Πειθαρχικό!

Οι μέρες περνάνε ευτυχώς αργά δυστυχώς!!! Έδωσα μάθημα την Τρίτη και έγραψα, όχι με τη συμβατική έννοια της έννοιας.. Εννοώ πως δεν παρέδωσα λευκή, γιατί κάτι έγραψα, αλλά μάλλον πάλι τρύπα στο γραπτό έκανα!!! Τέλοσπάντων, δεν πτοούμαι, δεν περίμενα να το περάσω ιν δε φέρστ πλέις!! Σήμερα έδινα το πρωί ένα μάθημα που οι άλλοι το έχουν περάσει.. Αν ο καθηγητής έχει χιούμορ θα με περάσει.. Αν είναι στριμμένος θα με στείλει πειθαρχικό!!! 🙂

Ένα θέμα ήθελε να φτιάξεις κώδικα για μία ιστοσελίδα που θα δίνει στοιχεία για ένα αυτοκίνητο. Έγραψα:
Όνομα: Μπούλης
Κυβισμός: Δεν θυμάμαι
Ιπποδύναμη: Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές επιτέλους;;;

Ένα άλλο θέμα ήθελε κώδικα για μία ιστοσελίδα στην οποία ο χρήστης γράφει σε μία φόρμα έναν λατινικό χαρακτήρα και ο κώδικας παίρνει τον χαρακτήρα και τον στέλνει μέηλ κάπου. Έπρεπε να φτιάξεις την φόρμα λοιπόν, και να βάλεις ένα κουμπάκι που λέει submit από κάτω.. Εγώ έφτιαξα ένα κουμπάκι που λέει: «Άντε τελείωνε γιατί έχω και δουλειές!».. Και σε ένα άλλο θέμα ήθελε κώδικα για μία ιστοσελίδα που γράφεις το βιογραφικό σου…
Όνομα: Γιαννούκος
Ηλικία: 22,7
Γλώσσες: …
Πτυχίο: Κομμωτικής
Διακρίσεις: Άπειρες αλλά κυρίως στο χώρο του μόντελινγκ
Other: Πλάκα κάνω.. ΜΟΝΟ στο χώρο του μόντελινγκ..

Οπότε καταλαβαίνετε πως διακυβεύεται το πτυχίο μου.. Αλλά ο καθηγητής είναι ψιλοαφασία, σε κάποια φάση έκανε παρομοίωση ενός μόντεμ με ένα παπούτσι.. Γενικά έχω ηρεμήσει κάπως.. Πριν μερικές μέρες με έπιασαν τρελές ταχυκαρδίες και μου πήγε λίγο «να» αλλά το ξεπέρασα – μα πόσο έντονη προσωπικότητα μπορεί να είμαι; Τέλος πάντων.  Η μέρα μου ξεκίνησε επεισοδιακά σήμερα.. Ξυπνάω, σηκώνω το μυώδες κορμί μου από σατέν μαύρο σεντόνι που έχω συνηθίσει να κοιμάμαι (φανταστείτε το σε ασπρόμαυρη εικόνα..), κάθομαι με τα πόδια λυγισμένα στο πάτωμα και τις γροθιές μου να ακουμπάνε στο κρεββάτι, αναρωτώμενος (όπως κάθε πρωί) γιατί στον πούτσο καπνίζω τα βράδυα και τα πρωινά δε μπορώ να αναπνεύσω από την κάπνα.. Σηκώνομαι, προχωράω προς την κουζίνα (η εικόνα μετατρέπεται σε κανονική, παύει το ασπρόμαυρο), ανοίγω την πόρτα του ψυγείου και παίρνω μία αμίτα πορτοκάλι. Ξεβιδώνω το καπάκι, αρχίζω να πίνω σαν να μην υπάρχει αύριο, και μόλις τελειώνω, γυρίζω και κοιτάω την κάμερα χαμογελώντας αφοπλιστικά: «ΑMITA!!! MOY ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ!!»!!  Πλακίτσα.. Αφού πίνω, έτσι όπως σκύβω να κάνω τα 1500 πους-απς που κάνω κάθε πρωί, το μάτι μου πέφτει σε ένα φάκελο κάτω από την πόρτα. «Η πρώην σου, πάντα δική σου» με 27 τελείες για να δηλώσουν ότι υπάρχει υποννοούμενο.. Ανοίγω το φάκελο, και πράγματι, ήταν η πρώην μου σε μία φωτογραφία που την τράβηξα την ώρα που χωρίζαμε κι είχε πέσει κάτω και χτυπιότανε.. Τί να πεις.. Όπως και να το κάνουμε, εγώ είμαι αλλού τώρα, δε μπορώ να ασχολούμαι με τις άλλες.. Και δε θέλω κιόλας (εκτός αν αυτό αφαιρεί κάτι από την μπρουτάλ και αρρενωπή γοητεία που ασκώ ως ζωώδες αρσενικό)..

