνική, ήταν το επίκεντρο, μου έδινε σημασία.. Την πήρα τηλέφωνο ένα απόγευμα και τη ρώτησα αν θέλει να τα φτιάξουμε. Αυτή πήγαινε δημοτικό, και εκείνο το καλοκαίιρι θα έμπαινε γυμνάσιο. Οπότε μου λέει: «Εεεε.. Εντάξει»! Χαρά εγώ, «μόλις τα έφτιαξα με την Χ» να σκέφτομαι!! Ήταν ένα τρομερό καλοκαίρι!! Παιχνίδια, αγκαλιές, τα πρώτα δειλά φιλιά (ακόμα τέτοια φιλιά έδινα το μαμόθρεφτο αντί να την βάλω κάτω!).. Με το που ανοίξαν τα σχολεία, είχαμε δεν είχαμε κλείσει μήνα, μου ζητάει να χωρίσουμε, γιατί τώρα που μπήκε γυμνάσιο (μου είπε) ήθελε να αφοσιωθεί σε άλλους στόχους.. Μένω μαλάκας εγώ, το δέχτηκα όπως κι αν είχε.. Και χωρίσαμε..

 

Μετά από 3 μήνες, την ξαναείδα σε ένα πάρτυ. Το έκανε η κολλητή της και είχε καλέσει και εμένα. Οπότε ντύνομαι, φτιάχνομαι (δεν χρειαζόταν να βγάλω τα γυαλιά γιατί δεν φορούσα ακόμα..), και γεμάτος αυτοπεποίθηση ξεκινάω να την κατακτήσω από την αρχή. Το επόμενο πρωί τα ξαναφτιάξαμε. Μετά από 10 μέρες ξαναχωρίσαμε. Την σκεφτόμουν συνέχεια, συνέχεια όμως!!! 1,5 χρόνος πέρασε γεμάτος από σχέσεις που ευτυχώς κατάφερα να αποβάλλω από τη μνήμη μου!!! Φτάνει το 2001..

Με την Χ πηγαίναμε στο ίδιο φροντιστήριο αγγλικών, οπότε βρισκόμασταν 3 φορές την εβδομάδα.. Τρελά ερωτευμένος εγώ, είχα αποφασίσει να είμαι κοντά της, έστω και μόνο φιλικά! με τα πολλά, άρχισε ξανά να μου κολλάει, οπότε της τα έριξα με ένα τρόπο μαγικό κι εγώ, όπου δεν μπορούσε να αρνηθεί (πανέμορφος και πανέξυπνος γαρ).. Τα ξαναφτιάξαμε στις 4 εκείνου του Απρίλη.. Οι πιο μαγικές μέρες της εφηβείας μου.. Τρομερά ευτυχισμένος.. Έκανα κοπάνες από το σχολείο για να πηγαίνω να την βλέπω στο γυμνάσιό της, έλεγα ψέμματα για να είμαι μαζί της.. Ωραία πράγματα..!!! Στις 6 του Απρίλη δώσαμε και το πρώτο μας παθιάρικο (πόσο μου αρέσει αυτή η λέξη!!) φιλί.. Το ανέφερα και στο ποστ για τα γεννέθλιά μου, ως μία από τις καλύτερες αναμνήσεις!!! Ήμασταν στο σινεμά, είχαμε πάει μία παρέα περίπου 15 άτομα να δούμε εκείνη την ταινία.. Εγώ με την Χ καθόμασταν δίπλα δίπλα στην άκρη της σειράς στο σινεμά(τα είχαμε 2 μέρες μόνο και ήταν η πρώτη φορα΄που βρεθήκαμε στο σκοτάδι).. Κατά τη διάρκεα της ταινίας μιλούσαμε συνέχεια, δεν βγάζαμε το σκασμό!! Σχολιάζαμε πως όλοι οι ηθοποιοί «τυχαία» είχαν πράσινα και μπλε μάτια, και άλλες τέτοιες σκηνοθετικές ατασθαλίες και καλά! Οπότε, επειδή είχαμε σπάσει τα νεύρα σε όλη την παρέα, πετάγεται ο Άρης που καθόταν στην ακριβώς απέναντι άκρη και φωνάζει: «Έλεος πια, φίλησέ τη να σκάσει!!!!!».. Και τη φίλησα… Με γλώσσα.. Χαχα!!! Το πρώτο φιλί με γλώσσα με την Χ..!!

