Ενέργεια

Είμαι καλά! Μετά από μήνες, νιώθω μία ελαφριά χαλάρωση, πως τα πράγματα μπαίνουν σιγά σιγά στη θέση τους. Πήρα αποφάσεις για διλλήματα που είχα (βασικά μάλλον είχε παρθεί η απόφαση από άλλους ερήμην μου, αλλά χρησιμοποιώ πρώτο ενικό για να νιώσω καλύτερα). Ας είναι. Το θέμα είναι ότι δεν είναι πια διλλήματα, είναι πλέον γεγονότα. Η φάση στην οποία είχα μείνει στάσιμος τόόόόσους μήνες επιτέλους τελείωσε, προχωράω στην επόμενη φάση, με ηθικό ακμαιότατο και σώμα γυμνασμένο. 🙂 Την Παρασκευή θα κάνω το πρώτο μου μπάνιο και πολύ χαίρομαι που θα ξανακούσω τα γυναικεία ξεφωνητά.. Καλή η μονογαμία, αλλά έβγαλα το κορμί μου πολύ απότομα από την προσφορά, και μου έλειψε η ζήτηση.. θα δοκιμάσω λοιπόν τη μέση λύση αυτό το καλοκαίρι: Λουκ μπατ ντου νοτ τατς!

Γύρω στο Μάρτιο είχα αρρωστήσει, κι είχα χάσει τέσσερα κιλά λόγω αρρώστιας, με αποτέλεσμα τα τζινάκια που είχα να μην αγκαλιάζουν πλέον καλαίσθητα την ντελικάτη-αρρενωπή μέση μου.. Πέρασαν οι μήνες και νόμιζα ότι τα κιλά δεν τα έπαιρνα, γιατί τα εξαίσια ρούχα μου δεν ήταν το ίδιο πάνω μου.. Προχθές ανακάλυψα ότι τα κιλά τα πήρα, απλώς σε ύψος.. Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Τρομάζω.. Η διαχωριστική γραμμή του ντελικάτου από το καχεκτικό είναι πολύ λεπτή και φοβάμαι μην την ξεπεράσω.. Ευτυχώς οι αμέτρητοι κοιλιακοί μου είναι σταθερή αξία!

Τον τελευταίο καιρό που έφαγα τον ανταγωνισμό στη μάπα, έμαθα να τον χειρίζομαι.. Ή, για να το θέσω καλύτερα, έμαθα να μην τον χειρίζομαι. Απλώς αγνοώ τα περιστατικά, κι αφήνω τον ανταγωνιστή στην αυταρέσκειά του. Θα γίνει η κουβέντα εννοείται, θα.. γίνει βεβαίως βεβαίως.. Είναι απίστευτο το πόσο μαθαίνεις την ανθρώπινη φύση μέσα από τέτοια περιστατικά.. Κάθισα και σκέφτηκα τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσε κάποιος να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και κατέληξα στην έλλειψη αυτοπεποίθησης. Μεγάλο πράγμα η έλλειψη αυτή. Κάθε άνθρωπος έχει κι από μία, και εννοείται πως εξωτερικεύεται με διαφορετικό τρόπο από τον καθένα. Ένας τρόπος λοιπόν, όπως είδα κατά την εκτενή μου έρευνα στο τεράστιο δείγμα του ενός ανθρώπου, είναι πως προσπαθείς να πείσεις τους άλλους πως αξίζεις παραπάνω. Ο εγωιστής είναι εγωιστής επειδή δεν πιστεύει στον εαυτό του, και με τις πράξεις του προσπαθεί να πείσει τους άλλους για το αντίθετο, για να πειστεί κι ίδιος του. Ας είναι. Αυτός που καταλαβαίνει περισσότερα, λέει λιγότερα, και κάνει υπομονή.

Το ποστ το άρχισα πριν 6 ώρες και το συνεχίζω τώρα. Η κυκλοθυμία είναι μόνιμη κατάσταση πια. Θέλω να σταματήσει ο χρόνος. Είναι τόσα πολλά που θέλω να μιλήσω, νιώθω πως θα πνιγώ. Τώρα νιώθω πως πνίγομαι. Εϊναι δυνατόν; Ούτε να το φανταζόμουν πως θα έφτανα ποτέ σε αυτή τη θέση της επιλογής. Καρδιά και λογική και μαλακίες, που όταν τα άκουγα είχα τη λύση στο στόμα μου αμέσως και τώρα είμαι ακριβώς στη μέση. Ταξίδια, διπλωματικές, μεταπτυχιακά, σχέσεις, στρατός, έγιναν όλα ένα κουβάρι. Με τί μυαλό να πάρει κανείς αποφάσεις; Θέλω να συναντήσω τον εαυτό μου, δέκα χρόνια μεγαλύτερο και να μου πει τι επέλεξε. Και να μου πει τί να κάνω.  Ας είναι. Κυκλοθυμία. Πριν 6 ώρες έλεγα πως πήρα αποφάσεις, και τώρα λέω πως βρίσκομαι στη μέση. Να πόσο καλά είμαι.

Το μόνο θετικό που σκέφτομαι τώρα είναι προχθές το βράδυ που της τηλεφώνησα, κι αυτή το σήκωσε και είπε: «Τί καλά που με πήρες, ήθελα να σ’ακούσω».

Θέλω να πιω και να χορέψω.