Περιμένω να περάσουν οι μέρες! Μου φαίνεται ότι το κάνω συχνά αυτό.. Μήπως θα έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις;;; Θα το σκεφτώ κι αυτό μόλις περάσουν μερικές μέρες.. Ο επόμενος μήνας είναι μέσα στις μετακινήσεις.. Θεσσαλονίκη, μετά Αθήνα, μετά πάλι Θεσσαλονίκη.. Τέλειος μήνας! Θέλω όταν πάω πάνω να έχει συννεφιά, αλλά να μη βρέχει, να παίρνω το σκύλο μαζί με τη ζαργάνα να τον πηγαίνουμε βόλτα και να κρατάμε καφέ στο χέρι, από κείνους που έχουν καπάκι και μία τρυπούλα που πάρα πολύ μου αρέσουν! Και θα κάνουμε βόλτες, θα γελάμε, και θα γυρίσουμε μία τέλεια οικογενειακή κωμωδία έτσι όπως το σκέφτομαι.. Κι είναι αυτά τα σάουντρακ από το σούπερ σίριαλ που με κάνουν να ανυπομονώ να γίνουν δικα μου σάουντρακ!!! 🙂 Οι άλλοι τρεις γράφουν στις δύο κάτι που σημαίνει πως ο καθημερινός καφές μεταφέρεται κατά ένα τρίωρο περίπου.. Και είναι μία αλλαγή που δεν έχω συνηθίσει!! Τί θα κάμω εγώ τόσες ώρες;;; Που θα είμαι;; Που θα περιφέρομαι σαν την άδικη κατάρα;;; Να εργασιοθεραπευτώ; Δεν ξέρω δεν ξέρω..  Μάλλον θα διαβάσω.. Πρέπει να σας αφήσω.. Λέω να πάω να φτιάξω τον πρώτο μου νες για αυτό το φθινόπωρο!!! Καλή σας μέρα, χαιρετώ!!!

ΥΓ: Την πρώην την λένε Σούζυ, έτσι για να ικανοποιήσω την -σιχαμερή κατά τα άλλα- περιέργειά σου αναγνώστη. 🙂
ΥΓ: Αν αργήσω πολύ να ξαναγράψω θα είναι επειδή με πήγαν πειθαρχικό λόγω ανάρμοστης έκφρασης στο γραπτό μου, και θα φάω 20 μέρες φυλακή. Θα μου αφαιρεθεί και η φοιτητική μου ιδιότητα.

744 λέξεις, νομίζω!