 

Περνούσαν οι μέρες και προσπαθούσα να είμαι τέλειος γι’ αυτήν. Να μην είμαι ανώριμος, να έχω πλάκα, να τα πηγαίνω καλά με την παρέα της.. Και τα κατάφερνα! 25 του μήνα, είχαμε πάει με την Χ και την κολλητή της στα Goody’s.. Σε κάποια φάση πάει η Χ να πάρει κέτσαπ και όταν έμεινα με την κολλητή της, μου είπε: «Μα της έχεις πάρει τα μυαλά!!! Έχει τρελαθεί μαζί σου!!! Είναι τρομερά ερωτευμένη!! Λέει το όνομά σου και στάζει μέλι, μιλάει σε όλους για ΄σένα..».. Εγώ απλώς ήμουν 3 μέτρα πάνω από τη γη από τη χαρά μου.. Εκείνο το συναίσθημα που είσαι ερωτευμένος και συγχρονίζεσαι απόλυτα με τον άλλον.. Τρομερό..

 

26 Απρίλη, ετοιμαζόμουν να πάω φροντιστήριο χημείας. Ήμουν πολύ χαρούμενος γιατί είχαμε πάρει και βαθμούς και είχα βγάλει 19,1 στο τρίμηνο!! Όλα ήταν τέλεια.. Ετοιμάζοντας την τσάντα μου, χτυπάει το κινητό. Μήνυμα: «Θέλω να χωρίσουμε, μη ρωτήσεις το λόγο». Σαν να με έπιασε κάποιος και να με άφησε να κάνω ελεύθερη πτώση από τα τρία μέτρα που ήμουν πάνω από τη γη, και η γη να έχει φύγει, κι εγώ να πέφτω, να πέφτω, να ζαλίζομαι, να έχω χάσει τον κόσμο, να μην μπορώ να αναπνεύσω, να απαντήσω, να κλάψω, να μην μπορώ να κάνω τίποτα. Έρχεται ο πατέρας μου να μου πει πως πρέπει να φύγουμε γιατί θα αργούσα στο μάθημα.

Εκείνη τη μέρα έπεσα πιο χαμηλά από ποτέ, και πιστεύω εκείνη η εμπειρία με έκανε το εγωιστικό διπρόσωπο καθίκι που είμαι σήμερα.
-Πρέπει να μου πεις το λόγο.
-Άλλαξαν τα συναισθήματά μου.
-Σου έβαλαν τσίτες, κάποιος σου μίλησε άσχημα για μένα.
-Όχι, κανείς.
-Πρέπει να μιλήσουμε. θα τα πούμε το βράδυ στα αγγλικά. Θέλω να μιλήσουμε!
Σε εκείνη τη φάση άρχισε να μου μιλάει άσχημα και απότομα, αρχίσαμε να βριζόμαστε, οπότε και εγώ ως τέρας ανωριμότητας της έστειλα το ακόλουθο ποιηματάκι:
«Το ξέρω πως σ’αγάπησα, κι ακόμα σε προσμένω,
δεν το ‘ξερα πως ήσουνα ένα μαλακισμένο.
Δεν ξέρω πως το έπαθα και κόλλησα μαζί σου,
μα τώρα σε κατάλαβα και τράβα και γαμήσου.»

Κάναμε κάτι χρόνια να ξαναμιλήσουμε, και η αλήθεια είναι ότι για 5 χρόνια τη σκεφτόμουν σχετικά έντονα.. Σκατά! Αλλά ξεχάστηκε μετά, όπως όλα τα πράγματα μετά από ένα (διαφορετικό για τον καθένα) χρονικό διάστημα.. Εμένα μου πήρε 5 χρόνια ας πούμε..