Not enough time

Είναι μεσάνυχτα και είμαι τελείως καμμένος. Ήρθα στο γραφείο να συνεχίσω τις προσομοιώσεις. Μέχρι την Κυριακή ελπίζω να έχω τελειώσει. Πρέπει να ακολουθώ αυτό το πρόγραμμα βέβαια, κάθε μεσάνυχτα να έρχομαι στο γραφείο, να κοιμάμαι στις 3 και να ξυπνάω στις 8μιση, να πηγαίνω στη δουλειά από τις 11 μέχρι τις 7, να επιστρέφω στη σχολή, να τρώω αμέσως μετά.. Έχω χάσει κιλά πολλά. Σκέψου ότι από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το απόγευμα τη βγάζω με 2 κρουασάν μόλτο. Αν έχω χρόνο μετά, παίζει να χτυπήσω και μια κρέπα. Και αν στη συνέχεια της μέρας αγχωθώ, ξεχνάω να φάω το βράδυ. Το αποτέλεσμα είναι να χάσω τέσσερα κιλά. Ναι ναι, πρέπει να ηρεμήσω, το σκέφτηκα κι εγώ. Θα βαρέσω τιλτ σε λίγο και θα αναρωτιέμαι από που μου ήρθε. Σήμερα δεν είχε δουλειά πολλή. Στις 7 θα ερχόταν ένας άλλος να αλλάξουμε βάρδιες. Κάθε φορά ο συγκεκριμένος με στήνει ένα τέταρτο. Από τις 7 μέχρι τις 7 και τέταρτο ήρθαν 7 πελάτες και κάτσανε σε τρία διαφορετικά τραπέζια. Ένας μου ζήτησε ελληνικό με γάλα. Γέλασα, νόμιζα πως μου έκανε πλάκα. Να σου βάλω και αφρόγαλα; χαχα. Το βλέμμα του ήταν αρκετό για να φύγω. Είμαι πεπεισμένος πως δεν θα μου άφησαν τιπς. 🙂 Το πρωί ήρθαν έξι παιδιά παρέα και κάθισαν. Μάλλον ήπιαν τον πρώτο καφέ της ζωής τους. Τέσσερα κορίτσια κι δύο αγόρια, γυμνάσιο πρέπει να πήγαιναν. Πήγα, ρώτησα τί θέλουν. Δευτερόλεπτα απόλυτης σιγής. Ένα κορίτσι που «ήξερε τί ήθελε» μου είπε φρραπέ γλυκό με γάλα. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ακούστηκαν 4 «κι εγώ». Πήγα έξι φραπέδες γλυκούς με γάλα. ΠΛάκα είχαν. Η τελευταία κοπέλα μου είπε ότι θα πιει καπουτσίνο, το είπε με το στυλ ότι «έχω ξαναπιει καφέ, έχω πιει πολλούς καφέδες μάλιστα στη ζωή μου». Πήγα τους καφέδες και μετά από δύο τρία λεπτά άκουσα την κοπέλα με τον καπουτσίνο να παραπονιέται γιατί «παντού μου βάζουν αυτόν τον αφρό από πάνω και πάντα τον πετάω.. αφού δε μου αρέσει καθόλου». Πλάκα είχαν. Αυτές οι μέρες δεν περνάνε εύκολα, τα σημάδια στο πρόσωπό μου είναι μόνιμα πλέον, απλώς μετακομίζουν από το ένα μάγουλο στο άλλο (το μέτωπο το έχω πάντα καθαρό thank you very much). Θέλω να έρθει καλοκαίρι. Να πάω για μπάνιο, να παίζω τάβλι πίνοντας μοχίτο και να μην έχω τίποτα να κάνω. Οι υποχρεώσεις μου αυτό το σύντομο καλοκαίρι θα είναι να κυλιστώ στην άμμο με τις ώρες, να κάνω γυμνισμό με τους 27 κοιλιακούς μου σε μία παραλία μη γυμνιστών για να ξανανιώσω το συναίσθημα αποδοχής του πλήθους που τόσο μου έχει λείψει, να περάσω πολύ χρόνο με τη ζαργάνα και τον κοντό  που θα μου λείψουν ούτως ή άλλως αφού μέσα Ιουλίου θα πάω Ισπανία (Θεού (μη) θέλοντος), να πάω σε θερινό σινεμά, να κάνω διαγωνισμό με τον εαυτό μου πόσο μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου κάτω από το νερό, να δω πόσα παγωτά μπορώ να αντέξω, να πάω να δω τον αδερφό μου εκεί που θα κάνει παραμεθόριο, να σπάσω το ρεκόρ στο σεξ με τη ζαργάνα, να σπάσω το ρεκόρ χρόνου στις σχέσεις μου (είναι πασίγνωστο πως οι ερωτικές μου εμπειρίες περιορίζονταν σε απίστευτες στιγμές πάθους μίας-δύο νυχτών), να πάρω πτυχίο και να νιώσω κι εγώ εκείνο το συναίσθημα «όταν τελειώνεις είσαι τρομερά μπερδεμένος και δεν ξέρεις προς τα που να κινηθείς», να κοιμηθώ, να ξυπνήσω, να καπνίσω, «σ’αγαπάω» να σου πω και να κοιμάσαι. Κάτι τέτοια έχω στο μυαλό μου, αν και πρέπει να τα χωρέσω σε λιγότερο από ένα μήνα. Ας είναι. Ούτε να ονειροπολήσω δεν προλαβαίνω.

Τελειώνει η προσομοίωση. Είμαι λίγο λιώμα. Θέλω να πιω λίγο κρασάκι. Να θυμηθώ να το κάνω κι αυτό το καλοκαίρι.

ΥΓ: Δεν προβληματίζομαι να θα πάνε όλα καλά, το ξέρω ότι θα πάνε. Πάνε ήδη καλά. Δεν έχω χρόνο να το ευχαριστηθώ μόνο.