Οι μέρες που πέρασαν δεν ήταν από τις καλύτερες.. Έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός πως δεν είμαι αρκετός. Εννοείται πως αν δεν είμαι εγώ αρκετός, ούτε το 99% του πληθυσμού είναι αρκετό, αλλά αυτό δεν παρηγορεί την πληγωμένη μου περηφάνια. Διαβάζεις, διαβάζεις, και διαβάζεις λίγο ακόμα και καταφέρνεις μία τρύπα στο γραπτό!!! 🙂 Η λογική του φρίκουλου είναι πια πιο κοντά στα δεδομένα μου: «Ρε μαλάκα, όταν διαβάζεις, αγχώνεσαι γιατί δεν ξέρεις τί θα γίνει.. Θα περάσεις, δε θα περάσεις.. Γι’αυτό κι εγώ προτιμώ να μη διαβάζω για να ξέρω τί θα γίνει.». Κατάλαβες; Αν δεν προσπαθήσεις, δεν θα απογοητευτείς κιόλας!!! Εννοείται πως έβγαλα σημάδι πάλι στο μέγεθος εικοσάλεπτου.. Κι ενώ όλοι οι άλλοι συνεχίζουν να επικροτούν την υπεροχή μου, κατέληξα -ποιος; εγώ!- να αναρωτιέμαι!! Ο δράκουλας θα μου πιει το αίμα μέχρι να με περάσει.

Οι σημειώσεις για το επόμενο μάθημα που δίνω έχουν φωτοτυπηθεί, είναι ακόμα με το λάστιχο από το φωτοτυπάδικο δεμένες, έχουν ξαπλώσει στο γραφείο και με κοιτάνε. Με κοιτάνε σαν να μου μιλάνε: «Είσαι τόσο άχρηστος που όσο και να μας διαβάσεις δε θα μας καταλάβεις!!! Τόσο άχρηστος, που και να μας καταλάβεις, σιγά μην περάσεις!!! Γενικά είσαι άχρηστος!! Μόνο ωραίους κοιλιακούς έχεις, κι ένα αφοπλιστικό χαμόγελο!».. Σαν να τις ακούω να μου μιλάνε.. Με τί διάθεση να αρχίσω να διαβάζω τις ομιλούσες σημειώσεις λοιπόν; Πιστεύω πως αυτό που θα έπρεπε να με απασχολεί είναι η σχιζοφρένειά μου βέβαια, αλλά τα μεγάλα μυαλά ανέκαθεν είχαν μία δόση διαστροφής.. Έτσι κι εγώ..

-Δεν περνάς ρε μαλάκα, μην το σκέφτεσαι!!!
-Ναι, αλλά με λίγη τύχη, με λίγη καλή θέληση από τον καθηγητή, και με λίγο λάδωμα, έχω ελπίδες!!!
-Σταμάτα, λες βλακείες.
-Έχεις δίκιο. Αλλά αν…
-Σταμάτα, λες βλακείες.
-Καλά, θα σταματήσω να το σκέφτομαι και θα συγκεντρωθώ για το επόμενο μάθημα.
-Σταμάτα, λες βλακείες.
-Τί δηλαδή, επειδή κόπηκα σε ένα μάθημα να  κάψω την εξεταστική;
-Αφού σκατά θα τα πας και στα επόμενα! Είσαι στούρνος!!! Πανέμορφος, αλλά στούρνος!!!
-Να σκάσεις!!!
-Εσύ να σκάσεις!!!
-Είσαι βλάκας!!!
-Εσύ είσαι!!!
-Όχι, εσύ!

Ο αισιόδοξος και απαισιόδοξος εαυτός μου μαλώνουν πάλι.. Κι εκεί που κάθομαι βουρκωμένος, σκεπτόμενος πως έχω μόνο πανέμορφο περιτύλιγμα αλλά είμαι τούβλο, μεσολαβεί ένα τηλεφώνημα κατά το οποίο μαθαίνω πως θα πάρω σκύλο!!!! Και ναι, είναι γεγονός!!! Θα πάρω ένα κόκερ σπάνιελ, σαν αυτό της φωτογραφίας!!! Ακριβώς σαν αυτό της φωτογραφίας!!! Α-κ-ρ-ι-β-ώ-ς!!! Τοσο ίδιο, που αυτός που θα μου το δώσει μου είπε πως, ο σκύλος είχε μία φορά ένα ατύχημα κατά την εκπαίδευσή του, όταν πήγαινε να φέρει μία εφημερίδα στο αφεντικό του.. Δυστυχώς, θα πρέπει να μείνει για πάντα με την εφημερίδα στο στόμα.. 🙂 Πλακίτσα.. Θα πάρω λοιπόν ένα σπάνιελ 4ων μηνών!!! Τέλεια;;; Η ζαργάνα έχει ένα σπάνιελ στο φοιτητικό της σπίτι και είναι όλα τα λεφτά! Στις 24 του μήνα θα είναι δικό μου!!! Έχω ήδη καταλήξει σε δύο ονόματα: Παχώμιος, ή Αριστομένης! Α, ξέχασα να πω πως το σκυλί είναι κορίτσι.. 🙂 Με έχει πιάσει η βλακεία μου.. Γενικά, εσείς να ξέρετε πως θα πάρω σκύλο. Αυτό είναι η αλήθεια, όλα τα άλλα είναι η βλακεία μου ντυμένη με λέξεις.

