Αυτί η πρόταση έχει 3 λάθει

Sleigh bells ring, are you listening?? Λιγότερο από μία εβδομάδα για 5 μέρες μερά τα Χριστούγεννα και όλα σιγά σιγά μπαίνουν στη θέση τους.. Είμαστε όλοι μαζί οικογενειακώς μετά από πολλές μέρες, η εγχείρηση της μαμαθόγια πήγε περίφημα. Την Τρίτη κατέφτασε η ζαργάνα κι έτσι τα Χριστούγεννα μπήκαν σε erotic mode. Από την άλλη πρέπει να εξαφανίσω τα ίχνη των κοντοπούτανων από το σπίτι που είχα τον τελευταίο καιρό να περνάω την ώρα μου για να μην τα βρει η ζαργάνα.

Πήγα από τα Jumbo (ή μήπως Jambo?) και πήρα στολίδια για το σπίτι. Έκπληξη στη ζαργάνα, έχω αντισταθεί 2 μήνες τώρα να στολίσω το σπίτι για να το στολίσουμε μαζί ακούγοντας το blue christmas από Elvis. Θέλω να πάρω και χαρτόνια και χρυσόσκονες για να φτιάξουμε κάρτες. Θέλω να φαίνεται σαν το εργοστάσο παιχνιδιών του άγιου βασίλη.. Τώρα στο σπίτι θα υπάρχουν 3 αγιοβασίληδες, διπλάσιοι χιονάνθρωποι, ένας πιγκουίνος της κόκα κόλα, και δύο τάρανδοι σε μαξιλάρια, κούπες, και στολίδια.. Αυτά χώρια από τα περυσινά στολίδια.. Και τέσσερις σειρές φωτάκια.. Σε 30 τετραγωνικά!! 🙂 Ελπίζω να ντυθεί αγιοβασιλίτσα και να μου φέρει μία χιονόμπαλα με πιγουίνους για δώρο.

Δεν ξέρω αν το είπα σε άλλο ποστ, μάλλον όχι, αλλά πριν περίπου ένα μήνα έγινε η απονομή πτυχίων και ο κοντός με τους άλλους μου πήραν ένα πικάπ μετά από 6 χρόνια που τους έπρηζα.. Και η ζαργάνα μου έφερε 6 δίσκους. Και τώρα ακούγεται το the best is yet to come από Tony Bennett. Σαφέστατα το πνεύμα των χριστουγέννων είναι μέσα μου.

Τις προάλλες ξέμεινα σε ένα σπίτι με τρεις φίλες μου από το λύκειο και παίξαμε αναπτήρα. Ποιος πιστεύεις πως έχει κάνει τα πιο τρελά πράγματα στο κρεββάτι, γουστάρει να «δέρνει», έχει κάνει σεξ σε ασανσέρ, φωνάζει πιο πολύ όταν έχει οργασμό; ήταν οι φορές που πήρα τον αναπτήρα.. Μετά κάναμε όλοι μαζί σεξ για να τις επιβεβαιώσω πως είχαν δίκιο που μου τον έδωσαν.

Τα φετινά χριστούγεννα από ό,τι βλέπω έχασαν καθε παιδικότητα. Λες και ξαφνικά όλοι αποφάσισαν μέσα σε ενα χρόνο πως είναι πολλοί απασχολημένοι για παρέα. Πάλι καλά που θα βρεθούμε πρωτοχρονιά..

Μία κοινωνική λειτουργός μου είπε πως η ζαργάνα είναι παιδικό μου απωθημένο (όχι ερωτικό, απλώς παιδικό) και ότι αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Κι εγώ της είπα ότι αφού είναι απωθημένο, δεν είναι καλό που εκπληρώνεται κι έτσι δεν θα παραμείνει απωθημένο; Αλλά μου είπε πως είναι κακό όπως και να ‘χει. Είναι καταδικασμένη αυτή η σχέση. Μετά υποννόησε πως είναι σίγουρη πως η σχέση αυτή δεν έχει πάθος αλλά είμαι πεπεισμένος πως το είπε επειδή με ήθελε απεγνωσμένα και δεν μπορούσε να το αντιμετωπίσει.

