Γεννήθηκες σε ένα φυσιολογικό περιβάλλον. Αν έχεις διαβάσει έστω και ελάχιστα οτιδήποτε που έχει να κάνει με ψυχολογία, θα έχεις συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς σου σε καταστρέψανε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους.
Μεγαλώνοντας, δέχεσαι πολλά κοινωνικά ερεθίσματα. Τί είναι σωστό να είναι κανείς, πώς πρέπει να εξελίσσεται, πώς πρέπει να είναι μία σχέση. Επειδή ήσουν λίγο διαφορετικος από τους άλλους, λάμβανες περισότερα ερεθίσματα. Από τη μία πλευρά ήταν τα κοινωνικώς αποδεκτά, από την άλλη ήταν αυτά που έβλεπες μέσα στο σπίτι σου. Τις περισσότερες φορες, επειδή ήσουν τυχερός, ήταν αντιφατικά τα ερεθίσματα αυτά. Αλλά επειδή ήσουν άτυχος, ή δεν αγαπήθηκες πολύ από τους γονείς σου, ή αγαπήθηκες πάρα πολύ, ή αγαπήθηκες με τρόπο που δε μπόρεσες να κατανοήσεις ποτέ.. με λίγα λόγια κατέληξες να νιώθεις πως σου λείπει η αγάπη έτσι όπως τη χρειάζεσαι. Αν είσαι άντρας, το οιδιπόδειο σε έχει καταστρέψει. Αν είσαι γυναίκα σε έχει καταστρέψει το σύνδρομο της Ηλέκτρας -νομίζω.
Γίνεσαι ενήλικας, τα λάθη που έκανες στην εφηβεία σου στις σχέσεις είναι φανταχτερά, λίγο ντρέπεσαι, λίγο νιώθεις περήφανος που τα έκανες. Ό,τι και να είναι, ξέρεις ποια ήταν τα λάθη σου. Μεγάλωσες και δεν θα τα ξανακάνεις. Μπαίνεις για πρώτη φορά σε μία νορμάλ ριλέιονσιπ. Οι πατέρες της ψυχολογίας, και ο ψυχολόγος της γειτονιάς (αν ήσουν τυχερός) σε έχουν μάθει πολλά πράγματα, τα οποία ξερνάς με κάθε ευκαιρία για να εμπεδώσουν οι παρευρισκόμενοι την συναισθηματική σου νοημοσύνη. Είναι για σένα το υψηλότερο είδος νοημοσύνης και είσαι τόσο περήφανος που έχεις γίνει τόσο έξυπνος. Αλλά, το έξυπνο πουλί..
Βάζοντας τον εαυτό σου στο μεγεθυντικό φακό βλέπεις μία σαπίλα. Κι όποιος σε ξέρει τη βλέπει κι αυτός. Οι προηγούμενες σχέσεις σου και η σχέση σου με τη μαμά-μπαμπά σε έχει διαμορφώσει, και δυστυχώς όσο περνάει ο καιρός και δε λύνεις τα θέματα μέσα σου τόσο αυτά επανέρχονται. Η νορμάλ ριλέισονσιπ δεν είναι νορμάλ πια. Αρχικά εκπλήσσεσαι με την τροπή που πήρε. Εγώ, που είμαι τρομερά ευφυής, όπως και να το κάνουμε, το έβλεπα το πράμα. Αν όλες σου οι σχέσεις ακολούθησαν το μοτίβο ο μπαμπάς/μαμά με είχε σε απόσταση, ο/η πρώην δε με αγαπούσε όπως ήθελα.. δεν είναι αναμενόμενο να μη μπορείς να διαχειριστείς μία λόου προφάιλ αγάπη; Και τότε τί κάνεις; Αρχίζεις να βρίσκεις αφορμές, σκαρφίζεσαι δυσκολίες, αναγκάζεις τον άλλον να χάσει το βάθρο πάνω στο οποίο τον είχες βάλει εσύ ο ίδιος στο μυαλό σου. Αποφασίζεις να χωρίσεις, γιατί έτσι έχεις μάθει, δεν αντέχεις, δεν μπορείς να διαχειριστείς τόση συμβατική αγάπη. Είναι πολύ λίγες οι εντάσεις σε σχέση με αυτό που έχεις συνηθίσει. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι συνειδητοποίησες ότι αυτό που ζητάς από τον αλλον είναι να σ’αγαπάει όχι όπως θες, γιατί είσαι τόσο μπερδεμένη που δεν ξέρεις κι εσύ ο ίδιος με ποιο τρόπο θες να σ’αγαπούν. Ξέρεις πως πρέπει να σ’αγαπούν, ξέρεις το σωστό τρόπο, αλλά ανταποκρίνεσαι πλέον μόνο στον τρόπο που ξέρεις. Κι αυτός είναι ο αποστασιοποιημένος. Ο τρόπος αυτός απαιτεί από τον αλλον να σε διεκδικεί, μέσα από εντάσεις να αποδεικνυει στιγμιαία την αγάπη του, κι εσύ, σαν να παίρνεις τη δοση σου, μπορείς να αντέξεις με τη χειρονομία αυτή για πολύ καιρό, πάρα πολύ καιρό, μέχρι να τα ξανακάνεις όλα πουτάνα.
Για να γίνει αυτό, προκαλείς χωρισμό, και στο βωμό της συναισθηματικής ειλικρίνειας λές πράγματα ανείπωτα, πληγώνεις αυτόν που αγαπάς, αυτόν που θες να σε διεκδικήσει, του λές πράγματα φρικτά. Τον προκαλείς, του λές πως πρέπει να ξέρει το λόγο που τον χωρίζεις και με αυτόν τον τρόπο εσύ δημιουργείς μία άψογη δικλίδα ασφαλείας. Από τη μία, αν σε διεκδικήσει, ξέρεις πως σ’αγαπάει πολύ. Αν, δε, σε διεκδικήσει με κινηματογραφικό πείσμα, ακόμα καλύτερα. Από την άλλη, αν είναι τελειωτικός ο χωρισμός, επειδή αυτός έμαθε με άλλο τρόπο να αγαπά, με τρόπο που ουδέ μία σχέση έχει με τον δικό σου, αν είναι έτσι λοιπόν, αν σε ξεφτιλίσει επειδή είσαι σκάρτος, εσύ έχεις ήδη τη συνείδησή σου καθαρή, γιατί δεν είπες ψέμματα. Γιατί, είπες την αλήθεια, γιατί ήσουν ειλικρινής και δεν είπες ψέμματα. Μπορεί να τον πλήγωσες τον άλλον, αλλά εσύ στο μυαλό σου είσαι άκρως ηθικός και πιστός στις αρχές σου. Την εξής μία: την ειλικρίνεια.
Κατάφερες λοιπόν να κοροιδέψεις τον άλλον και τον εαυτό σου με εξαιρετική ευκολία. Κι αυτό σε κάνει από τη μία να νιώθεις ένοχος, από την άλλη όμως σε κάνει να νιώθεις ανώτερος, νιώθεις μία μικρή αλαζονεία που μπορείς και χειρίζεσαι τα συναισθήματα των άλλων και τα δικά σου με τόση ευχέρεια. Αυτό δεν είναι άλλωστε η συναισθηματική νοημοσύνη για την οποία καμαρώνεις; Πρέπει να καταλάβεις πως υπάρχει πρόβλημα. Συναισθηματικά είσαι άτομο με ειδικές ανάγκες και με ειδικές ικανότητες. Συναισθηματικός αυτισμός είναι αυτό. Κι εσύ δεν το ξέρεις. Κι έχει ήδη πάρει σειρά ο επόμενος.
Thogias 