Γενικά δεν έχω νέα. Διαβάζω πολύ, μιλάω πολύ με τη ζαργάνα στο τηλέφωνο, δουλεύω μία στο τόσο για να έχω τη στοιχειώδη κοινωνικότητα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος, πίνω ούζο τα βράδυα μόνος μου στο σπίτι, διαβάζω πολύ, βλέπω τηλεόραση όσο μπορώ για να μη χάνω τις εξελίξεις (του Grey’s anatomy), πίνω πολύ καφέ και δε μπορώ να κοιμηθώ εύκολα, έχω την τηλεόραση κολλημένη στο mega  για να βλέπω το τρέηλερ από τη σειρά L.A.P.D. γιατί είναι πολύ αστείο, αφήνω τις γυναίκες να με κοιτάνε χωρίς να με απολαμβάνουν.. Τώρα πια που δεν είμαι διαθέσιμος θα περάσουν δύσκολα οι καημένες.. Τέλοσπάντων.. Θα το ξεπεράσουν. Όλα είναι στο μυαλό. Αλλά τι ξέρω κι εγώ.. Σαν πως εγώ δεν είμαι στόκος που είπαμε; Τι ήθελα και το ξαναθυμήθηκα; Έτσι μου ‘ρχεται να τα παρατήσω όλα και να γίνω μοντέλο. 🙂

Την επόμενη τρίτη δίνω το μάθημα με τις ομιλούσες σημειώσεις. Πρέπει να φανώ δυνατός και να σταματήσω να τις ακούω. Πρέπει να ξεκόψω και από το φρίκουλο, είναι κακή επιρροή, πειρασμός θα έλεγα (έλα αηδίες!! Μόνο προστυχιές στο μυαλό σου, σατράπη)!! Για τη λογική του μιλάω! Πρέπει να φύγω.. Με φωνάζουν οι σημειώσεις.. Καλό απόγευμα, καλά διαβάσματα στους φοιτητές, και πολλά λεφτά για λάδωμα εύχομαι! 🙂 Το ωραίο σώμα και το αφοπλιστικό χαμόγελο δεν φτάνουν.. Ακούστε και ΄μένα.. Χριστέ μου το έχω κάψει.. Χαιρετώ!

ΥΓ: 725 λέξεις
ΥΓ2: Συν αυτές που είναι σε αυτό το υστερόγραφο, μας κάνουν 735. Λάθος, 737. Όχι όχι, 740. Γαμώτο, το έχασα πάλι! 744! 🙂 Χαιρετώ!

Ο τίτλος είναι απαραίτητος;

Σήμερα.. Έκανα κλασικό πρόγραμμα εξεταστικής.. Πήγα για καφέ το πρωί, αποθεώθηκα από φίλους και ερωμένες, έκατσα και διάβασα γύρω στο πεντάωρο, πήγα ισπανικά και μετά για τσικουδιές!!! Υπό τη μουσική υπόκρουση ενός κομματιού που με στιγμάτισε σήμερα, δεν ξέρω πού θα καταλήξω. Δεν ξέρω καν αν θα αρχίσω από κάπου. Απλώς γράφω κι όπου μας βγάλει!!