It’s four in the morning, the end of december, i’m writing to you just to see if you’re better. Αυτό αφιερώνω φέτος στον άγιο Βασίλη. Και αποφασίζω να κάνω τα ρεζολούσιονς της νέας χρονιάς. Αρχικά, θα σταματήσω να πιστεύω στον άη βασίλη. Πολύ με πίκρανε αυτή η σχέση.

Να μιλάω περισσότερο, να σκέφτομαι λιγότερο και να κάνω υπομονή. Οι δεύτερες σκέψεις μόνο πίσω με κράτησαν όπου τις έκανα.. Άσε που όντας εξυπνότερος από τους υπόλοιπους, μία και μοναδική σκέψη είναι αρκετή. Να πάρω απόφαση πως όλοι οι άνθρωποι δεν είναι φίλοι μου αλλά και πως όλοι οι φίλοι μου δεν είναι άνθρωποι. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα απογοητεύομαι ούτε από τους ανθρώπους ούτε από τους φίλους μου. 🙂 Δίνοντας έμφαση στο τελευταίο resolution, να σταματήσω να δίνω σε όλους ρόλο στις ονειροπολήσεις μου. Να μην προσαρμόζω τη ζωή μου βάσει των άλλων, να προσαρμόζω τους άλλους σε αυτήν. Να αποδεχτώ τον θάνατο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε κάθε τι. Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Να συνεχίσω να πιστεύω στον άγιο βασίλη γιατί μάλλον θα χρειαστεί από κάπου να πιαστώ με τέτοια μυαλά. Να αρχίσω να βλέπω αλμοδοβαρ, κάτι που απέφευγα τόσα χρόνια με επιτυχία. Να μην αλλάξω τις προτεραιότητές μου. Αυτό μάλλον θα είναι από τα πιο δύσκολα μεγαλώνοντας. Να σταματήσω να αναλώνομαι σε βλακείες και να βοηθήσω επιτέλους στην παγκόσμια ειρήνη. Να προσπαθήσω να κατακτήσω το νόμπελ πρωτοεμφανιζόμενου, πέρυσι το έχασα παρά τρίχα.

Έφτιαξα ένα χριστουγεννιάτικο σιντί με τον κοντό και το έλιωσα τις τελευταίες δέκα μέρες. Και όλο μου το είναι μυρίζει κόκκινο κρασί από το χωριό. Το κλείσιμο του χρόνου με βρίσκει ήρεμο, να έχω καταλάβει τί θέλω. Αλλά ξέρω ότι αυτό γίνεται στο τέλος κάθε χρόνου. Κάποια μαλακία παίζεται στην αρχή ή στη μέση του χρόνου και έρχονται όλα πάνω κάτω. Κι είναι άξιο απορίας γιατί συμβαίνει αυτό. Νομίζω η οικογένεια, και η αποστασιοποίηση από μη σταθερούς ανθρώπους. Αδειάζει το μυαλό και καταλαβαίνεις τι σου γίνεται.

Καλή χρονιά σε όλους, εύχομαι όλοι να μάθουν τί θέλουν, κι όσοι ξέρουν εύχομαι να το βρουν, κι όσοι το έχουν εύχομαι λεφτά. Και υγεία σε όλους!! 🙂

ΥΓ: Ο τίτλος είναι γαμάτος.
ΥΓ2: Αν έχω κάποια αμφιβολία είναι για την εικόνα.