Αυτά με την Χ και τον ερωτευμένο Θόγια.. Αλλά ας περάσουμε στις 4-4-2008:

Η απάντηση στο αν η κοπέλα έπεσε θύμα του αχαλίνωτου ερωτισμού μου είναι αναμενόμενη: Φυσικά και έπεσε! 😉 Η αλήθεια είναι ότι το έπαιξε δύσκολη λιγάκι (Έλα ρε Θόγια, είμαι σε σχέση, μη μου τα λες αυτάαα..) αλλά το αναίρεσε μετά από 2 λεπτά όταν με βούτηξε.. Η βραδυά δεν ήταν τόσο επεισοδιακή, έληξε εκεί το θέμα.. Αλλά ήταν μία ένεση αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης και τη χρειαζόμουν πολύ πολύ!!! Όσο για το μέλλον, ίσως να ξαναβρεθούμε, ίσως και όχι.. Αλλά ήταν μία όμορφη βραδυά σίγουρα..! Η ερωτευσιμότητα λειτούργησε, όπως όλοι περιμένατε και ξέρατε από την αρχή άλλωστε, οπότε το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο..!!! 😉 Αυτά είχα να πω για σήμερα. Συμπέρασμα; Ο μέρφυ σήμερα είναι συναχωμένος, επομένως ας το εκμεταλλευτούμε όλοι!!! 🙂

 

ΥΓ: Κάποια μέρα θα σας πω για το πως οι ημερομηνίες έχουν καθορίσει τη ζωή μου!!! Είναι πολύ σπούκι το πως κάθε χρόνο κάτι σημαντικό θα γίνει μία συγκεκριμένη ημερομηνία!!
ΥΓ2: Επειδή αναρωτηθήκατε και φέρατε αντιρρήσεις μερικοί: Είδατε που έγινε ότι έγινε επειδή έβγαλα τα γυαλιά;;; Αν τα είχα βάλει δε θα γινόταν τίποτα!!! Όταν σας λέω ότι είμαι πολύ μπρουτάλ χωρίς γυαλιά να με ακούτε!!! 😉
ΥΓ3: Ειλικρινά, κάθε Απρίλη τον Μέρφυ τον πιάνουν οι αλλεργίες του, και πάνε όλα καλά!!! 😉

Σκέφτομαι αισιόδοξα!

Μετά από τα χθεσινά, το μόνο που μπορεί κανείς να κάνει είναι να βλέπει τα πράγματα αισιόδοξα. Τα σκέφτηκα με καθαρό μυαλό, τα ζύγισα, και κατέληξα στο εξής:

😉 🙂 😉

Βγάζω τα γυαλιά, κουρεύομαι (ή μήπως όχι;), οπλίζομαι με χιούμορ και γοητεία και είμαι έτοιμος να βγω να ζευγαρώσω! Ελπίζω η ερωτευσιμότητα να λειτουργήσει και αυτή τη φορά! 🙂

Ιστορικό:
Φίλοι πριν 4 χρόνια, τα σπάσαμε γιατί φέρθηκα εγωιστικά (όπως είχε πει πριν 4 χρόνια). Μετά από 4 χρόνια έγινε η εξομολόγηση: Τα σπάσαμε γιατί εγώ την έβλεπα φιλικά ενώ αυτή όχι. Τώρα έχει σχέση με κάποιον. Μου είπε πως μέχρι να τελειώσει η φοιτητική ζωή θα έχει κάνει σίγουρα κάτι μαζί μου. Όλα αυτά είναι ενθαρρυντικά. Ενθαρρυντικά, βεβαίως βεβαίως.. Αλλά μήπως άλλαξαν οι προυποθέσεις; Θα μπορέσει άραγε η κοπέλα να αντισταθεί στον αχαλίνωτο ερωτισμό μου;;; Θα μάθετε με το update που θα γίνει αύριο! Μείνετε κοντά μας! 😉 😉

 

ΥΓ: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως ευπειθώς αναφέρω πως αστειεύομαι.. Σας χρίζω ικανούς να καταλάβετε σε ποια κομμάτια αστειεύομαι και σε ποια όχι. Αν έχετε απορίες, ευχαρίστως να σας τις απαντήσω.
ΥΓ2: Ειλικρινά ανησυχώ μήπως παρεξηγηθώ, μετά από κάποιες παρατηρήσεις που μου έγιναν.. Απλώς κάνω πλάκα, δεν προσπαθώ να το παίξω γαμάτος και ιστορία.. Θέλω να πιστεύω πως το καταλαβαίνετε αυτό.. (Δεν ήθελα ποτέ να εξηγούμαι, γιατί έτσι τα αστεία χάνουν την ποιότητά τους. Οπότε, από τούδε και στο εξής να ξέρετε ότι όποτε το παίζω γαμάτος κάνω πλάκα, και δεν φτιάχνω προφίλ!!!)
ΥΓ3: Γουι γουιλ τολκ εγκεν τουμόροου!!! Κίσις!!!