Υπάρχουν μερικά νέα, τα οποία χαρακτηρίζονται από την αναμενόμενη ανησυχία που θα έπρεπε να φέρουν στη ζωή μου.. Μίλησα με το ωνάσειο πριν 2 μέρες, και μου είπαν ότι οι γιατροί στο Ηράκλειο έκαναν λάθος, κι ότι τελικά δεν έχω αυτό που μου είχαν πει ότι έχω.. θα πρέπει να ανεβώ Αθήνα για περαιτέρω εξετάσεις για να καταλάβουμε τί ακριβώς τρέχει.. Ας είναι.. Εγώ μπήκα σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ότι δηλαδή θα χρειαστώ μεταμόσχευση καρδιάς, και την ώρα που θα περιμένω στο νοσοκομείο θα δέχομαι κάρτες, ανθοδέσμες και εσώρουχα με αφιερώσεις από όλες (κατά προτίμηση για τα εσώρουχα και τις ανθοδέσμες) και όλους εσάς… 😉 Αν εξαιρέσεις τη μετασμόσχευση, καθημερινές καταστάσεις..

Μερικές φορές νιώθεις πως δεν έχεις περιθώρια λάθους, ούτε περιθώρια καθυστέρησης. Σε βρίσκουν υπερβολικό, σε βρίσκεις υπερβολικό, κι όμως συνεχίζεις να το κάνεις. Η αυθυποβολή έχει χάσει το νόημά της, δεν υφίσταται πια ως έννοια, όπως και τα όρια πλέον δεν υπάρχουν. Αν ήταν η τελευταία μου μέρα σήμερα πώς θα την περνούσα;

Με το φρίκουλο και τον κοντό σήμερα κοροιδεύαμε έναν καθηγητή που κατά τη γνώμη μας μοιάζει με το δράκουλα. Δίνουμε το μάθημά του την επόμενη εβδομάδα, και αρχίσαμε να μιλάμε γι’αυτόν και πετάχτηκαν πάλι τρομερές ατάκες… Επειδή είναι ο δράκουλας, αντί για πάσο θα μας ζητάει εξετάσεις αίματος, θα μας λέει να κάτσουμε φέρετρο παρά φέρετρο αντί για θέση παρά θέση, θα μας απειλεί ότι αν δεν περάσουμε το μάθημα θα μας πιει το αίμα ή αντίστοιχα ότι για να περάσουμε το μάθημα θα πρέπει να φτύσουμε αίμα.. Είχε πολύ γέλιο!!! Γενικά μου αρέσουν αυτές οι μέρες, παρόλο που θέλω να φύγουν.. Αυτό είναι αντιδιαμετρικά αντίθετο με τα όνειρα που βλέπω πάλι τις τελευταίες νύχτες.. Βασικά είναι ένα όνειρο, το οποίο επαναλαμβάνεται νύχτα παρά νύχτα (τρεις νύχτες έχω δει το ίδιο όνειρο)! Στο όνειρο λοιπόν, είμαι ένας δολοφόνος. Με βλέπω με ένα όπλο στο χέρι, γνωρίζοντας ότι έχω δολοφονήσει αρκετά παιδιά, και με το όπλο είμαι έτοιμος να σκοτώσω ένα ακόμη παιδί. Κατάξανθο, με μπουκλάκια! Ακουμπάω το όπλο στο μέτωπό του, και ετοιμάζομαι να το σκοτώσω, χωρίς αμφιβολίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις, αλλά με σιγουριά! Αλλά ποτέ δεν την πρόλαβα τη σκηνή του πυροβολισμού.. Ή θα ξυπνήσω, ή θα αλλάξει το όνειρο, δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς γίνεται.. Το θέμα είναι πως είμαι δολοφόνος παιδιών. Μπορεί κανείς να το εξηγήσει; Τί συμβολίζει το όπλο, τί συμβολίζει το παιδί, καί τί συμβολίζει η εκρηκτική μου αρρενωπότητα (οκ, το τελευταίο ήταν σάλτσα);