Havana Club κι 8 στριφτά

Είναι το δεύτερο μπουκάλι που κλέβω από την κάβα και τελειώνει κι αυτό. Και τα χριστουγενννιάτικα φωτάκια ανάβουν πάνω από το τζάκι. Και όσα τσιγάρα και να στρίψω δε μου φτάνουν. Έδωσα το σκύλο κι έχω ολόδικά μου 120 τετραγωνικά. Πάνε πολλά στραβά κι είναι όλα έξω από μένα. Ευτυχώς που είναι κι οι υποχρεώσεις και νιώθω πως κάτι κάνω. Πριν μία εβδομάδα πήρα το πτυχίο μου. Το κοινωνικό πρωτόκολλο σε τέτοιες περιπτώσεις υπαγορεύει κάποιες συμπεριφορές τις οποίες δεν υιοθέτησα και παρεξηγήθηκα. Παπάρια. Είμαι του συνειρμού σήμερα. Μακάρι να είχα πει στις δίδυμες ναι όταν μου πρότειναν μία νύχτα πάθους. Αντ’αυτού σκέφτομαι, κι έχω καταλάβει πως μόνο κακό κάνω στον εαυτό μου όταν σκέφτομαι. Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα, ένα βήμα πίσω για ‘μένα. Έχω βάλει μουσική περίεργη και δεν κάνει να την ακούω μόνος μου.

Στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι δε το συζητάω και πολύ. Δεν θέλω συζήτηση, ακρόαση θέλω. Να ενημερώσω, να φύγει από πάνω μου, να μοιραστεί. Και μετά την επιλέγω την μοναξιά για λόγους που δεν έχω καταλάβει. Και τώρα που ζω την προσωρινή μοναξιά που επέλεξα μπορώ περισσότερο να καταλάβω τί είναι αυτό που τελικά χρειάζομαι. Λίγες στιγμές κοινής σιωπής, από επιλογή κι αυτή η σιωπή. Αγκαλιές που ποτέ δεν έρχονται τη στιγμή που τις θέλω μάλλον επειδή δεν αφήνω περιθώρια ή επειδή αξιωματικά πλέον δε γίνεται. Γενικά δεν είναι οι κουβέντες που με βοηθάνε, μάλλον η έλλειψη αυτών. Αν υπήρχε κάποια λύση θα την είχα βρει. Δεν μιλάω για να βρω τη λύση. Μιλάω για να κάνω τον άλλον να καταλάβει, και να κάνει κάτι γι’αυτό αν μπορεί. Πάντα μπορεί. Και κάτι στραβώνει εκεί. Το ότι είμαι αυτοδημιούργητος, άψογος, πανέμορφος, δυναμικός  και έξυπνος δε σημαίνει πως τα καταφέρνω μια χαρά και μόνος μου. Κάποτε πίστευα πως αυτό είναι το ιδανικό σημείο στο οποίο μπορεί να φτάσει κάποιος. Τότε ήμουν αυτοδημιούργητος, άψογος, πανέμορφος, δυναμικός, έξυπνος αλλά ανώριμος. Το κακό μάλλον είναι ότι ποτέ, ούτε τότε ούτε τώρα ήμουν κοινωνικός. Κι οι ιστορίες με τα γκομενάκια που έχω πει κατά καιρούς δεν άρχισαν ποτέ από μένα, δεν ήμουν εγώ αυτός που έκανε την πρώτη κίνηση. Πάντα αυτές, με έβλεπαν κι ερχόντουσαν. Αν ήμουν κοινωνικός θα ήμουν μάλλον πιο κατανοητός.Το καλό είναι ότι τουλάχιστον μπορώ να μιλάω σε μένα. Το κακό είναι ότι πρέπει να ξεχαστώ και σήμερα και δε μπορώ.

Ο μόνος τρόπος να περάσει η νύχτα είναι να πω τελικά στις δίδυμες να έρθουν από ‘δω. Ευτυχώς που μου έγραψαν το νούμερό τους πίσω από μία φωτογραφία τους. Να ξεχαστώ λιγάκι. Και η ζαργάνα δε χρειάζεται να το μάθει ποτέ. Παθιάρικη νύχτα και σε ‘σας φανς.

ΥΓ: Η φωτογραφία αν σας θυμίζει κάτι είναι από μία γνωστή παραλία της Κρήτης. Τη σκάναρα και την ανέβασα.