Προχθές τσακώθηκα με μία γριά στη δουλειά. Δεν έχω ξαναφερθεί έτσι σε πελάτη.. Το εκρηκτικό μου ταπεραμέντο εξωτερικεύθηκε και δεν πρόλαβα να το συγκρατήσω.. Μετά από μία ακολουθία από άθλιες συμπεριφορές της γριάς, ήμουν έτοιμος να αφήσω δύο πιάτα στο τραπέζι τους. Οπότε, έτσι όπως αφήνω το ένα πιάτο, η γριά φοβήθηκε (χωρίς λόγο, το τονίζω) πως θα έριχνα το μπεκρή μεζέ πάνω της! Και γυρίζει και μου φωνάζει: «Σκατά τα έκανες πάλι!!!!!».. Τρελάθηκα!!!! Ποιος με είδε και δε με φοβήθηκε.. Παίρνω το πιάτο με τα καλαμαράκια, το κρατάω 15 εκατοστά πάνω από το τραπέζι τους, και το αφήνω να σκάσει στο τραπέζι τους. Τα μισά καλαμαράκια πετάχτηκαν στο τραπέζι, την ώρα που φώναζα: «Δεν ΘΑ ΤΑ πάμε ΚΑΘΟΛΟΥ καλΆ!!!!!». Μετά είπα του αφεντικού να αναλάβει το τραπέζι. 🙂 Μου αφήσανε 2 ευρώ τιπς!!! καλοί άνθρωποι…

Δεν έχω να πω κάτι άλλο.. Ό,τι άσχετο μου ήρθε σας το είπα νομίζω.. Θα συμπληρώσω την επόμενη φορά.. Γενικά, θα αφεθώ στη μελωδία του κομματιού που μου έχει πάρει μυαλό (Bryn Christopher-The Quest) μέχρι να με πάρει ο ύπνος.. Μου αρέσει το φθινόπωρο.. Μου αρέσει αυτή η αίσθηση που έχω τα φθινοπωρινά πρωινά, που έχει πιάσει λίγη ψύχρα και σέρνω το σεντόνι πάνω στους υπέροχους κοιλιακούς μου!! 😉 Πέρα από την πλάκα, είναι από τα καλύτερά μου! Να κρυώνω και να σκεπάζομαι.. Όχι πως συμβαίνει ακόμα, αφού έχουμε 600 βαθμούς γαμώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου γαμώ, αλλά θέμα χρόνου είναι.. Τί βλακεία κι αυτή!! Το βαρέθηκα το καλοκαίρι! Από αυτή τη στιγμή ανακυρήσσω το  φθινόπωρο ως την αγαπημένη μου εποχή. (μαλακίες λέω, απλώς μου άρεσε η φωτογραφία και έψαχνα δικαιολογία για να τη βάλω. Όπως και να ‘χει, το φθινόπωρο και το καλοκαίρι είναι τα καλύτερα.) Καλό σας βράδυ!

ΥΓ: Το Grey’s anatomy είναι το σήριαλ που ρωτήσατε στο προηγούμενο ποστ.. Άντε να βγει κι ο πέμπτος κύκλος!

Thogias: Season 2, Episode 1

Πέρασε σχεδόν μήνας από την τελευταία φορά που έγραψα και ήδη νιώθω μέσα μου τους τελευταίους από όλους εσάς να με εγκαταλείπετε..!! Ας είναι.. Εγώ θα ξεκινήσω και δεύτερη σεζόν, και ελπίζω να πάει καλύτερα από την προηγούμενη!!!

Από την τελευταία φορά που έγραψα, γενικά πέρασα πολύ καλά!!! Δεν έκανα πολλά μπάνια (παθέτικ), δούλεψα αρκετά, ασχολήθηκα με τη διπλωματική… Αλλά όποτε είχα ελεύθερο χρόνο ήταν άκρως ερωτικά!!! 🙂 Μετράω κάποιες μέρες που έφυγε να πάει Θεσσαλονίκη. Και εγώ έχω αρχίσει εξεταστική.. Ελπίζω να πηγαίνει αναμενόμενα..

Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή προσπαθώντας να γράψω το πρώτο επειδόσιο της δεύτερης σεζόν, μα δεν ξέρω.. Summer is not here anymore! Αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι.. Καινούρια αρχή! Και παρόλο που δεν έχω αλλάξει καθόλου, παρόλο που είμαι εξίσου ακαταμάχητος και αρρενωπός με πριν, ενώ οι κατακτήσεις μου ξεπερνούν τον πληθυσμό της πόλης που ζω, δεν βρίσκω κάτι να πω.. Α! Τρύπησα το αυτί μου!!! 🙂 Πλέον αγγίζω την τελειότητα, έτσι;;;

Η δεύτερη σεζόν θα έπρεπε να αρχίζει με κάτι ιντριγκαδόρικο.. Κάτι που θα βάζει τον πρωταγωνιστή (εμένα δηλαδή) σε ένα δίλλημα, κάτι που θα τον βασανίζει.. Κι η αλήθεια είναι ότι έχω μπει σε δίλλημα.. Μήπως να παρατήσω τη ζαργάνα και να αφοσιωθώ στο πτυχίο μου;;; Μήπως με αποσπά;;; Έγινε μία συζήτηση πρόσφατα με ένα σοφό άνθρωπο, και με έβαλε σε σκέψεις.. Μίλησα με τη γιαγιά μου!! Σοφή γυναίκα.. Ακούστε να δείτε τί μου είπε η αθεόφοβη..
«Γ: Όλα τα εγγόνια των φιλενάδων μου παίρνουν το πτυχίο τους, κι εσύ ασχολείσαι με αυτήν. Κοίτα να πάρεις το πτυχίο σου και σταμάτα να ασχολείσαι με την ψωλή σου!»
Αυτή είναι η γιαγιά μου!!! 😉 Γενικά σας είχα προειδοποιήσει ότι δεν είναι και τόσο καλός άνθρωπος..

Μπήκε το φθινόπωρο, και πάντα ήταν η καλύτερη περίοδος για να τα βάλω κάτω, να κάνω μια καινούρια αρχή, νέους στόχους. Όχι πως έπεφτα ποτέ μέσα, αλλά γενικά για μένα ήταν πάντα η εποχή που ένιωθα πως έπαιρνα τη ζωή στα χέρια μου. Την καινούρια αρχή την έκανα νωρίτερα φέτος, οι στόχοι για φέτος έχουν μπει ενάμιση χρόνο τώρα, και μου φαίνεται πως είμαι πιο κοντά από ποτέ στην εκπλήρωσή τους. Πέρα από στόχους φέτος, έχω και κάποια όνειρα. Δεν «πολυπατάνε», αλλά αν «πατούσαν» δεν θα τα έλεγα όνειρα. Κι αυτά στόχοι θα ήταν. Οπότε, πέρα από το να πάρω πτυχίο το Φλεβάρη και να φύγω για την Ισπανία, θέλω κι άλλα τώρα που όμως δεν είναι στο χέρι μου τόσο, όσο στων άλλων! Βολικό θα ήταν τα όνειρά σου να ήταν μόνο στο χέρι σου!!! 🙂 Ας είναι.. Προχωράμε κι ό,τι κάτσει!

Είμαι ήρεμος (και σέξυ, μην τα ξαναλέμε)! Και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο, επειδή δεν έχω κάτι άλλο να πω, θα τα ξαναπούμε σύντομα! Χαιρετώ!!

ΥΓ: Ένεκα της δεύτερης σεζόν, άλλαξα το φόντο πάλι.. Το άλλο δε μου άρεσε τελικά!! Παραείναι φωτεινό για μένα..
ΥΓ2: Έχω κολλήσει με ένα σήριαλ.. Εξού και οι βλακείες που λέω για δεύτερη σεζόν..
ΥΓ3: Συμπληρώνω 100 ποστ σήμερα!